[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wprawdzie niezupełnie to miejsce miałem na myśli, potrafię jednak odczytywać własne wróżby. - Co to jest? - spytał Ganelon.- Co takiego trzymasz w ręku? Wiadomość? Kiwnąłem głową i podałem mu ją.Nie bardzo mogłem wyrzucić tę karteczkę, skoro widział, jak ją czytałem.Było na niej napisane: "Przybywam".A niżej był mój podpis. Ganelon pyknął z fajki i w świetle jarzącego się tytoniu odczytał kartkę. - On żyje? I przybędzie tutaj? - zdumiał się. - Tak nateżałoby sądzić. - Dziwne - stwierdził.- Nie rozumiem. - To wygląda na obietnicę pomocy - odrzekłem, odprawiając ptaka, który zagruchał dwa razy, zatoczył krąg nad moją głową i odleciał: Ganelon pokręcił głową. - Nie rozumiem. - Po cóż darowanemu koniowi zaglądać w zęby? Tobie udało się jedynie powstrzymać Krąg. - To prawda - przyznał.- On go może zdoła zniszczyć. - A jeśli to tylko żart? Dość okrutny? Znowu pokręcił głową. - Nie.To nie w jego stylu.Zastanawiam się, o co może mu chodzić. - Prześpij się z tym problemem - zaproponowałem. - Niewiele więcej mogę teraz zrobić - odrzekł tłumiąc ziewanie. Wstaliśmy i ruszyliśmy wzdłuż muru.Na korytarzu życzyliśmy sobie dobrej nocy, po czym ja, zataczając się, powędrowałem ku otchłani snu, w którą zwaliłem się na łeb, na szyję.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]