[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tam gdzie było nas dziewięciu, jest teraz siedmiu i jeden król.Ale Merlin i Martin są teraz z nami, nowi gracze w tej nieprzerwanej rozgrywce. Siły mi wracają, gdy patrzę na popioły i myślę o drodze, jaką obrałem.Intryguje mnie ścieżka przede mną, od hal piekła do halleluja.Znowu mam swoje oczy, pamięć, rodzinę.A Corwin zawsze pozostanie Corwinem, nawet w dniu Sądu. Merlin zaczyna się ruszać; to dobrze.Pora odjeżdżać.Są sprawy do załatwienia. W swym ostatnim wyczynie po pokonaniu burzy, Random połączył się ze mną i, czerpiąc moc z Klejnotu, przez Atut nawiązał kontakt z Gerardem.Karty znowu są zimne, a cienie znów są sobą.Amber trwa.Lata minęły od dnia, gdy go opuściliśmy, i może więcej ich upłynie, nim tam powrócę.Pozostali przeatutowali się już pewnie do domu, jak Random, na którego czekały obowiązki.Ja jednak muszę teraz odwiedzić Dworce Chaosu, ponieważ obiecałem, ponieważ mogę nawet być tam potrzebny. Zbieramy ekwipunek, Merlin i ja.Wkrótce mój syn wezwie widmową ścieżkę. Kiedy wszystko już tam załatwię, kiedy Merlin przejdzie Wzorzec i odjedzie, by znaleźć własne światy, będę musiał wyruszyć w podróż.Muszę zjawić się w miejscu, gdzie zasadziłem gałąź starego Ygga, odwiedzić drzewo, które z niej wyrosło.Muszę zobaczyć, co stało się z Wzorcem, jaki wykreśliłem przy wtórze gruchania gołębi na Polach Elizejskich.Jeśli poprowadzi mnie do innego wszechświata, w co teraz wierzę, muszę tam pójść, by sprawdzić, jaki go stworzyłem. Ścieżka dryfuje przed nami, sięgając w dali Dworców Chaosu.Czas nadszedł.Wsiadamy na konie i ruszamy.Jedziemy teraz nad czernią, drogą, która wygląda jak gaza.Wroga twierdza, podbity naród, pułapka, ojczyzna przodków.Zobaczymy.Coś migocze słabo na blankach i na balkonie.Może nawet zdążymy na pogrzeb.Prostuję się i sprawdzam, czy miecz lekko wychodzi z pochwy. Już niedługo będziemy na miejscu. Żegnaj i witaj, jak zawsze.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]