Koontz Dean R Maska

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dobrze?- Hm.dobrze.Carol wsta�a i ruszy�a w kierunku Jane, która tak�e zacz�a si� podnosi�.- Nie, ty zosta� na swoim miejscu.- Carol stan�a za dziewczynk� i przy�o�y�a koniuszki palców do jej skroni.- Odpr� si�, kochanie.Odchyl do ty�u.R�ce na udach.D�onie wewn�trzn� stron� do góry, palce lu�no.�wietnie.Teraz zamknij oczy.S� zamkni�te?- Tak.- Dobrze.Bardzo dobrze.Teraz chc�, �eby� pomy�la�a o latawcu.Du�ym latawcu w kszta�cie rombu.Wyobra� go sobie.Jest olbrzymi, niebieski i �egluje wysoko po b��kitnym niebie.Widzisz go?Po krótkim wahaniu dziewczynka odpar�a:- Tak.- Obserwuj latawiec, kochanie.Patrz, jak �agodnie wznosi si� i opada wraz z pr�dami powietrznymi.Wznosi si� i opada, w gór� i w dó�, w gór� i w dó�, z boku na bok, �egluje z wdzi�kiem, daleko ponad ziemi�, w pó� drogi mi�dzy ziemi� i chmurami, daleko ponad twoj� g�ow�.- Carol mówi�a aksamitnym, koj�cym g�osem i patrzy�a na bujne blond w�osy dziewczynki.- Kiedy tak obserwujesz latawiec, stopniowo stajesz si� tak lekka i wolna jak on.Uczysz si� wznosi� coraz wy�ej w b��kitne niebo.- Koniuszkami palców Carol zatacza�a delikatne ko�a na skroniach Jane.- Opuszcza ci� napi�cie.Wszystkie troski i niepokoje odp�ywaj� daleko, i my�lisz tylko o latawcu �egluj�cym po b��kitnym niebie.Wielki ci�ar zostaje zdj�ty z twojej g�owy, czo�a i skroni.Czujesz si� o wiele l�ej.- Zsun�a r�ce na kark dziewczynki.- Mi�nie na karku rozlu�niaj� si�.Napi�cie znika.Wielki ci�ar zostaje zdj�ty.Jeste� teraz tak lekka, �e mo�esz wznie�� si� jak latawiec.prawie.prawie.- Opu�ci�a r�ce na ramiona malej.- Odpr� si�.Niech napi�cie odejdzie.Jeste� l�ejsza, coraz l�ejsza.Ci�ar spada tak�e z twoich piersi.A teraz unosisz si�.Tylko kilka centymetrów nad ziemi�, ale unosisz si�.- Tak.unosz�.- powiedzia�a niskim g�osem.- Latawiec szybuje daleko w górze, a ty powoli, powoli poruszasz si�, aby do niego do��czy�.Mówi�a jeszcze chwil�, a potem wróci�a na swój fotel.Jane osun�a si� na oparcie, g�ow� przekrzywi�a na bok, zamkn�a oczy, twarz mia�a spokojn� i rozlu�nion�; oddycha�a cicho.- Jeste� teraz pogr��ona w bardzo g��bokim �nie - powiedzia�a Carol.- To odpr�aj�cy, bardzo g��boki sen.Rozumiesz?- Tak - wymamrota�a dziewczynka.- Odpowiesz mi na kilka pyta�.- Dobrze.- Pozostaniesz w tym g��bokim �nie i b�dziesz odpowiada�a na moje pytania, dopóki ci nie powiem, �e ju� czas si� obudzi�.Rozumiesz?- Tak.- Dobrze.Bardzo dobrze.A teraz powiedz mi, jak si� nazywasz.Dziewczynka milcza�a.- Jak si� nazywasz, kochanie?- Jane.- Czy to twoje prawdziwe imi�?- Nie.- Jak brzmi twoje prawdziwe imi�?Jane zmarszczy�a brwi.- Ja.nie pami�tam.- Sk�d pochodzisz?- Ze szpitala.- A przedtem?- Znik�d.Kropelka �liny b�ysn�a w k�ciku jej ust.Zliza�a j� ospale, zanim zd��y�a sp�yn�� po policzku.- Kochanie, przypominasz sobie zegar z Myszk� Miki, który ogl�da�a� kilka minut temu? - spyta�a Carol.- Tak.- Bior� zatem ten zegar z pó�ki - powiedzia�a Carol, nie poruszaj�c si� z miejsca.- A teraz kr�c� jego wskazówkami do ty�u, dooko�a cyferblatu, ca�y czas do ty�u.Czy widzisz wskazówki poruszaj�ce si� do ty�u na zegarze z Myszk� Miki?- Tak.- A teraz dzieje si� co� zdumiewaj�cego.Kiedy kr�c� wskazówkami do tylu, czas zaczyna p�yn�� w odwrotnym kierunku.Nie ma ju� kwadransa po jedenastej.Teraz jest jedenasta.To magiczny zegar.Rz�dzi up�ywem czasu.A teraz jest dziesi�ta rano.dziewi�ta.