Jablonski Witold Uczen czarnoksieznika

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Widz�c, �e dr�� z wywo�anego strachem podniecenia, jeden z nich wydoby� z fa�d �nie�nobia�ego p�aszcza niewielk� flaszeczk�, po czym pokaza� wymownym gestem, abym wychyli� jej zawarto�� do dna.Maj�c w pami�ci nies�awny los wielkopolskiego rodaka i wizj� mego gnij�cego, z�eranego przez drapie�ne ryby trupa na dnie rzeki, z szalon� determinacj� wypi�em dziwny napój, s�odki i gorzki zarazem, który sprawi�, �e w pierwszej chwili zakrztusi�em si� i straci�em oddech, lecz szybko doszed�em do siebie, czuj�c o�ywcze ciep�o, rozlewaj�ce si� po ca�ym ciele.Dziwny p�yn musia� zawiera� w sobie domieszk� jakiego� �rodka odurzaj�cego, od tej chwili bowiem dalsze wydarzenia tej niezwyk�ej nocy nieco zamgli�y si� w mej pami�ci.Czytelnik pozwoli zatem, �e opowiem tylko to, czego jestem absolutnie pewien, �e si� zdarzy�o naprawd�, a nie by�o tylko przywidzeniem lub wizj� �nion� na jawie.Znale�li�my si� w pobli�u oblanych �wiat�em ksi�yca i gwiazd murów komandorii templariuszy.Ogromny, wynios�y don�on górowa� nad ca�� budowl�, podobny do wzniesionej w niebo pi�ci w �elaznej r�kawicy, jakby gro��cej ca�emu miastu.Poczu�em ciarki na plecach, gdy czarni bracia, dotychczas milcz�cy, wydali z siebie straszliwy, przenikliwy krzyk, zapami�tany przeze mnie z ruin Vauvert.Zwieszaj�ce si� z brzegu bluszcze unios�y si� wtedy, jakby za spraw� czarów albo raczej niewidocznej d�oni, dzier��cej podtrzymuj�ce je, ukryte sznurki.Przed nami ods�oni� si� wydr��ony w ziemi tunel, którego do�em p�yn�a rzeczna odnoga.Wp�yn�li�my we� i klucz�c jaki� czas w dobrze o�wietlonym pochodniami podziemnym labiryncie, dotarli�my w ko�cu do �lepego z pozoru korytarza.Wystarczy�o jednak, �e jeden z braci wcisn�� kamie� w bocznej �cianie, aby mur blokuj�cy przej�cie obróci� si� wokó� w�asnej osi, ods�aniaj�c kr�cone schody wiod�ce na górne pi�tra twierdzy.Bez w�tpienia pozna�em w�a�nie sekretne wej�cie do samego serca Tempie.By�em zdziwiony, �e nie zas�onili mi oczu ani nie odebrali sztyletu.Doszed�em do wniosku, �e �wi�ci rycerze postanowili okaza� mi, z niezrozumia�ych powodów, daleko id�ce zaufanie albo te� nie b�dzie mi dane opu�ci� zamku �ywym.Jak zwykle jednak w takich przypadkach, moja nienasycona ciekawo��, wsparta zacnym kordia�em, pokona�a strach.Czarni przewodnicy wprowadzili mnie do ogromnego podziemnego lochu, który musia� by� skarbcem.Domy�li�em si� tego, albowiem nie przypomina� znanych mi jedynie z ba�niowych opowie�ci smoczych czy te� zbójeckich skarbnic.Nie ujrza�em gór z�ota i klejnotów le��cych w stertach, lecz mnóstwo porz�dnie ustawionych, okutych skrzy�, zamkni�tych na skomplikowane zamki.Do ka�dej z nich uczepione by�y skrawki pergaminu zapisane skomplikowanym ci�giem cyfr i dziwacznych symboli.Od kart bieg�y delikatne, srebrzystoszare nici, prowadz�ce do stosu ksi�g rachunkowych, u�o�onych na znajduj�cym si� w centrum stole.Przypomina�o to monstrualn� paj�czyn�.Po�rodku siedzia� drobny, zasuszony, siwobrody staruszek, odziany w bia�� tunik� z czerwonym krzy�em na piersi.Wygl�da� jak czekaj�cy na sw� ofiar� bia�y paj�k krzy�ak.Je�li mia�o mi to ukaza� finansow� pot�g� zakonu �wi�tyni, z pewno�ci� demonstracja ta by�a bardzo wymowna i przekonuj�ca.Lekko pchni�ty przez jednego z czarnych przewodników, ruszy�em w stron� oczekuj�cej na mnie postaci.Szed�em �mia�o, nie okazuj�c strachu.Musia�o to zrobi� dobre wra�enie na templariuszu, zmierzy� mnie bowiem bystrym spojrzeniem i rozchyli� zwi�d�e usta w przyjaznym u�miechu.Zasiada� obok centralnego archiwum przy niewielkim stoliczku, na którego kwadratowym blacie wymalowana by�a dziwna szachownica, podzielona pionowymi i poziomymi liniami na nierównej d�ugo�ci pola.Delikatn� d�oni�, sk�adaj�c� si� tylko z ko�ci okrytych cienk�, �ó�taw� skór�, przesuwa� blaszane kr��ki wed�ug sobie tylko znanego systemu.Znalaz�em si� na tyle blisko, aby spostrzec, �e mój gospodarz jest zaiste wiekowym starcem.Wygl�da� jak o�ywiony mrocznym darem nekromancji ko�ciotrup obci�gni�ty resztkami wychud�ego cia�a.A jednak m�odzie�cze niemal spojrzenie i ca�kiem zdrowe z�by, które ods�oni� przed chwil�, zdawa�y si� przeczy� jego s�dziwemu wiekowi, tworz�c niesamowite wra�enie.Przebieg� mi dreszcz po plecach, mia�em bowiem odczucie, �e wezwa� mnie przed swoje oblicze w podziemiach twierdzy templariuszy jeden z nie umar�ych, �ywych trupów, o których lud cz�sto baja�.Widz�c moje zmieszanie, odezwa� si� starczym, skrzypi�cym g�osem, w którym ledwie zauwa�alnie pobrzmiewa� ton diabolicznej ironii.�Witaj, uczony m�odzie�cze.A mo�e raczej powinienem powiedzie�: mistrzu Witelonie?� Po raz pierwszy zwróci� si� kto� do mnie moim nowym tytu�em, nie omieszka�em wi�c da� spojrzeniem do zrozumienia starcowi, �e sprawi� mi tym przyjemno��.Odrzek�em jednak, �e mo�e si� do mnie zwraca�, jak tylko chce, nie zd��y�em si� bowiem jeszcze przyzwyczai� do bycia magistrem.Za�mia� si� i odpar�: �Nie zwiedziesz mnie sw� fa�szyw� skromno�ci�, mój ch�opcze.Wiemy o tobie dosy�, aby uwa�a�, �e masz wszelkie powody do dumy.Jak widzisz s�awa twej uczono�ci dotar�a i do mojej podziemnej pustelni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne