[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeœli zaakceptujemy mo¿liwoœæ stworzenia sztucznego ¿ycia, musimy rozwa¿yæ trudne kwestie etyczne, maj¹ce znaczenie dla ca³ej ludzkoœci.Jak nale¿y postêpowaæ, jeœli cyfrowe organizmy w symulacjach sztucznego ¿ycia s¹ naprawdê ¿ywe? Czy mamy prawo zabijaæ je lub robiæ im krzywdê? Czy wolno nam poddawaæ je sztucznej selekcji w celu stworzenia po¿¹danych form, a jeœli tak, to w jakich celach?Dla uczonych istotne jest, ¿e analiza z³o¿onoœci zmusza do podjêcia interdyscyplinarnych badañ w renesansowym stylu i do symbiozy nauki z technik¹.Spotkaliœmy siê tu z wieloma przyk³adami, ilustruj¹cymi owocnoœæ takiego podejœcia, i nie mamy w¹tpliwoœci, ¿e tak bêdzie i w przysz³oœci.Jej najbardziej fascynuj¹cym zwiastunem s¹ pierwsze obliczenia biochemiczne, zapewne oznaczaj¹ce narodziny nowego rodzaju komputerów.43 Gdyby Alan Turing i John von Neumann mogli to zobaczyæ, z pewnoœci¹ byliby zachwyceni, ¿e cz¹steczki rozwi¹zuj¹ z³o¿ony problem obliczeniowy.Poniewa¿ cz¹steczki te to DNA, praca ta oznacza kolejny krok w kierunku zatarcia ró¿nicy miêdzy komputerami i ¿ywymi organizmami, co Turing i von Neuman niew¹tpliwie równie¿ by zaaprobowali.Koncepcja molekularnych obliczeñ narodzi³a siê ju¿ w 1959 roku, gdy przysz³y laureat Nagrody Nobla, fizyk Richard Feyn-man, wyg³osi³ wyk³ad o mo¿liwoœci skonstruowania submi-kroskopowego komputera.44 W poprzednich rozdzia³ach omawialiœmy dwa kierunki takich badañ; jeden zwi¹zany z wykorzystaniem reakcji BZ do rozwi¹zywania problemów, drugi -z próbami zbudowania komputera kwantowego.Informatyk Leonard Adleman z Uniwersytetu Po³udniowej Kalifornii zaproponowa³ nowe podejœcie, wykorzystuj¹ce inny aspekt naturalnego paralelizmu przyrody.Eksperyment Adlemana polega³ na zastosowaniu molekularnego paralelizmu do znalezienia "zorientowanej drogi Hamiltona".Jest to trudny problem typu NP; chodzi w nim o znalezienie drogi przechodz¹cej raz i tylko raz przez wszystkie podane wierzcho³ki grafu.Droga hamiltonowska przechodzi przez ka¿dy wierzcho³ek grafu dok³adnie raz.Rozwa¿my na przyk³ad zbiór czterech amerykañskich miast: Atlanta, Baltimore, Chicago i Detroit.Za³Ã³¿my, ¿e samoloty lataj¹ tylko na trasach Atlanta – Chicago, Chicago – Detroit, Chicago – Baltimore i Baltimore – Detroit.Problem skierowanej drogi hamiltonowskiej mo¿emy teraz wyraziæ nastêpuj¹co: czy podró¿nik mo¿e zarezerwowaæ bilety na dok³adnie trzy loty, tak aby startuj¹c w Atlancie i l¹duj¹c w Detroit, odwiedzi³ wszystkie miasta? W tym przypadku ³atwo stwierdziæ, ¿e podró¿nik musi lecieæ tras¹ Atlanta – Chicago -Baltimore – Detroit.Jeœli jednak liczba miast i po³¹czeñ wzrasta, to, jak we wszystkich problemach klasy NP, liczba mo¿liwych tras do sprawdzenia gwa³townie roœnie.Molekularny komputer rozwi¹za³ ten problem, stosuj¹c brutaln¹ si³ê i rozleg³y paralelizm."Komputerowy" program mia³ postaæ mieszaniny bilionów fragmentów cz¹steczek DNA z jedn¹ nici¹ helisy, reprezentuj¹cych miasta lub po³¹czenia.Wœród ogromnej liczby kombinacji, do jakich doprowadzi³o ³¹czenie komplementarnych nici DNA, niemal na pewno musia³a siê znaleŸæ równie¿ kombinacja o po¿¹danych w³asnoœciach.Nastêpnie Adleman pos³u¿y³ siê standardowymi metodami biologii molekularnej, by wy³owiæ tê cz¹steczkê: "rozwi¹zanie" wyraŸnie ró¿ni³o siê od innych cz¹steczek d³ugoœci¹ i sk³adem.45PóŸniej wykazano, ¿e DNA mo¿e pos³u¿yæ do rozwi¹zywania innych problemów – wymagaj¹cych przeszukania ogromnego zbioru potencjalnych rozwi¹zañ – które przekraczaj¹ mo¿liwoœci dowolnego konwencjonalnego komputera.46 Obecnie uczeni usi³uj¹ skonstruowaæ uniwersalny komputer molekularny, zdolny do rozwi¹zania dowolnego problemu obliczeniowego.Poniewa¿ DNA mo¿e przechowywaæ i wynajdywaæ dane, pewnego dnia prawdopodobnie uda siê opracowaæ ogóln¹ metodê molekularn¹ regulowania oddzia³ywañ miêdzy cz¹steczkami i wydobywania z nich danych.To z kolei zapewne przyczyni siê do rozwi¹zania problemu, czy uk³ady biologiczne to rzeczywiœcie skomplikowane urz¹dzenia obliczeniowe, wykonuj¹ce instrukcje zawarte w genach.Moglibyœmy wówczas poznaæ nowe szczegó³y ewolucji i wyjaœniæ przebieg z³o¿onych procesów biochemicznych, takich jak te, które zachodz¹ w ludzkim mózgu.Z technicznego punktu widzenia warto pamiêtaæ, ¿e choæ istniej¹ce obecnie superkomputery s¹ zdolne do wykonywania biliona operacji na sekundê, komputery molekularne mog¹ byæ miliard razy szybsze.Magazynowanie informacji w cz¹steczkach DNA wymaga bilion razy mniej miejsca ni¿ wspó³czesne metody, takie jak dyski CD, i zu¿ywa wiele rzêdów wielkoœci mniej energii.Kto wie, do jakiej rewolucyjnej symbiozy doprowadzi to nowe skrzy¿owanie nauki z komputerem? W przysz³oœci bêdziemy z pewnoœci¹ ogl¹daæ dalsze przyk³ady syntezy dwóch g³Ã³wnych w¹tków tej ksi¹¿ki: zdolnoœci komputerów do symulowania z³o¿onoœci i umiejêtnoœci rozwi¹zywania problemów, jak¹ wykazuj¹ z³o¿one uk³ady biologiczne, a zw³aszcza ludzki mózg.Proszê sobie wyobraziæ supermózg, utworzony przez globaln¹ sieæ komputerów molekularnych, wykorzystuj¹cych DNA.Czy ewolucja takiego supermózgu doprowadzi³aby do powstania globalnej inteligencji? Jeœli tak, to zaczê³aby siê nowa epoka w historii ewolucji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]