Józef Ignacy Kraszewski Królewscy synowie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemka zmieni�a si� tu w dobrym bycie i pró�nowaniu, króluj�c i czyni�c, co chcia�a po swej my�li.O pi�kno�� sw� mniej by�a dba��, wiedz�c, �e Zbigniewa zawsze przy sobie utrzyma� potrafi.Rozty�a si�, postarza�a, a cho� �wieci�o jeszcze na twarzy troch� wdzi�ku, resztka m�odo�ci, wi�cej w nich by�o bezwstydu ni� uroku.Poczyna�a sobie z królewiczem �mia�o, bo inaczej bra� gór� i tylko zuchwalstwem wygrywa�a.Wbieg�a za nim do izby i, gdy siad� zm�czony, uderzy�a go po ramieniu wo�aj�c:- A co, przysz�a pora! Nie ruszajcie� si�! Niech Bolko ginie, wam przyjdzie ca�e królestwo! Niech ginie zuchwa�y dzieciak! Niech ginie! - powtarza�a nog� bij�c i r�kami.Zbigniew siedzia� pogr��ony, jakby nie s�ysza� i nie s�ucha�; namowy te i kuszenia obi�y si� o niego nie poruszaj�c wcale.Obróci� si� do Sobiejuchy:- Ludzi kaza� zwo�a�, ile ich jest! Do koni! �ywo! Dwór, dru�yna, pu�ki, kto �yw, niech si� zbieraj� w pochód przed wieczorem! S�yszysz, co mówi�em? Zwo�ywa� ludzi w pochód!Greta dawa�a znaki Markowi, aby j� z nim sam� zostawi�, Sobiejucha nie ust�powa�.Po chwili rzek� pokornie:- Ja uszom nie wierz�! Wasza mi�o�� nie mo�ecie tam i��.Po co my tam? Nie b�dzie czasu zebra� pu�ków wszystkich, a z t� gar�ci�, która tu jest, co pomo�emy! Czeka�, a� si� wszyscy �ci�gn�, b�dzie za pó�no.Królewicz si� namarszczy�.- Ty� tu ksi�ciem i wodzem czy ja? - wybuchn�� id�c ku niemu gro�nie.Ul�k� si� Sobiejucha, ale sta�, gdy �mia�a dziewczyna, za po�� sukni pochwyciwszy Zbigniewa, poci�gn�a go mrucz�cego jeszcze do drugiej izby; tu dla� stó� by� zastawiony, bo przede msz� królewicz nie jad�.Posadzi�a go za stó�, polewk� mu z wina podsun�a, mi�so z mis� odkry�a, chleb pocz�a kraja�.Rada by�a wywo�a� s�owo; Zbigniew uparcie milcza�, rzuci� potem nó�, który ju� by� w r�ku, z siedzenia si� zerwa� i poszed� ku oknu.W�a�nie podwórcem szed� jeden z sotników tak spokojnym krokiem powolnym, jakby si� nic nie sta�o na �wiecie.Zobaczywszy go ksi�� krzykn��:- Psubraty! Co jedziesz na �ó�wiu! Azali nie wiadomo rozkazanie! Wszyscy ludzie do koni, kto �yw! Ruszaj, biegnij, wo�aj! W rogi niech tr�bi�, aby konie z paszy wraca�y.Id�! Sotnik sta� zdumiony.- Na ko� siadaj, le� na podzamcze, do obozu, po szopach, ludzie na ko�.A nu!Powtórzony rozkaz us�yszawszy, sotnik si� zerwa� i kopn�� co pr�dzej ku szopom.Wtem we drzwi wszed� Marko czerwony z gniewu.- Mi�o�ciwy królewiczu! - zawo�a�.- Do nóg waszych si� k�adn�, nie czy�cie tego! Nie godzi si� wam i��! Sami przeciwko sobie idziecie.To nie mo�e by�!Greta milcza�a.Zbigniew, który z�ym b�d�c a� do w�ciek�o�ci szala�, k�aniaj�cego si� nog� potr�ci�.- Precz mi z oczów! Hurki wo�a� - rzek� miotaj�c si�.Hurko by� oprawc� i stró�em przy ciemnicy.Na ha�as w izbie pocz�li si� zbiega� komornicy.Zbigniew im wskaza� Marka.- Do kuny go wsadzi�! Do ciemnicy, do k�ody - wo�a� ksi��.- Hurko do mnie!Nim Marko mia� czas s�owo przemówi�, komornicy, którym dojad� by�, widz�c pana rozgniewanego, pochwycili go i opieraj�cego si� na r�kach niemal precz wynie�li.W miejsce Sobiejuchy zawo�any tysi�cznik, cz�ek prosty a pos�uszny �lepo, który s�u�y� tylko, aby �y� i zarabia� wojn� na �upach, a czasu pokoju na ludziach, których wodzi�, dosta� rozkaz zbiera� co �ywo i w gotowo�ci by� przed wieczorem.Dopiero rozporz�dziwszy tak, Zbigniew spojrza� na stó�, na kubek i misy, i siad� do �niadania.Greta widz�c go tak zapalonym odzywa� si� nie �mia�a.Wiedzia�a, �e burz� trzeba przeczeka� i zaj�� z innej strony.Podsun�a mu dzbanek z winem, nala�a kubek.Królewicz pocz��, �piesz�c si� gwa�townie, jad�o chwyta� i szybko popija�.Pilno mu by�o.Greta czeka�a i patrza�a na pozór spokojna.Dopiero gdy mu si� lice zarumieni�o od napoju, odezwa�a si� p�aczliwie:- A, a! Trzeba mi pana, z którym mi tak dobrze by�o, traci�! Kto wie, co b�dzie z tej wyprawy! Dr�� my�l�c.Ludzi ma�o macie.Pos�aniec mówi�, �e przeciwko wojewodzie was wo�aj�, a Sieciech ma tysi�ce! O mój Bo�e mi�y! By mi pana mojego nie zabili, nie ranili.Co ja poczn� nieszcz�liwa sierota! Co ja poczn�!Zas�oni�a twarz chust� i fartuchem, bo p�aka� jej by�o potrzeba.Spojrza� Zbigniew, który mia� ju� czas pozna� j� lepiej, i ramionami strz�sn�� pogardliwie.- Ej, ty! - zawo�a�.- Nie my�l, �e mnie odurzysz albo nastraszysz! Id� lepiej, suknie i odzie� gotuj dla mnie, pilnuj, niech sakwy wi��!Greta ci�gle p�acz�ca zbli�y�a si� z twarz� na pó� zakryt� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne