C.S.Lewis Opowiesci z Narnii 1 Siostrzeniec Czarodzieja

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- B�dziemy musieli troch� POZYGZAKOWA� - powiedzia� Pegaz.- Trzymajcie si� mocno.Wkrótce zrozumieli, co znaczy to dziwne s�owo.Pegaz zacz�� wykonywa� szybkie zwroty, za ka�dym razem wznosz�c si� nieco wy�ej.Powietrze zrobi�o si� zimniejsze.Pod sob� us�yszeli krzyki or�ów.- Ojej! Popatrz! Popatrz do ty�u! - zawo�a�a Pola.Bo oto za nimi rozci�ga�a si� teraz ca�a dolina Nar�nii, a� do wschodniego horyzontu, gdzie po�yskiwa�o morze.Byli tak wysoko, �e na pó�nocy ujrzeli poszar�pane szczyty skalistych gór poza torfow� wy�yn�, a na po�udniu jasn� plam� czego�, co wygl�da�o jak pu�stynia.- Chcia�bym, �eby tu by� kto�, kto by nam po�wiedzia�, co to za kraje, góry i rzeki - powiedzia� Digory.- Ale co by nam móg� powiedzie�? Pomy�l, Digory, przecie� tam jeszcze nikogo nie ma i nic si� jesz�cze nie wydarzy�o.Przecie� ten �wiat dopiero dzi� si� narodzi�.- No tak, ale te krainy na pewno zostan� za�ludnione.I wtedy zaczn� si� ich dzieje i b�dzie co opowiada�.- Ale na razie nic, ale to nic nie ma do opo�wiadania.I bardzo si� z tego ciesz�.Nikt nie musi si� niczego uczy�.�adnych bitew, dat i tych wszyst�kich innych okropie�stw.Przelatywali ju� nad kraw�dzi� skalnego urwiska, a wkrótce, kiedy si� obejrzeli do ty�u, nie zobaczyli rozleg�ej doliny Narnii.Pod nimi by� dziki kraj stro�mych wzgórz i ciemnych lasów przeci�ty kr�t� wst�g� rzeki.Przed nimi majaczy�y bia�e, wynios�e szczyty gór.Ale teraz s�o�ce �wieci�o im prosto w oczy i nie widzieli ju� wszystkiego tak wyra�nie.Zachodnie nie�bo obla�o si� z�otem, s�o�ce zni�y�o si�, a� w ko�cu skry�o za wielkim, czarnym szczytem o poszarpanych kraw�dziach, rysuj�cym si� ostro na tle z�otej jasno�ci, jakby by� wci�ty z kartonu.- Wcale nie jest za ciep�o - zauwa�y�a Pola.- I skrzyd�a zaczynaj� mnie bole� - powiedzia� Pegaz.- Nie wida� ani �ladu tej doliny z jeziorem, o której mówi� As�an.A mo�e by tak zni�y� si� i po�szuka� jakiego� przyzwoitego miejsca na nocleg? Kie�dy si� zrobi ciemno, trudno b�dzie co� znale��.- Tak, i chyba ju� czas na kolacj� - zgodzi� si� Digory.Mi�dzy zalesionymi wzgórzami by�o o wiele cieplej.Po tylu godzinach lotu w ciszy, przerywanej je�dynie miarowym poszumem skrzyde� Pegaza, z przy�jemno�ci� s�uchali swojskich, ziemskich odg�osów: plu�sku rzeki w jej kamiennym korycie i skrzypienia drzew w lekkim wietrze.Poczuli ciep�y, dobry zapach na�grzanej od s�o�ca ziemi, trawy i dzikich kwiatów.W ko�cu Pegaz wyl�dowa�.Digory ze�lizn�� si� na ziemi� i pomóg� zej�� Poli.Oboje z przyjemno�ci� pro�stowali nieco zdr�twia�e nogi.Stroma dolinka, w której wyl�dowali, le�a�a w�ród gór.Dooko�a wznosi�y si� pokryte �niegiem szczyty; jeden by� zaró�owiony od wieczornej zorzy.- Ale jestem g�odny - powiedzia� Digory.- No to wsuwaj - rzek� Pegaz i zebra� z�bami spor� porcj� trawy.Potem podniós� �eb, �uj�c sma�kowicie �d�b�a, których ko�ce wystawa�y mu z obu stron pyska jak w�sy, i doda�: - No, dalej, dwunogi.Nie kr�pujcie si�.Jest tu tego du�o.- Ale my nie jadamy trawy - powiedzia� Di�gory.- Hm-hm-hm - Pegaz z lubo�ci� �u� traw�.