30 (86)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Jam te� rad.A rodzic twój gdzie?- Nie rodzic, jeno stryj.W niewoli ci on u Krzy�aków i z wykupem za niego jad�.- A owa� dzieweczka, która ci� na��czk� przykry�a? Zbyszko nie odrzek� nic, tylko podniós� w gór� oczy, które za�zawi�y mu si� w jednej chwili, co widz�c pan z Taczewa rzek�:- Padó� to jest �ez.nic, jeno prawy padó�! Ale chod�my na �aw� pod jarz�ba, to mi opowiesz swoje rzewliwe przygody.I poci�gn�� go w k�t dziedzi�ca.Tam Zbyszko siad�szy obok niego pocz�� mu opowiada� o niedoli Juranda, o pochwyceniu Danusi i o tym, jako jej szuka� i jako mu zmar�a po odbiciu.A Powa�a s�ucha� uwa�nie i na przemian to zdumienie, to gniew, to zgroza, to lito�� odbija�y mu si� na obliczu.Wreszcie, gdy Zbyszko sko�czy�, rzek�:- Opowiem to królowi, panu naszemu! Ma on i tak upomnie� si� u mistrza o ma�ego Ja�ka z Kretkowa i srogiej domaga� si� kary na tych, którzy go porwali.A porwali dlatego, �e bogaty i chc� wykupu.Nic to u nich na dziecko r�k� podnie��.Tu zamy�li� si� nieco, po czym mówi� dalej jakby do siebie samego:- Nienasycone to plemi�, gorsze od Turków i Tatarów.Bo oni w duszy i króla, i nas si� boj�, a jednak od grabie�y i mordów nie mog� si� powstrzyma�.Napadaj� wsie, rzezaj� kmieciów, topi� rybaków, chwytaj� dzieci jako wilcy.Có� by to by�o, gdyby si� nie bali!.Mistrz na króla listy do obcych dworów wysy�a, a w oczy mu si� �asi, bo lepiej od innych nasz� pot�g� rozumie.Ale przebierze si� w ko�cu miara!I znów na chwil� ucich�, a potem po�o�y� d�o� na ramieniu Zbyszka.- Powiem królowi - powtórzy� - a w nim wre ju� z dawna gniew jak ukrop w garnku i tego b�d� pewien, �e kara okrutna nie minie sprawców twojej niedoli.- Z tych, panie, ju� �aden nie �ywie - odpar� Zbyszko.A Powa�a spojrza� na niego z wielk� przyjacielsk� �yczliwo�ci�:- Bogdaj�e ci�! To wida� swego nie darujesz.Jednemu Lichtensteinowi jeszcze� nie odp�aci�, bo wiem, �e� nie móg�.My�my mu tak�e w Krakowie �lubowali, ale z tym trzeba chyba wojny - któr� daj Bóg - czeka�, gdy� on bez pozwole�stwa mistrzowego stan�� nie mo�e, a mistrzowi jego rozum potrzebny, dla którego ci�gle go na ró�ne dwory posy�a, wi�c mu i nie�atwo pozwoli.- Pierwej musz� stryjca wykupi�.- Tak.i wreszcie pyta�em si� o Lichtensteina.Nie ma go tu i nie b�dzie w Raci��ku, gdy� wys�an jest do króla angielskiego po �uczników.A o stryja niech ci� g�owa nie boli.Gdy król albo tutejsza ksi�na s�owo rzekn�, to z okupem nie pozwoli mistrz kr�ci�.- Tym bardziej �e mam je�ca znacznego, rycerza de Lorche, któren jest pan mo�ny i mi�dzy nimi s�awny.Rad by on si� pewnie wam, panie, pok�oni� i znajomo�� z wami uczyni�, bo nikt wi�cej nad niego nie wielbi s�awnych rycerzy.To rzek�szy skin�� na pana de Lorche, któren sta� w pobli�u, a ów rozpytawszy si� ju� poprzednio, z kim Zbyszko rozmawia, zbli�y� si� skwapliwie, bo istotnie zap�on�� ch�ci� poznania tak s�awnego jak Powa�a rycerza.Wi�c gdy ich Zbyszko zaznajomi�, sk�oni� si� wytworny Geldryjczyk jak najuk�adniej i rzek�:- Jeden tylko by�by wi�kszy zaszczyt, panie, od u�ci�ni�cia waszej d�oni, a to potyka� si� z wami w szrankach albo w bitwie.Na to u�miechn�� si� pot�ny rycerz z Taczewa, gdy� przy drobnym i szczup�ym panu de Lorche wygl�da� jak góra, i rzek�:- A ja tam rad, �e si� spotkamy jeno przy pe�nych konwiach i da Bóg, nigdy inaczej.De Lorche za� zawaha�.si� nieco, a potem ozwa� si� jakby z pewn� nie�mia�o�ci�:- Gdyby�cie jednak, szlachetny panie, chcieli twierdzi�; �e panna Agnieszka z D�ugolasu nie jest najpi�kniejsz� i najcnotliwsz� dam� w �wiecie.Wielki by�by dla mnie honor.zaprzeczy� i.Tu przerwa� i pocz�� patrze� w oczy Powale z szacunkiem, ba! nawet z uwielbieniem, ale bystro i uwa�nie.Ale ów, czy dlatego �e wiedzia�, i� zgniót�by go w dwóch palcach jak orzech, czy dlatego �e dusz� mia� niezmiernie dobrotliw� i weso��, roza�mia� si� g�o�no i rzek�:- Ba, ja swego czasu �lubowa�em ksi�nie burgundzkiej, ale ona wówczas mia�a z dziesi�� roków wi�cej ode mnie; je�eliby�cie wi�c, panie, chcieli twierdzi�, �e moja ksi�na nie jest starsza od waszej panny Agnieszki, to trzeba nam b�dzie zaraz na ko�.Us�yszawszy to de Lorche popatrzy� przez chwil� w zdumieniu na pana z Taczewa, po czym twarz pocz�a mu drga� i wreszcie wybuchn�� i on szczerym �miechem.A Powa�a pochyli� si�, otoczy� mu biodra ramieniem, nagle podniós� go z ziemi i pocz�� ko�ysa� go z tak� �atwo�ci�, jakby pan de Lorche by� niemowl�ciem.- Pax! Pax! - rzek� - jak mówi biskup Kropid�o.Udali�cie mi si�, rycerzu, i prze Bóg, nie b�dziemy si� potykali o �adne damy.Za czym u�ciskawszy go postawi� na ziemi, gdy� w�a�nie przy wej�ciu na dziedziniec hukn�y nagle tr�by i wszed� ksi�� Ziemowit P�ocki z ma��onk�.- Tutejsi ksi�stwo przed królem i przed ksi�ciem Januszem przybywaj� - rzek� do Zbyszka Powa�a bo cho� to uczta u starosty, ale zawsze w P�ocku - oni gospodarze.Pójd� ze mn� do pani, bo� j� znasz jeszcze z Krakowa, gdzie si� do króla za tob� przyczynia�a.I wzi�wszy go za r�k� powiód� przez dziedziniec.Za ksi�ciem i za ksi�n� szli dworzanie i dwórki, wszyscy z powodu obecno�ci króla bardzo strojni i �wietni, �e a� ca�y dziedziniec zaja�nia� od nich jak od kwiatów.Zbyszko zbli�aj�c si� z Powa�� przepatrywa� z dala twarze, czyli nie dojrzy mi�dzy nimi znajomych, i nagle a� przystan�� ze zdumienia.Bo oto tu� za ksi�n� ujrza� rzeczywi�cie znajom� posta� i znajom� twarz, ale tak powa�n�, tak pi�kn� i tak pa�sk�, i� pomy�la�, �e go chyba oczy myl�.- Jagienka-li to czyli mo�e córka ksi�stwa na P�ocku? ' Ale to by�a Jagienka Zychówna ze Zgorzelic, gdy� w chwili gdy oczy ich spotka�y si�, u�miechn�a si� do niego zarazem przyja�nie i lito�ciwie, a potem przyblad�a nieco i nakrywszy oczy powiekami sta�a w z�otej przepasce na ciemnych w�osach i w niezmiernym blasku swej pi�kno�ci, wysoka, smutna i cudna, nie tylko do ksi�niczki, ale do prawdziwej królewny podobna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne