[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rys.33.Pamiêtanie studentów przez wykladowców.(Wed³ug: H.P.Bahrick, 1984.)83Emocje a pamiêæ: efekt lampy b³yskowejWp³ywem emocji na pamiêæ od wielu lat interesowali siê psychologowie.Ju¿ w 1899 r.F.W.Colegrove pyta³ swoich badanych o to, jakie prze¿ycia pamiêtaj¹ lepiej - przyjemne czy przykre.Analiza odpowiedzi badanych wykaza³a~rzewagê wspomnieñ przyjemn~rch.Zygmunt Freud mówi³ o t³umieniu, wypierañiu~ dó podœwiadomoœci przykrych prze¿yæ zwi¹zanych z ubieg³ym doœwiadczeniem.Wyniki Colegrove'a dotycz¹ opinii osób badanych na temat tego, co jest przez nich lepiej pamiêtane, ale nie œwiadczy jeszcze o tym, co rzeczy wiœcie jest pamiêtane lepiej.PóŸniejsi badacze tego zagadnienia stosowali metody bardziej kontrolowane.Proszono najpierw osoby badane, aby wypisa³y wydarzenia, jakie zapamiêta³y z ostatnich kilku dni, i nastêpnie, aby tym wspomnieniom przypisa³y wartoœci afektywne.Z badañ tych wynika, ¿e wydarzeñ ocenianych jako przyjemne pamiêta siê wiêcej ni¿ wydarzeñ przykrych, a tych ostatnich wiêcej ni¿ obojêtnych.Œciœle eksperymentalne badania nad tym zagadnieniem przeprowadzono w dwu kierunkach.Po pierwsze, œledzono wp³yw przyjemnego lub nieprzyjemnego zabarwienia emocjonalnego doznañ sensorycznych (tlŸwiêków, zapachów, kolorów) na zapamiêtanie tych doznañ.Wyniki nie s¹ jednoznaczne, w ka¿dym razie nie potwierdzaj¹ hipotezy o lepszym przechowaniu doznañ przyjemnych.Drugi kierunek badañ dotyczy³ wp³ywu zabarwienia emocjonalnego s³Ã³w.Eksperyment D.M.Barretta (1938) jest tu typowy.Osoby badane dokonywa³y nastêpuj¹cych operacji na materiale s³ownym, z³o¿onym z 30 s³Ã³w wybranych ze s³ownika frekwencyjnego Thorndike'a-Lorge'a spoœród s³Ã³w o tej samej czêstoœci u¿ycia: 1 ) klasyfikacja s³Ã³w wed³ug ich zabarwienia emocjonalnego na dwie kategorie: "raczej przyjemne" i "raczej przykre"; 2) podanie swobodnego skojarzenia do ka¿dego ze s³Ã³w; 3) ponowna klasyfikacja, tym razem na trzy kategorie: przyjemne, przykre i obojêtne.Po up³ywie tygodnia od wykonania tych trzech operacji z materia³em s³ownym, w którym to czasie mog³o nast¹piæ nie zamierzone uczenie siê tego materia³u, zbadano jego przechowanie, prosz¹c badanych o reprodukcjê s³Ã³w z pamiêci.Badani pamiêtali 54,9% s³Ã³w ocenionych jako przyjemne i 39,2% s³Ã³w ocenionych jako nieprzyjemne.PóŸniejsze hipotezy dotycz¹ce pamiêci zdarzeñ o zabarwieniu emocjonalnym (Rosenzweig, 1943) wyjaœnia³y tê obserwowan¹ w niektórych badaniach ró¿nicê pamiêci na korzyœæ zdarzeñ przyjemnych tym, ¿e w grê wchodzi tu mechanizm obrony Ego.T³umieniu ulegaj¹ te przykre zdarzenia, które mog¹ stanowiæ zagro¿enie vv³asnego Ego, czyli dobrego mniemania o sobie samym, a nie wszelkie przykre wspomnienia.W ostatnich latach w nurcie ekologicznym rozpowszechni³o siê badanie zjawiska, które nazwaliœmy za Brownem i Kulikiem (1977) efektem lampy b³yskowej (flashbulb memories).Polega ono na tym, ¿e prze¿ywanie jakiegoœ wydarzenia przy silnym wzbudzeniu emocjonalnym sprawia, ¿e nasz uk³ad nerwowy dzia³a jakby pod wp³ywem wewnêtrznego rozkazu "teraz84filmuj" i ¿e wspomnienia takich prze¿yæ mog¹ siê utrzymywaæ latami, a nawet przez ca³e ¿ycie.Takim prze¿yciem, którego wspomnienie ludzie zachowali przez d³ugie lata, by³a œmieræ prezydenta J.F.Kennedy'ego 22 listopada 1963 roku.Brown przez wiele lat pyta³ swoich studentów z kolejnych roczników na pierwszym z nimi wyk³adzie o to, jak siê o tym fakcie dowiedzieli, i otrzymywa³ odpowiedzi, w których szczegó³owo opisywano miejsca i wykonywane w tym momencie czynnoœci, jak teŸ przeŸywane uczucia.Dalsze badania (Yarmey i Bull, 1978) wykaza³y, ¿e podczas gdy wyraziste wspomnienia dotycz¹ce zabójstwa prezydenta Kennedy'ego zachowa³o 99% Amerykanów, niezale¿nie od rasy, to ju¿ zabójstwo Martina Luthera Kinga przechowa³o siê w formie efektu lampy b³yskowej u 75% badanych Murzynów amerykañskich i tylko u 37% Bia³ych.Z kolei efekt ten w odniesieniu do œmierci Kennedy'ego rzadko stwierdza siê u osób, które w 1963 r.mia³y mniej ni¿ siedem lat (Winograd i Killinger, 1983).Zainteresowanie tego typu badaniami przyczyni³o siê do odkrycia przez Neissera (1982) artyku³u Colegrove'a opublikowanego w 1899 r.w "American Journal of Psychology" na temat tego samego rodzaju wspomnieñ dotycz¹cych okolicznoœci, w jakich badane przez Colegrove'a osoby dowiedzia³y siê o zabójstwie prezydenta Lincolna (co mia³o miejsce 33 lata wczeœniej) i równie¿ uzyska³ on odpowiedzi œwiadcz¹ce o ¿ywoœci tego typu wspomnieñ.Mo¿na s¹dziæ, ¿e prze¿ycia osobiste o du¿ym emocjonalnym natê¿eniu s¹ w taki sposób zapamiêtywane.Problem pojawia siê w ocenie trafnoœci takich wspomnieñ.Neisser (1982) wspomina, ¿e jako m³odzieniec dowiedzia³ siê o ataku na Pearl Harbor, kiedy to wiadomoœæ ta przerwa³a mu s³uchanie radiowego sprawozdania z meczu baseballowego, ale - jak to póŸniej sprawdzi³ - nie by³o w ogóle takiej audycji sportowej w dniu 7 grudnia 1941 roku.Jeszcze inny problem podkreœlany przez Loftus (1982) polega na tym, ¿e czêsto osoby, o których wiadomo, i¿ mia³y silne prze¿ycia, które powinny podlegaæ efektowi lampy b³yskowej, nie zapamiêta³y ich.25% osób, które prze¿y³y napad rabunkowy, nie pamiêta tego faktu po latach.Loftus (1979) s¹dzi, ¿e zale¿y to od si³y emocji czy prze¿ywanego stresu, tzn.¿e wystêpuj¹ce tu zale¿noœci opisuje stare prawo Yerkesa-Dodsona (1908), które mówi, ¿e s³abe i silne wzbudzenie nie sprzyja uczeniu siê, najlepsze efekty daje wzbudzenie o œredniej sile.Jednak¿e wyniki ró¿nych badañ cytowane przez Browna (1986) nie pozwalaj¹ na wyci¹gniêcie jednoznacznych wniosków co do dzia³ania tego prawa w odniesieniu do efektu lampy b³yskowej.Wp³yw na zapamiêtywanie emocji zwi¹zanych z napiêciem motywacyjnym ujawnia siê teŸ w s³ynnych badaniach B.Zeigarnik (1929), których wyniki maj¹ce na celu weryfikacjê hipotezy K.Lewina znane s¹ w literaturze pod nazw¹ efektu Zeigarnik.Hipoteza Lewina zak³ada, ¿e motywacja wzbudzona dla wykonania jakiegoœ zadania tworzy system napiêæ, roz³adowuj¹cych siê w chwili, gdy zadanie zostaje wykonane.R5Osobom badanym w eksperymencie Zeigarnik polecono wyl~onywaæ jak najszybciej i jak najdok³adniej ca³e serie (od 18 do 22) zadañ ró¿nego rodzaju: zadania matematyczne, rozwi¹zywanie zagadek, zadania ruchowe (lepienie figur, wykonywanie pude³ek z kartonu) itp.Wykonywanie po³owy tych zadañ, dobranych losowo, by³o przerywane, zanim osoby badane mog³y je zakoñczyæ.Po skoñczeniu badania proszono badanych o wyliczenie wszystkich zadañ, które wykonywali.Obliczono, ¿e stosunek liczby zapamiêtanych zadañ przerwanych do liczby zapamiêtanych zadañ zakoñczonych wynosi³ od 1,9 do 2,1 dla ró¿nych grup badanych.Zgodnie z hipotez¹ Lewina, napiêcie utrzymuj¹ce siê przy niedokoñczonym zadaniu i anga¿uj¹ce myœli danej osoby u³atwia lepsze przechowanie tego zadania w porównaniu z przechowaniem zadania ju¿ zakoñczonego, dla którego napiêcie zosta³o rozfadowane.Eksperymenty Zeigarnik by³y wielokrotnie powtarzane na ró¿nego rodzaju materiale i z ró¿nymi (np.pod wzglêdem wieku) badanymi.Tak zwany efekt Zeigarnik zosta³ szeroko potwierdzony.Rosenzweig (1943) uzyska³ jednak odmienne rezultaty w sytuacji, gdy dawa³ badanym instrukcjê anga¿uj¹c¹ w silniejszym stopniu ich mótywacjê osobist¹.Mówif on, ¿e stosowane zadania (te same, co w eksperymencie Zeigarnik) s¹ prób¹ ich inteligencji.Tak jak Zeigarnik, pewne zadania przerywa³, uzasadniaj¹c badanym, ¿e i tak nie potrafi¹ ich wykonaæ.Wtedy badani pamiêtali lepiej zadania zakoñczone.Przerwane zadania s¹ lepiej pamiêtane, kiedy motywacja badanych jest s³absza, przy silnej motywacji w³¹czaj¹ siê, zdaniem Rosenzweiga, mechanizmy obrony Ego, wobec czego zadania przerwane, odczuwane przez badanych jako pora¿ka, zostaj¹ t³umione na tej samej zasadzie, na jakiej t³umione s¹ wspomnienia zagra¿aj¹ce dobremu mniemaniu o sobie.Problem wp³ywu emocji, motywacji, a tak¿e postaw$ i przekonañ na przebieg procesów pamiêci jest przedmiotem zainteresowañ psychologii spo³ecznej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]