[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sam termin schemat wprowadzony do psychologii przez Selza (1913), a potem stosowany przez Bartletta (1932) i Piageta (1966), omawiamy w rozdziale pt."Uczenie siê") (s.134).W tym miejscu przypomnimy jedynie w punktach charakterystykê dan¹ przez Rumelharta (1980).Przypominamy te¿, ¿e takie terminy, jak rama (Minsky, 1975) czy skrypt (Schank i Abelson, 1977) odnosz¹ siê do tej samej kategorii zjawisk.Wa¿n¹ w³aœciwoœci¹ schematu jest to, ¿e w porównaniu np.z jednostk¹ gnostyczn¹ mo¿e on obejmowaæ znacznie wiêksze ca³oœci, jak np.ró¿ne uk³ady przekonañ itp.Rumelhart, omawiaj¹c tê cechê schematów stwierdzi³, ¿e schematy reprezentuj¹ wiedzê z wszelkich jej poziomów, a wiêc od pojêæ i znaczeñ s³Ã³w do ca³ych ideologii.Z cech¹ t¹ wi¹¿e siê nastêpna polegaj¹ca na tym, ¿e schematy wbudowane s¹ jedne w drugie.Sæhematy s¹ "urz¹dzeniami" s³u¿¹cymi do rozpoznawania bodŸców, które pozwalaj¹ na ocenê odpowiednioœci zastosowanej interpretacji.Z tym okreœleniem schematów wi¹¿e siê bardzo wa¿na ich cecha, któr¹ jest to, ¿e schematy maj¹ zmienne.Zmienne te odpowiadaj¹ tym czêœciom uk³adu, które nie s¹ w pe³ni wyznaczone przez strukturê owego uk³adu.S¹ to czêœci czy elementy, które zmieniaj¹ siê z sytuacji na sytuacjê.( kolejna wa¿na cecha.W wypadku braku w nap³ywaj¹cych informacjach jakiejkolwiek wartoœci dla danej zmiennej schemat potrafi generowaæ brakuj¹ce wartoœci.Na przyk³ad otrzymujemy informacje o jednopokojowym mieszkaniu z ³azienk¹ i kuchni¹, ale bez informacji na temat wielkoœci owych pomieszczeñ.Z istniej¹cego w naszym umyœle schematu takiego mieszkania wygênerujemy, ¿e uk³ad wielkoœci owych pomieszczeñ bêdzie siê kszta³towa³ - pokój J kuchnia J ³azienka.Jak powiedzieliœmy, teorie schematów s¹ teoriami z innego poziomu ni¿ teorie wzorców i te ostatnie mo¿na nawet traktowaæ jako próby pokazania, jak i za pomoc¹ jakich algorytmów realizowana jest reprezentacja umys³owaschematów.Ze wzglêdu jednak na wspomniane w poprzednim podrozdziale wady teorii wzorców, przyjrzyjmy siê innym próbom szukania takiej reprezentacji.Teorie przetwarzania równoleg³egorozproszonegoPodobnie jak teorie wzorców s¹ to teorie z poziomu drugiego, czyli poziomu reprezentacji.Powsta³yw latach osiemdziesi¹tych, ich wspólna nazwa: teorie przetwarzania równoleg³ego i rozproszonego pochodzi od angielskiego terminu: parallel distributed processing, w skrócie PDP, i skrótem tym bêdziemy siê dalej pos³ugiwaæ.Inn¹ u¿ywan¹ nazw¹ tych teorii jest jeszcze neokoneksjonizm.G³Ã³wnymi ich przedstawicielami s¹: James L.McClelland i David E, Rumelhart (1986).Teorie te próbuj¹ rozwi¹zaæ ca³y szereg kontrowersji, jakie pojawi³y siê w latach siedemdziesi¹tych przy tworzeniu modeli przetwarzania informacji przez cz³owieka, takich jak: kierunek przetwarzania wstêpuj¹cy lub zstêpuj¹cy, jak seryjnoœæ czy paralelnoœæ dokonuj¹cych siê operacji.Kontrowersje te omawiamy w rozdziale pt."Jêzyk", zastanawiaj¹c siê tam nad modelami wiedzy o œwiecie i wiedzy jêzykowej (por.s.213).Chocia¿ wyros³y z badañ nad sztuczn¹ inteligencj¹, koncepcje PDP maj¹ byæ modelami funkcjonowania umys³u ludzkiego.Nawi¹zuj¹ one do koncepcji uk³adów funkcjonalnych £urii (1966).Koncepcje te, podobnie jak koncepcje wzorców, przyjmuj¹ istnienie jednostek i ró¿nych miêdzy nimi po³¹czeñ (pobudzeniowych i hamuj¹cych).G³Ã³wna idea zawarta w nazwie teorii zak³ada, i¿ ró¿nica miêdzy mózgiem ludzkim a komputerem polega na tym, ¿e umys³ ludzki, w przeciwieñstwie do seryjnego przetwarzania w komputerze, musi jednoczeœnie byæ aktywny w ró¿nych swoich uk³adach czy modu³ach, tzn.ta sama sytuacja bodŸcowa wywo³uje jednoczeœnie wielostronn¹, rozproszon¹ aktywnoœæ w ró¿nych miejscach ca³ego uk³adu przetwarzaj¹cego, jakim jest umys³ ludzki.Ta równoleg³oœæ ró¿nych uk³adów aktywacji jest podstawowym warunkiem efektywnoœci funkcjonowania umys³u, w którym czas dokonywanych operacji ze wzglêdu na anatomiczno-fizjologiczne ograniczenia (czas przebiegu impulsów nerwowych) jest znacznie wolniejszy (rzêdu milisekund) w porównaniu z czasem przetwarzania w komputerze (rzêdu nanosekund).Tak krótkie czasy dokonywania siê operacji w komputerze pozwalaj¹ na stosowanie programów seryjnych, gdy¿ s¹ one prostsze, a czas trwania nawet wielu kolejnych operacji i tak jest krótki.Przyjrzyjmy siê g³Ã³wnym za³o¿eniom koncepcji PDP, tak jak je przedstawiaj¹ g³Ã³wni jej teoretycy (Rumelhart, Hinton i McClelland, 1986), i nastêpnie wynikaj¹cym z tego mechanizmom funkcjonowania pamiêci.Proponowane przez teoretyków PDP modele funkcjonowania umys³u dotycz¹ ró¿nych jego aspektów-od mechanizmów uczenia siê i pamiêtania do mechanizmów czytania i percepcji mowy, i opieraj¹ siê na bardzowyrafinow¹nym aparacie formalnym.W naszym tu przedstawieniu z koniecznoœci pominiemy ca³e bogactwo i z³o¿onoœæ matematycznego uzasadnienia '" owych modeli.G³Ã³wne za³o¿enia teorii PbP sprowadzaj¹ siê do nastêpuj¹cych stwierdzeri: Ka¿dy z paralelnych uk³adów funkcjonalnych (modu³Ã³w) w umyœle stanowi zbiór jednostek, które dla danego uk³adu nale¿y ustaliæ.Zwykle przyjmuje siê, ¿e tymi jednostkami s¹.cechy, litery, wyrazy fub pojêcia, choæ w niektórych modelach PDP jednostkami takimi mog¹ byæ abstrakcyjne elementy, z których dopiero tworz¹ siê uk³ady maj¹ce znaczenie.W samym pojêciu rozpros¿onej reprezentacji le¿y za³o¿enie, ¿e chodzi tu o zbiór wzajemnie powi¹zanych mikrocech, które stanowi¹ znacz¹cy uk³ad.W ka¿dym razie nie zak³ada siê w tych modelach, ¿e jednostki te œciœle (jeden do jednego) odpowiadaj¹ pojêciom czy innym uk³adom maj¹cym znaczenie, jak np.czyni siê to w teorii Kqnorskiego.Jednostki te s¹ trzech rodzajów (por.rys.35): wejœciowe, wyjœciowe i ukryte (lub wewnêtrzne).Jednostki ukryteJednostki wejœcioweRys.35.Typy jednostek w modelach PDPJednostki wejœciowe otrzymuj¹ informacje ze Ÿróde³ zewnêtrznych dla danego uk³adu.S¹ to informacje ze œwiata zewnêtrznego lub z innych uk³adów ca³ego systemu przetwarzania informacji.Jednostki wyjœciowe przesy³aj¹ informacje poza dany uk³ad, a wiêc albo do systemu motorycznego, albo do innych uk³adów.Jednostki ukryte, które funkcjonuj¹ tylko wewn¹trz danego uk³adu, poœrednicz¹ miêdzy jednostkami wejœciowymi i wyjœciowymi.94Jednostki wyjœcioweKolejne w koncepcji PDP jest za³oŸenie, ¿e dany uk³ad jednostek pozostaje w jakimœ stanie aktywacji, który mo¿na ustaliæ dla danego czasu t.Taki uk³ad aktywacji danego zbioru jednostek decyduje o reprezentacji tego uk³adu w danym momencie.Przetwarzanie informacji polega na zmianach uk³adów aktywacji zachodz¹cych w czasie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]