Terry Pratchett 19 Ostatni Bohater

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.—Jest tu napisane „Rumpel księcia Harana”.Vetinaripoklepał Myślaka po ramieniu.— Doskonalerozumiem — zapewnił.— Ostatnie, czego życzy sobie człowiek wyszkolony wdziałaniu mechanizmów, to dobre rady ignorantów.Proszę o wybaczenie.A co takiego zamierza pan zrobić?— No,ja.tego.— Kiedy„Latawiec”, wraz z wszelkimi naszymi nadziejami, pędzi kuziemi, chciałem powiedzieć — dodał Vetinari.— Boja.no.sprawdziliśmy te.Patrycjuszznów pochylił się nad omniskopem.— Rincewindzie,pociągnij dźwignię oznaczoną „Rumpel księcia Harana” — polecił.— Niewiemy, do czego służy.— zaczął Myślak.— Jeślima pan lepszy pomysł, proszę go wyjawić.A tymczasem sugeruję,by pociągnąć dźwignię.Na „Latawcu”Rincewind postanowił usłuchać głosu władzy.— Zaraz.Słyszę różne stuki i brzęczenie — zameldował.— I.niektóredźwignie poruszają się same.Teraz rozkładają się skrzydła.I takjakby lecimy w linii prostej.właściwie całkiem spokojnie.— Todobrze.Proponuję, żebyś poświęcił się budzeniu Leonarda — rzekł Patrycjusz.Zwrócił się do Myślaka: — Pan osobiście nie studiował klasyki, młody człowieku?Wiem, że Leonard to robił.— No.nie.— KsiążęHaran to legendarny klatchiański bohater, który opłynął świat dookoła —wyjaśnił Patrycjusz.— Jego statek był wyposażony w magicznyrumpel, sterował sam, kiedy książę zasypiał.Gdybym mógł jeszcze wczymś pomóc, proszę się nie krępować. * * *ZłowrogiHarry zamarł przerażony.Cohen zbliżał się po śniegu z uniesionąręką.— Uprzedziłeśbogów, Harry — powiedział.— Wszyscyżeśmy słyszeli — dodał Hamish.— Ale tonie szkodzi — uznał Cohen.— Będzie ciekawiej.Dłoń opadła,klepiąc niskiego człowieczka w ramię.— Pomyśleliśmysobie, że Złowrogi Harry może i jest tępy jak cegła, ale zdradzićnas w takiej chwili.Trzeba mieć nerwy — rzekł Cohen.— Znałemswego czasu kilku złych władców ciemności, Harry, ale tobie uczciwie muszęprzyznać trzy duże łby goblinów za styl.Może i nigdy ci się nieudało wejść do towarzystwa, no wiesz, wielkich władców ciemności, ale jesteś.tak, Harry, jesteś zbudowany z Niewłaściwego Materiału.— Lubimytakich, co nie rzucają swoich katapult oblężniczych, choćby byli wmniejszości — zapewnił Mały Willie.ZłowrogiHarry spuścił głowę i przestąpił z nogi na nogę.Najego twarzy ścierały się ulga i duma.— Miło,że to doceniacie, chłopaki — powiedział.— Znaczy, no wiecie, gdyby to odemnie zależało, przecież bym wam tego nie zrobił, ale muszę dbać o reputacjęi.— Powiedziałem,że rozumiemy — uspokoił go Cohen.— Tak samo jest z nami.Widzisz,że pędzi na ciebie wielki kosmaty stwór, to nie zastanawiasz się, czy tonie rzadki gatunek na granicy wymarcia, tylko odrąbujesz mu głowę.Bo na tympolega bohaterowanie, mam rację? A ty widzisz kogoś i zdradzaszgo, ledwie mrugnie okiem.Bo taka jest praca czarnego charakteru.Reszta Ordywydała pomruk aprobaty.W pewien niezwykły sposób to takżebyło elementem Kodeksu.— Pozwoliciemu odejść? — zdziwił się minstrel.— Oczywiście.Nie uważałeś, mały.Władca ciemności zawsze ucieka.Ale zaznacz w pieśni,że nas zdradził.Zrobi dobre wrażenie.— Słuchajcie.no.Czy można by dodać, że okrutnie próbowałem poderżnąć wam gardła?— Jasne— zgodził się wielkodusznie Cohen.— Zapisz, mały, że Harry walczył niczymtygrys o czarnym sercu.Harry otarłłzę z oka.— Dzięki,chłopaki.Nie wiem, co powiedzieć.Nie zapomnę wam tego.Może dzięki temunadejdą jeszcze dla mnie lepsze czasy.— Alezrób nam przysługę i dopilnuj, żeby bard wrócił bezpiecznie,dobrze? — poprosił Cohen [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne