[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prawdę mówiąc nie rozumiem, jakim cudem stoi pan o własnych siłach.Minęły zaledwie dwatygodnie. - Zawsze szybko wracałem do zdrowia - wyjaśniłem.- Przejdźmy teraz do kwestii pieniędzy. - Jakich pieniędzy? - W ramach ugody, dzięki której nie zaskarżę pana do sadu za niezgodne z etyką lekarską praktyki i te inne sprawy. - Niech pan nie będzie śmieszny. - Kto tu jest śmieszny? Zgodzę się na tysiąc, w gotówce, do ręki. - Nie ma nawet o czym mówić. - Niech się pan lepiej zastanowi, czy to się panu opłaci, niech pan pomyśli o szumie, jaki się podniesie wokół kliniki, jeśli nadam sprawie rozgłos jeszcze przed procesem.Z całą pewnością skontaktuję się ze Stowarzyszeniem Lekarzy, z prasą, z. - To szantaż - powiedział.- Nie zamierzam się przed tym ugiąć. - Będzie pan musiał zapłacić teraz albo potem, po procesie - ciągnąłem.- Mnie jest wszystko jedno.Ale teraz będzie taniej. Wiedziałem, że jeśli zmięknie, to znaczy, iż moje podejrzenia były słuszne. Patrzył na mnie ponuro, sam nie wiem jak długo.W końcu powiedział: - Nie mam przy sobie tysiąca dolarów. - To niech pan wymieni jakąś rozsądną sumę. Znów zamilkł, a potem rzekł: - To złodziejstwo. - Nie w przypadku, kiedy kupuje pan za to milczenie.No więc, ile pan proponuje? - Mam w sejfie jakieś pięćset dolarów. - Niech będzie. Po zbadaniu zawartości małego sejfu w ścianie oznajmił, że znalazł tylko czterysta trzydzieści dolarów, a ja nie zamierzałem zostawiać tam odcisków palców tylko po to, żeby sprawdzić, czy mówi prawdę.Przyjąłem więc tę sumę i wepchnąłem banknoty do kieszeni. - Gdzie jest najbliższe przedsiębiorstwo taksówkowe obsługujące tę okolicę? Podał mi nazwę, wyszukałem ją w książce telefonicznej i przekonałem się, że jestem w stanie Nowy Jork.Kazałem mu wezwać taksówkę, bo nie znałem nazwy kliniki, a nie chciałem się zdradzać przed nim z lukami w pamięci.Ostatecznie jeden z bandaży, które zdjąłem, był okręcony wokół mojej głowy. Kiedy zamawiał taksówkę, usłyszałem adres: Szpital Prywatny w Greenwood. Zgasiłem papierosa, wyjąłem następnego i ulżyłem moim nogom o jakieś sto kilogramów, siadając w brązowym fotelu przy półce z książkami. - Poczekamy sobie tutaj, a potem odprowadzi mnie pan do drzwi - powiedziałem. Nie odezwał się już ani słowem.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]