ósma.Rozejrzyj si�.Gdzie si� teraz znajdujesz?Dziewczynka otworzy�a oczy.Utkwi�a je w jakim� odleg�ym punkcie.Powiedzia�a:- Hmmm.w kuchni.Tak.Stolik �niadaniowy.O rany, boczek jest smaczny i chrupi�cy.Stopniowo Carol przenosi�a j� w czasie, cofaj�c si� do pobytu w szpitalu, wreszcie do wypadku w ubieg�y czwartek rano.Dziewczynka skrzywi�a si� z bólu i krzykn�a, na nowo prze�ywaj�c moment zderzenia, a potem cofn�y si� jeszcze o par� minut.- Stoisz na chodniku - mówi�a Carol.- Jeste� ubrana tylko w bluzk� i d�insy.Pada deszcz.Jest ch�odno.Dziewczynka znów zamkn�a oczy.Dr�a�a.- Jak si� nazywasz? - spyta�a Carol.Cisza.- Jak si� nazywasz, kochanie?- Nie wiem.- Sk�d przysz�a�?- Znik�d.- Chcesz powiedzie�, �e masz amnezj�?- Tak.- Ju� przed wypadkiem?- Tak.Chocia� wci�� skoncentrowana na dziewczynce, Carol poczu�a ulg�, s�ysz�c, �e nie ponosi odpowiedzialno�ci za stan Jane.Przez chwil� czu�a si� jak niebieski latawiec, mog�cy szybowa� wysoko w górze.Kontynuowa�a:- Dobrze.Masz w�a�nie wkroczy� na jezdni�.Czy chcesz tylko przej�� przez ni�, czy te� zamierzasz rzuci� si� pod samochód?- Ja.nie.wiem.- A jak si� czujesz? Weso�a? Przygn�biona? Zoboj�tnia�a?- Przestraszona - dziewczynka odezwa�a si� s�abym, roztrz�sionym g�osem.- Co ci� wystraszy�o?Cisza.- Czym jeste� przestraszona?- To nadchodzi.- Co nadchodzi?- Za mn�!- Co jest za tob�?Dziewczynka znów otworzy�a oczy.Wci�� gapi�a si� na jaki� odleg�y punkt.- Co jest za tob�? - spyta�a ponownie Carol.- O Bo�e - j�kn�a Jane.- Co to jest?- Nie, nie.- Potrz�sn�a g�ow�.Carol pochyli�a si� do przodu.- Odpr� si�, kochanie.Odpr�ysz si� i uspokoisz.Zamknij oczy.Spokojna.jak latawiec.daleko ponad wszystkim.unosisz si�.ciep�o.Napi�cie znikn�o z twarzy Jane.- W porz�dku - rzek�a Carol.- Jeste� spokojna, odpr�ona i spokojna.Powiesz mi, czego si� boisz?Dziewczynka nie odpowiedzia�a.- Kochanie, co ci� wystraszy�o? Co jest za tob�?- Co�.- Co?- Co�.- Wyra�aj si� �ci�le.- Nie wiem.co to.ale nadchodzi.i mnie przera�a.- Dobrze.Cofnijmy si� jeszcze troch�.Odwo�uj�c si� do obracaj�cych si� wstecz wskazówek zegarka z Myszk� Miki, przesun�a wydarzenia o ca�y dzie� do ty�u- Teraz si� rozejrzyj.Gdzie si� znajdujesz?- Nigdzie.- Co widzisz?- Nic.- Musisz co� widzie�, kochanie.- Ciemno��.- Jeste� w ciemnym pokoju?- Nie.- Jeste� w nocy na dworze?- Nie.Cofn�a dziewczynk� o jeszcze jeden dzie�.- A co teraz widzisz?- Tylko ciemno��.- Musi tam by� co� jeszcze.- Nie.- Otwórz oczy, kochanie.Dziewczynka pos�ucha�a.Jej niebieskie oczy by�y puste, szkliste.- Nic.Carol zmarszczy�a brwi.- Siedzisz czy stoisz w tym ciemnym miejscu?- Nie wiem.- A co czujesz pod sob�? Krzes�o? Pod�og�? �ó�ko?- Nic.- Si�gnij.Dotknij pod�ogi.- Tu nie ma �adnej pod�ogi.Zaniepokojona obrotem sprawy, Carol unios�a si� na krze�le i wpatrywa�a przez chwil� w Jane, zastanawiaj�c si�, czego teraz spróbowa�.Wreszcie si� odezwa�a.- W porz�dku.Znów obracam wskazówki w przeciwnym kierunku.Czas p�ynie wstecz, godzina za godzin�, dzie� za dniem, szybciej i szybciej.Chc�, �eby� mnie zatrzyma�a, ale dopiero wtedy, gdy wyjdziesz z ciemno�ci i b�dziesz potrafi�a powiedzie�, gdzie si� znajdujesz.Obracam teraz wskazówki.Do ty�u.do ty�u.Mija�y sekundy.Dwadzie�cia, trzydzie�ci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne