[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przecież podczas tego niby - kontaktu pięć lat temu udzielił mi zgody na objęcie tronu.Oczywiście, mogło mu chodzić o regencję. - Nie pomogłeś Erykowi, gdy sięgał po władzę - powiedziałem.- Czy pomógłbyś teraz, gdyby ktoś próbował mu ją odebrać? - Jest tak, jak powiedziałem - odparł.- Uważam go za regenta.Nie twierdzę, że mi się to podoba, ale nie chcę więcej konfliktów w Amberze. - Więc pomógłbyś mu? - Powiedziałem już wszystko, w miałem do powiedzenia w tej kwestii.Z radością powitam cię w Avalonie, lecz nie pozwolę użyć go jako terenu, z którego wyprowadzisz atak na Amber.Czy to wyjaśnia sprawy, jeśli chodzi o twoje plany, jakiekolwiek by były? - Wyjaśnia - potwierdziłem. - A więc czy nadal chcesz tu pozostać? - Nie wiem - odparłem.- Czy twoje pragnienie, by zapobiec konfliktom w Amberze, działa w obie strony? - Nie rozumiem. - Widzisz, gdybym wbrew swojej woli musiał wrócić do Amberu, to możesz być cholernie pewny, że rozpętałbym tyle konfliktów, ile bym tylko potrafił, byle uniknąć znalezienia się w sytuacji, w jakiej byłem poprzednio. Zbladł i spuścił wzrok. - Nie zdradziłbym cię, Corwinie.Czy sądzisz, że jestem pozbawiony uczuć? Nie chciałbym widzieć cię na powrót uwięzionego, oślepionego, może jeszcze gorzej.Zawsze chętnie cię powitam.Swe lęki, razem ze swymi ambicjami, możesz pozostawić na granicy. - W takim razie chciałbym tu jeszcze pozostać - oświadczyłem.- Nie mam armii i nie przybywam tu, by ją zdobyć. - Wiedz zatem, że chętnie cię widzę. - Dzięki, Benedykcie.Nie spodziewałem się, że spotkam cię tutaj.Cieszę się, że tak się stało. Zarumienił się lekko. - Ja także - powiedział.- Czy jestem pierwszy, którego spotykasz.po swojej ucieczce? - Tak - kiwnąłem głową.- I jestem bardzo ciekawy, co się dzieje z resztą.Masz jakieś wiadomości? - Żadnych zgonów - odparł. Roześmieliśmy się obaj i wiedziałem, że sam będę musiał dotrzeć do rodzinnych plotek.No cóż, warto było spróbować. - Chcę tu zostać jeszcze przez jakiś czas - poinformował Benedykt.- Będę utrzymywał stałe patrole, by się przekonać, czy nie ma już nieprzyjaciół w okolicy.Może to potrwać jakiś tydzień, nim się wycofamy. - Och? Więc to nie było całkiem zwycięstwo? - Wierzę, że tak, ale po co podejmować niepotrzebne ryzyko? Warto poświęcić parę dni, żeby się przekonać. - Rozsądnie - pokiwałem głową. .Tak więc, jeżeli nie masz ochoty siedzieć w obozie, to nie widzę powodow, byś nie ruszył dalej, w stronę miasta.Utrzymuję w Avalonie kilka rezydencji i pomyślałem sobie, że mógłbyś zaczekać w jednej z nich.To niewielki dworek, moim zdaniem, całkiem miły.Leży niedaleko od miasta. - Chętnie go zobaczę. - Rano dam ci mapę i list do zarządcy. - Dzięki, Benedykcie. - Dołączę do ciebie, gdy tylko zakończę swoje sprawy tutaj - dodał.- A do tego czasu moi gońcy codziennie będą tamtędy przejeżdżać.Przez nich będę się z tobą kontaktował. - Doskonale. - A więc.znajdź sobie jakiś wygodny kawałek ziemi - zakończył.- Jestem pewien, że nie prześpisz sygnału na śniadanie. - Rzadko mi się to zdarza - przyznałem.- Czy możemy spać tam, gdzie leżą nasze rzeczy? - Oczywiście - zgodził się, po czym dokończyliśmy wino. Kiedy wychodziliśmy z namiotu, chwyciłem wysoko płachtę u wejścia i ściągnąłem kilka cali w bok.Benedykt życzył mi dobrej nocy i odwrócił się pozwalając jej opaść swobodnie.Nie zauważył szczeliny, która powstała wzdłuż jednego z boków. Przygotowałem sobie legowisko spory kawałek na prawo od naszych rzeczy, tak bym mógł patrzeć na namiot Benedykta.Grzebiąc w bagażu przeniosłem go także.Ganelon spojrzał na mnie pytająco, lecz skinąłem tylko głową i wskazałem wzrokiem namiot.Spojrzał tam, przytaknął i rozłożył swoje koce jeszcze bardziej na prawo. Zmierzyłem wzrokiem odległość i podszedłem do niego. - Wiesz - powiedziałem - wolałbym spać w tym miejscu.Możesz się zamienić? - I mruknąłem znacząco. - Mnie tam bez różnicy - wzruszył ramionami. Ogniska pogasły lub dogasały i większość ludzi już spała.Strażnik zwracał na nas uwagę jedynie przy kilku pierwszych obchodach.W obozie panowała cisza.Żadna chmura nie przysłaniała światła gwiazd.Byłem zmęczony; zapach dymu i wilgotnej ziemi przyjemnie drażnił moje nozdrza, przypominając o innych czasach i miejscach, o odpoczynkach u kresu dni
[ Pobierz całość w formacie PDF ]