- No, có�, hm-hm, w takim razie nie mam poj�cia, co mo�ecie zrobi�.Ale to naprawd� wspania�a trawa.Pola i Digory popatrzyli na siebie z niemi�ym za�skoczeniem.- Kto� chyba powinien pomy�le� o jedzeniu dla nas - rzek� Digory po chwili milczenia.- Jestem pewien, �e Aslan by to zrobi�, gdyby go kto� poprosi� - zauwa�y� Pegaz.- Czy�by sam o tym nie wiedzia�? - zapyta�a Pola.- Nie w�tpi�, �e wiedzia� - rzek� ko�, wci�� z pe�nym pyskiem.- Ale tak mi si� co� widzi, �e on lubi, jak go si� prosi o to, czego potrzebujemy.- No i co teraz zrobimy? - zapyta� Digory z rozpacz�.- Tego to ja naprawd� nie wiem - odpar� Pe�gaz.- Chyba �e spróbujecie trawy.Mo�e si� oka�za�, �e jest lepsza, ni� si� wam wydaje.- Och, nie b�d� g�upi! - zdenerwowa�a si� Pola, tupi�c nog�.- Przecie� ka�dy wie, �e ludzie nie jedz� trawy, tak jak konie nie jedz� baranich kotletów.- Na mi�o�� bosk�, Polu, czy musisz wspomina� o kotletach? - przerwa� jej Digory.- To tylko po�garsza sytuacj�.Potem Digory zaproponowa�, �eby Pola przenios�a si� na chwil� do domu za pomoc� magicznego pier��cienia i zabra�a stamt�d co� do jedzenia.Sam nie móg� tego zrobi�, bo przecie� przyrzek� Aslanowi zmierza� najprostsz� drog� do zaczarowanego drzewa i przy�nie�� z niego owoc.Obawia� si� te�, �e gdyby si� po�kaza� w domu, co� nieoczekiwanego mog�oby mu prze�szkodzi� w powrocie.Ale Pola o�wiadczy�a, �e nie za�mierza go tu samego zostawia�, a Digory powiedzia�, �e to bardzo przyzwoicie z jej strony.- Ach, co� mi si� przypomnia�o! - odezwa�a si� nagle Pola po d�u�szym milczeniu.- Mam wci�� w kieszeni torebk� z resztk� toffi.W ka�dym razie to lepsze ni� nic.- O wiele lepsze - o�ywi� si� Digory.- Tyl�ko ostro�nie, �eby� przypadkiem nie dotkn�a swojego pier�cienia.Nie by�o to �atwe zadanie, ale w ko�cu uda�o si� jej wyj�� delikatnie torebk�, brudn�, pozlepian� i sztyw�n�, tak �e kolejny problem polega� nie tyle na tym, jak wyj�� z niej cukierki, tylko jak poodlepia� z nich torebk�.Niektórzy doro�li (sami wiecie, jak potrafi� grymasi� w takich wypadkach) woleliby raczej pój�� spa� bez kolacji, ni� zje�� te cukierki.By�o ich w sumie dziewi��.Digory wpad� na pomys�, by zje�� po cztery, a dziewi�ty zasadzi�, bo, jak powiedzia�, �je�li z pr�ta wyros�o latarniane drzewko, to dlaczego z cukierka nie mog�oby wyrosn�� drzewko toffi?� Wyd�ubali wi�c ma�� dziurk� w torfiastej ziemi i w�o�yli do niej cu�kierek.Potem zjedli pozosta�e, staraj�c si� �u� je jak najd�u�ej.Trudno by�o si� tym naje��, nawet je�li si� uwzgl�dni wszystkie resztki papieru, których nie zdo��ali zdrapa�.Wreszcie Pegaz sko�czy� swoj� smakowit� kolacj� i po�o�y� si� w trawie, a dzieci przytuli�y si� do jego ciep�ych boków.Kiedy przykry� ka�de jednym skrzyd�em, zrobi�o si� bardzo przytulnie.Na niebie pojawi�y si� jasne, m�ode gwiazdy tego nowego �wiata.Nad�szed� czas, aby spokojnie wszystko omówi�: jak to Digory mia� nadziej� dosta� jaki� lek dla swojej matki i jak zamiast tego zosta� wys�any w drog� po zacza�rowane jab�ko.Powtarzali sobie wszystkie znaki, po jakich mieli pozna� miejsce, którego szukali: grana�towe jezioro i wzgórze z ogrodem na szczycie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne