[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1:3-5; Fil.2:9-11; Efez.1:19-23; Ob.5:9-13).¯aden werset Biblii nie przypisuje Chrystusowi wszechobecnoœci ani wszechmocy jako Jego w³asnych wrodzonych cech.Na u¿ywanie przez nich Jana 21:17: "Panie, ty wszystko wiesz" jako dowodu posiadania przez Niego wszechwiedzy odpowiadamy, ¿e Piotr nie wypowiedzia³ tych s³Ã³w pod natchnieniem.Co wiêcej, przez wyra¿enie "Panie, ty wszystko wiesz" Piotr prawdopodobnie nie mia³ na myœli tego, ¿e Jezus by³ wszechwiedz¹cy, lecz ¿e wiedzia³ wszystko o Piotrze i dlatego wiedzia³, ¿e Piotr Go mi³owa³.Nie ma ani jednego natchnionego wersetu biblijnego, który uczy³by o tym, ¿e Jezus jest wszechwiedz¹cy.Mar.13:32; Dz.Ap.1:7 dowodz¹, ¿e nie jest On wszechwiedz¹cy.Odwiecznoœæ, supremacja, wszechobecnoœæ, wszechmoc i wszechwiedza to przymioty, które w sposób wrodzony nale¿¹ wy³¹cznie do Ojca.Tak wiêc twierdzenie trynitarzy - ¿e przymioty przypisywane przez Bibliê wy³¹cznie Ojcu s¹ przez Bibliê wyraŸnie przypisywane tak¿e Jezusowi - jest stwierdzeniem fa³szywym i niezgodnym z faktami.Dlatego ich drugi argument czwartego rzekomego poœredniego dowodu trójcy upada.Trzeci argument czwartego rzekomego poœredniego dowodu podawanego przez trynitarzy na poparcie swej doktryny jest taki, ¿e dzie³a, jakie Biblia przypisuje wy³¹cznie Bogu, s¹ w niej wyraŸnie przypisywane Jezusowi.Wymieniaj¹ nastêpuj¹ce dzie³a: stworzenie i zachowanie (Jan 1:3; ¯yd.1:3), moc odpuszczania grzechów (Mat.9:6) oraz wykonywanie s¹du (Jan 5:27).Odpowiadamy na to, ¿e wszystkie te w³adze by³y u¿ywane przez naszego Pana nie jako Jego w³asna wrodzona w³asnoœæ, lecz jako urz¹d Narzêdzia i Przedstawiciela Boga.Nastêpuj¹ce wersety dowodz¹ tego w odniesieniu do stworzenia i zachowania: 1 Kor.8:6; Efez.3:9; ¯yd.1:2,3.W ¿adnym z wersetów dotycz¹cych stworzenia przez Niego wszystkich rzeczy (Jan 1:3; Kol.1;16) nie jest u¿ywany przyimek hypo (przez), lecz przyimki en oraz dia (za poœrednictwem), co nie oznacza pierwotnego stwarzania (zawieraj¹cego siê w s³owie hypo), lecz stwarzanie podrzêdne, za poœrednictwem narzêdzia.Tak wiêc Jego rola w stwarzaniu jako Narzêdzia Boga nie tylko nie dowodzi, ¿e jest On Wszechmog¹cym Bogiem, lecz obala to.Z nastêpuj¹cych tekstów jasno wynika, ¿e pierwotna moc odpuszczania grzechów nale¿y wy³¹cznie do Boga i ¿e Bóg dziêki z³o¿onemu przez Jezusa okupowi przekaza³ Mu tê moc jako bezpoœredniemu Boskiemu Narzêdziu przebaczania grzechów: Rzym.4:8; 2 Kor.5: 18-21; Efez.4:32; Kol.2:13; 1 Jana 1:7,8; £uk.24:47; Dz.Ap.2:38; 10:36; 13:38,39; 1 Jana 2:1,2.Tak wiêc w tym aspekcie Jego w³adza nie jest w³adz¹ pierwotn¹, lecz otrzyman¹, co wynika z faktu, ¿e grzech jest przestêpstwem wobec Boga, a nie wobec Chrystusa, i ¿e w celu przebaczenia grzechów Bóg przewidzia³ z³o¿enie przez Chrystusa okupu.Ta sama zasada dotyczy kwestii wykonywania s¹du.Bóg jest pierwszym Sêdzi¹ (¯yd.10:30; 12:23 - prosimy zauwa¿yæ, jak w w.23 jest On skontrastowany jako Sêdzia z Jezusem jako Poœrednikiem z w.24; Rzym.3:6); upowa¿nia On jednak Jezusa jako Swe Narzêdzie do przeprowadzenia dzie³a s¹dzenia, jak wskazuj¹ na to nastêpuj¹ce wersety: Jan 5:22,27; Dz.Ap.17:31; Rzym.2:16.Tak wiêc relacja miêdzy Ojcem a Synem w dziele s¹dzenia dowodzi, ¿e Syn jest tylko Narzêdziem Boga i nie wystêpuje jako pierwszy Sêdzia.Tak wiêc dzie³o wykonania s¹du nie dowodzi, ¿e jest On Bogiem.Jezus nie dokonuje zatem ¿adnych dzie³ nale¿¹cych wy³¹cznie do Boga, co obala trzeci argument czwartego rzekomo poœredniego dowodu, ¿e Syn jest Wszechmog¹cym Bogiem.Fakt, ¿e w dzie³ach tych jest On Narzêdziem Boga nie dowodzi zatem doktryny trójcy, a raczej j¹ obala, poniewa¿ narzêdzie jest kimœ ni¿szym od pracodawcy.Czwartym i ostatnim argumentem czwartego rzekomo poœredniego dowodu, jaki trynitarze proponuj¹ na potwierdzenie tego, ¿e Jezus jest Wszechmog¹cym Bogiem i jaki wed³ug nich ma zatem dowodziæ prawdziwoœci doktryny trójcy jest to, ¿e chwa³a nale¿¹ca wy³¹cznie do Boga jest w Biblii wyraŸnie przypisywana naszemu Panu.Wed³ug nich chwa³¹ t¹ jest czeœæ, uwielbienie.Na potwierdzenie tego, ¿e Jezus otrzymuje tak¹ chwa³ê i czeœæ przytaczaj¹ Jana 5:23; Fil.2:10; ¯yd.1:6.Zgadzamy siê, ¿e nasz Pan powinien byæ przez nas czczony przez wychwalanie Go w naszych motywach, myœlach, s³owach i czynach.Zaprzeczamy jednak, ¿e ma to byæ w stopniu równym Ojcu, poniewa¿ powinien On otrzymywaæ czeœæ jako Przedstawiciel i Pe³nomocnik Ojca.Dowiedliœmy ju¿, ¿e Jan 5:23 nie uczy o oddawaniu naszemu Panu chwa³y równej Ojcu.Chwa³a im oddawana nie ma byæ chwa³¹ tego samego stopnia, poniewa¿ Syn we wszystkich rzeczach jest tylko Przedstawicielem i pe³nomocnikiem Ojca.Tak wiêc oddaj¹ Mu czeœæ jako Ojcu objawionemu przez Przedstawiciela.Fil.2:10 rzeczywiœcie mówi o tym, ¿e ka¿de kolano ugnie siê przed Chrystusem.Stanie siê to jednak wobec Niego jako Przedstawiciela Boga, a nie wobec Niego jako ostatecznego celu czci ka¿dego stworzenia.Jak pokazuje nastêpny wiersz, wyniesienie Chrystusa jest œrodkiem do wy¿szego celu - aby Bóg by³ tym, który otrzyma ostateczn¹ czeœæ.Nasz Pan rzeczywiœcie powinien byæ czczony.Jednak czeœæ zadowalaj¹ca Boga nie jest czymœ oddawanym wy³¹cznie Bogu, poniewa¿ Bóg powiada, ¿e sprawi, i¿ wrogowie Koœcio³a bêd¹ czciæ Koœció³ (Iz.60:14; Obj.3:9).Gdy protestanccy trynitarze k³ad¹ nacisk na Mat.4:10 jako dowód, ¿e zgodnie z Bosk¹ wol¹ tylko Bóg mo¿e otrzymywaæ chwa³ê, nie uwzglêdniaj¹ wielu wersetów mówi¹cych o czymœ przeciwnym, razem z sugerowanym kontrastem w s³owach Jezusa odrzucaj¹cych sugestie szatana, by ten odda³ mu czeœæ.Zabronione jest oddawanie czci ka¿demu nie bêd¹cemu w harmonii z Bogiem lub ka¿demu rywalizuj¹cemu z Bogiem, np.szatanowi, antychrystowi.Wœród Swego ludu mo¿e byæ czczony tylko Bóg, co obejmuje biblijn¹ czeœæ oddawan¹ równie¿ przedstawicielom Boga jako takim, jak czêsto ma to miejsce w Biblii w stosunku do anielskich przedstawicieli Boga, jak dzieje siê to wobec Jezusa i jak bêdzie mia³o to miejsce wobec uwielbionego Koœcio³a ze strony ludzkoœci w Tysi¹cleciu.Dowiedzie tego rozwa¿enie greckiego i hebrajskiego s³owa t³umaczonego jako uwielbienie.S³owem t³umaczonym zwykle jako uwielbienie jest hebrajskie shachah, które oznacza k³aniaæ siê ze czci¹.W 170 przypadkach wyst¹pienia tego s³owa tylko po³owa dotyczy wielbienia Boga, co jest ukryte przed angielskim czytelnikiem, poniewa¿ s³owo to niemal w po³owie przypadków swego wystêpowania t³umaczone jest jako k³aniaæ siê, oddawaæ pok³on, oddawaæ czeœæ, sk³adaæ ho³d, co mo¿na zauwa¿yæ z nastêpuj¹cych wersetów: 1 Moj.18:2-4; 19:1; 23:7,12; 27:29; 1 Sam.24:8; 25:23,41; 2 Sam.9:6; 14:4,22.Greckie s³owo zwykle t³umaczone jako wielbiæ to proskyneo, oznaczaj¹ce ca³owaæ rêkê, tak jak pies li¿e czyj¹œ rêkê.Podobnie do hebrajskiego shachah oznacza czeœæ.Iz.60:14; Obj.3:9 to rozstrzygaj¹ce dowody, ¿e dopuszczalne jest czczenie przedstawicieli Boga, co Izraelici czynili w stosunku do anio³Ã³w Pana, którzy przybywali do nich z Boskim poselstwem.Gdyby ¯ydzi podzielali krañcowy pogl¹d protestanckich trynitarzy na ten temat, ukamienowaliby tych, którzy czcili naszego Pana, poniewa¿ ¿aden z tych ¯ydów nie wierzy³, ¿e by³ On Wszechmog¹cym Bogiem, gdy¿ rozumieli, ¿e zakaz ten jest ograniczony do ba³wanów i rywali Boga.Tak wiêc odbieranie czci przez Jezusa z Boskiego upowa¿nienia wcale nie oznacza, ¿e jest On Wszechmog¹cym Bogiem, tak samo jak fakt odbierania czci z Boskiego upowa¿nienia przez Koœció³ (Iz.60:14; Obj.3:9), anielskich pos³añców, Dawida itp.nie dowodzi, i¿ byli oni Wszechmog¹cym Bogiem.Nasza analiza czterech argumentów czwartego rzekomego poœredniego dowodu na to, ¿e Jezus jest Wszechmog¹cym Bogiem, tzn.¿e imiona, przymioty, dzie³a i zaszczyty nale¿¹ce wy³¹cznie do Boga s¹ w Biblii wyraŸnie Mu przypisywane - dowodzi, ¿e nie mog¹ siê one ostaæ, poniewa¿ - jak zauwa¿yliœmy - ¿adne z imion, przymiotów, dzie³ czy zaszczytów nale¿¹cych wy³¹cznie do Boga nigdy nie s¹ przypisywane naszemu Panu jako Jego w³asne, nale¿¹ce do Niego prawo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]