[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stosowali metodę dialektyczną, poddając krytyce prawdy i pojęcia dotąd niewzruszone.Przedstawiciele sofizmu:-Protagoras z Abdery (twórca teorii relatywistycznej, pierwszy gramatyk i filolog).Miarą wszystkich rzeczy jest człowiek.Nie istnieje prawda obiektywna.Kryterium prawdziwości sądów jest ich użyteczność praktyczna.W życiu należy więc kierować się tym, co przynosi korzyść.- Gorgijasz z Leontinoj na Sycylii (twórca artystycznej prozy greckiej, mistrz metody dialektycznej, ogromne zasługi w dziedzinie teorii wymowy i stylistyki)- Prodikos z Keos (twórca synonimiki)- Hipiasz z Elidy (autor wielu pism z wielu dziedzin wiedzy)5.Epikur (341 - 271 r.p.n.e.) i epikureizmUrodzony na Samos, ale całe życie spędził w Atenach.Po zapoznaniu się z systemem Demokryta postanowił całkowicie poświęcić się filozofii.Zakupił ogród, w którym wykładał i prowadził dyskusje ze swymi uczniami.Stąd jego szkołę filozoficzną nazwano "Ogrodem Epikura".Prowadził dokładne studia fizyki.Poglądy Epikura:-jedynym dobrem w życiu człowieka jest przyjemność.Aby być szczęśliwym należy wierzyć zmysłom, nie uznawać sił ponad naturalnych i żyć zgodnie z prawami natury.Epikur przyznawał bogom istnienie, odmawiał im jednak ingerencji w sprawy wszechświata.Religia i strach przed śmiercią są głównymi przyczynami złego samopoczucia.- śmierć niesie kres ciała i duszy.- twierdził, że wyznacznikami postępowania są umiar i rozum.Nie można żyć przyjemnie nie żyjąc rozumnie, moralnie i sprawiedliwie.- Przyjemności dzielił na dwa rodzaje:- mające w swojej osnowie ruch.- istotę której stanowi absolutny spokój, brak trosk, ataraksja.6.StoicyzmSzkołę stoicką założył w Atenach ok.300 r.p.n.e.Zenon z Kition, a rozwinął, ujął w system i ugruntował Chrysyp z Soloi.Dzieli filozofię na trzy części: logikę, fizykę i etykę.- według filozofów tego nurtu człowiek, aby osiągnąć szczęście musi zachować równowagę duchową, powagę, spokój i trzeźwość umysłu.Rządzić człowiekiem powinien rozum, a nie namiętność.Stoik to ktoś, kto nie poddaje się emocjom, żyje zgodnie z naturą, wyrzeka się dóbr przemijających, w zamian za co osiąga szczęście.Stąd właśnie o ludziach, którzy spokojnie i z "kamienną twarzą" przyjmują ciosy i dary losu mówimy, że cechuje ich "stoicki spokój".- życie zgodne z naturą utożsamiają stoicy z cnotą, która natomiast jest czymś jedynym i niepodzielnym, ale i wystarczającym do szczęśliwego życia.- mimo beznamiętnej postawy kładli duży nacisk na obowiązki człowieka wobec drugiego człowieka.Nadaje to etyce stoickiej społeczne piętnoAutor: AJS
[ Pobierz całość w formacie PDF ]