470 14

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mrugaj�c i na o�lep dalej w�drowa�em,Ten blask nios�c, gorej�cy w g��bi,W zadumie nad znalezionym skarbem niebywa�ym,I wci�� to samo w my�lach obraca�emMilion razy przez tysi�c dni:BLASK! DZIECI�! PROMIENIE! �WIAT�O, CO L�NI!Wiedzia�em, �e jak skarb zachowam jeNa zawsze.Przejrzyste nurty Pó�nocnego S�o�ca,Przez niezliczonych jaski� labirynt p�yn�caPokr�tna rzeka opowie�ci:Ktokolwiek umi�owa� ów kraj, co swym b�yskiemPrzekracza �wiaty, ten pozna tysi�cePere� i ni� �agodn� �wiat�a, co jako� je wszystkie,Ka�d� z osobna, wyokr�gla, tak� ca��,I ka�dy sen, jakby si� w duszyCo� o w�a�ciwym czasie z p�ka rozwija�o.Lecz innego dnia, w czas inny Pó�nocne S�o�ceDo góry si� uparcie pn�ceWzesz�o w �rodku, spu�ci�o ze smyczySfor� rymu w symbolach wznios�ych, zasadniczych.Ujrza�em w czerni antylop� gnu,Na której grzbiecie nagi dzikus w cwa�W grzmocie gromadnym do natarcia gna�Wprost na mnie.Na z�amanie karku i bez tchuP�dzi�y przez jakie� serengeti,Gdzie ja naprzeciw nich samotnie trwa�em.Z pozycji na p�askowy�u wzrok mój w kr�g omiata�Widnokr�g.Pó�niej uderzenie �wiat�aCa�kiem zala�o mnie w t� noc przejrzyst�I ju� wiedzia�em, �e �ni�,Rozmigotana powód� blasku zatopi�a mnie,Wdar�a si� w ka�dy zak�tek mej duszy.Nagle poczu�em si� zupe�nie ca�y,Bez odrobiny l�ku, i �agodnym gestemPrzyzywa�em do siebie te bestie,Gdy� by�y we mnie mi�o�� i blask doskona�y.Pot�g� mi si� zje�y�y ramiona,Czeka�em, kiedy si� ta godzina dokona.Czas zatrzyma� si� na granitowym wzgórzu,Gdzie �y�em przez moment,Z chwili na chwil�, a ka�de tupni�cie i ka�dy �omotIch kopyt, wywa�one w idealnym rytmie,Grzmia�o w ciele i w uszach.I od wszelkich trwógWolny, s�ysza�em w dudnieniu ich nógNieustaj�cy werbel kosmicznegoDobosza.Sta�em.Przygl�da�em si�.Ka�de z uderze�Znaczy�o jedno Teraz, w sumie Tao,A ja wypatrywa�em, jak p�yn�o, rozkwita�o,Przecie� �atwo obala� bestie w nas, gdy si� poj�oM�drca we wn�trzu, w tym ca�ym rodeo.Gnaj�c na �eb na szyj�, nagle swój bezmy�lny p�dWstrzyma�y, zary�y w ziemi� kopytaTu� u mych stóp, stan�a horda ich, jak wryta.Sze�� spojrze� star�o si�, bez drgni�cia i g��bokoWpatruj�c si� i wpatruj�c, oko w oko.P�on�ce �lepia bestii w �bie kud�atym tkwi�Niemal�e skryte, mg�� zasnute i nabieg�e krwi�,A dzikus tylko siedzi nieufnie i ju�.�agodn� chmur� wzniós� si� wzbity kurzSpod kopyt, ci�gle ryj�cych, na znakW�t�ego, jak na prób�, rozejmu z dwóch stron.Ju� nie trzeba zwala� ich na wznak,Bo znów si� odnalaz�a duszy moc i w�adza:Z tego, co stanowczo zamierzono,Wybiega nieomylny szlak,Co tyle� prosto, jak i w g��b wprowadza.Jeszcze kiedy indziej, gdzie indziejPó�nocne S�o�ce, zwróciwszy si� twarz�Ku mnie, w swojej k��bi�cej si� mocy,Zmy�o i ponios�o mnie w powodzi blasku,Mieszaj�c ze sob� przes�ania nocyI mistyczne nieporozumienia.Zmaga�em si� tam z w�ów par�,Z par� olbrzymów.Na ja�ow�, na buroszar�,Nag� ziemi� pad�em twarz� w dó�W ten pami�tny dzie� i noc, pó� na pó�,Kiedy�my stoczyli walk� nasz�.Dwie pary oczu ponad moj� twarz�,Unosz�c si�, trzyma�y mnie w oplocie.Przychwyci�y mnie na go�ej ziemiI wyczu�em jaki� wy�szy plan, za tym ukryty,Chwil� miota�em si�, a� si� podda�emZ pe�n� ufno�ci�.I jasnozielonaFosforescencja, mowy ludzkiej pozbawiona,Z gadzich oczu s�czy�a si� ku mnie:A teraz ju� im ufam, tak g��boko i rozumnieWzywaj�cym do poddania si�.Ciep�okrwiste okaza�y si� gadziny obieI ku w�asnemu zaskoczeniu, ju� swobodny w sobie,Jak ba�em si�, tak pokocha�em je:W tajemnicy doszcz�tnie zagarn�y mnieW zach�anny u�cisk, ja tak samo je obj��em,Ka�de z ich fosforycznych oczu, klejnot �wiat�a,Nieub�agane by�o w b�ysku.I arcyosobliwe zda�o si� to wszystko,Bo nie by� to zwyk�y sen.Z nag�ym wstrz�sem obudzi�em si�l poczuwszy, jak dygoce roz�piewane cia�o me.Zastanawia�em si�: czy trac� zmys�y?I stwierdzi�em, wyszed�szy poza lata swe,�e nadszed� kres mojego prze�uwaniaI burczenia, �e czwórka oczu niezawis�ychWspiera mnie a� do g��bi, dot�d nie zg��bionej.W moim poddaniu si� temu �witaniuPoczu�em, jak si� iskra wewn�trzna zal�ga.I ros�a a� do dnia, kiedy poj��em,�e to w Nich! w Nich! przetrwa�a w�owa pot�ga.Zaskarbione promienie Pó�nocnego S�o�ca!Przez bezlik jaski� p�yn�c nie b�dzie mie� ko�caBezkresna rzeka opowie�ci.Wci�� p�ynie, p�ynie, dalej nurt jej p�ynie,A� zaleje ta d�d�ysto-�wietlna rzeka brzegi �wituI otworzy dzie� bryzgiem dosytuI zaspokoi to �aknienie,Które urasta w naszej t�sknoty godzinie.Czy mam nazwa� j�: �Fosforescencja"?Te kropelki eteryczne,Takie roziskrzone, drobne, rozproszone?Drobniejsze ni� najdrobniejsza mg�a,Ca�uj�ca najziele�sze trawy �d�b�a.I jeszcze wi�cej! Wi�cej kosmicznych iskierek,Co migoc�, rozbryzguj� si� w szereg.W milion b�yskotek.O tak, w bok si� odwróc�, wzburz� i sk�óc�,I owszem, b�d� ch�on��, t�skni�, p�on��,Tak jest, po �wiat�o rusz� i powróc�Do krainy Pó�nocnego S�o�ca.�ycie wo�a do �wiat�a, aby blask je wiód�,Aby który� dzie� prze�y� bez tych wszystkich z�ud,Sp�yn�� po rzece snu, �ni�cego w przódI ze s�o�cem po�eglowa� niby w przestwór wód.�WIAT�O.Tak jest, powróc� po �wiat�o, powróc�Do krainy Pó�nocnego S�o�ca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne