[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ja go stworzyłem i do mnie należało jego zniszczenie. Jeżeli potrafię to uczynić. Bałem się, że nie potrafię. W wybuchu pasji, spowodowanej wściekłością, bólem i zgrozą, spuściłem tę rzecz z uwięzi, a ona teraz odbijała się cieniem na każdej istniejącej ziemi.Taka jest moc klątwy księcia Amberu. Obserwowaliśmy ich, Strażników Kręgu, przez całą noc, by odjechać o świcie. Decyzja bamiała: atakować! Przez całą drogę powrotuą nic nas nie ścigało.Wróciliśmy do Twierdzy Ganelona i usiedliśmy do planów. Żołnierze byli gotowi, może nawet za bardzo.Postanowiliśmy uderzyć przed upływem dwóch tygodni. Leżąc obok Lorraine opowiedziałem jej o wszystkim.Czułem, że powinna wiedzieć.Posiadałem wystarczającą moc, by ukryć ją gdzieś w Cieniu - natychmiast, jeszcze tej nocy, gdyby się tylko zgodziła. Odmówiła. - Zostanę z tobą - powiedziała. - Jak chcesz. Nie mówiłem jej o swoim przekonaniu, że wszystko jest w moich rękach.Miałem jednak uczucie, że wie o tym i z jakichś powodow ufa mi.Ja bym nie ufał.Ale to w końcu jej sprawa. - Wiesz, co może się zdarzyć - powiedziałem. - Wiem - odpowiedziała i czułem, że wie naprawdę. I to było to. Potem zajęliśmy się innymi sprawami, by w końcu zasnąć. Miała sen. - Miałam sen - powiedziała mi rano. - O czym? - O nadchodzącej bitwie - wyjaśniła.- Widziałam ciebie, jak walczysz z rogatym. - Kto zwyciężał? - Nie wiem.Ale gdy spałeś, zrobiłeś coś, co może ci pomóc. - Wolałbym, żebyś dała sobie z tym spokój - odparłem.- Potrafię sam o siebie zadbać. - A potem śniłam o własnej śmierci. - Pozwól mi zabrać cię do pewnego miejsca, które znam. - Nie.Moje miejsce jest tutaj. - Nie twierdzę, że jesteś moją własnością - przekonywałem ją.- Ale potraftę uchronić cię przed tym, co ci się śniło.Uwierz mi, jest to w mojej mocy. - Wierzę ci, ale nie pójdę. - Jesteś cholerną idiotką. - Pozwól mi zostać. - Jak chcesz.Posłuchaj, mogę cię posłać nawet do Cabry. - Nie. - Jesteś idiotką. - Wiem.Kocham cię. - I do tego głupią.To słowo brzmi "lubię", pamiętasz? - Dokonasz tego - powiedziała z przekonaniem. - Idź do diabła. Wtedy zaszlochała i łkała, póki znów jej nie pocieszyłem. Taka była Lorraine.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]