Harrer Heinrich 7 lat w Tybecie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ledwo otworzyli�my drzwi, a ju� wkroczy� orszak s�u��cych.Przynie�li nam po worku m�ki, ry�u, campy i cztery zabite owce.Nie wiedzieli�my, co o tym my�le�, dopóki burmistrz, który przyby� tu tak�e osobi�cie, nie da� nam do zrozumienia, �e to zapewne podarunek od obu urz�dników.Kiedy chcieli�my mu podzi�kowa�, broni� si� skromnie i nie chcia� przyzna�, �e to on jest ofiarodawc�.Na po�egnanie ten zamo�ny Tybeta�czyk powiedzia� kilka s�ów, których m�dro�� wiele razy przyda�a mi si� w Tybecie.Stwierdzi� on, �e tutaj europejski po�piech na nic si� nie zda i aby szybciej osi�gn�� cel, musimy mie� czas i nauczy� si� cierpliwo�ci.Gdy zostali�my znów sami w domu, patrzyli�my na prezenty i nie mogli�my uwierzy�, �e los si� do nas u�miechn��.Podanie o zezwolenie na pobyt by�o ju� w drodze do Lhasy, a na d�ugie miesi�ce oczekiwania zaopatrzono nas w �ywno��.Nad g�owami zamiast cienkiego p�ótna namiotu mieli�my solidny dach, a s�u��ca - niestety ju� niem�oda i niezbyt urodziwa - roznieca�a dla nas ogie� i przynosi�a wod�.Byli�my wdzi�czni naszemu bonpo i bardzo pragn�li�my jako� mu si� odwzajemni�.Teraz mogli�my jedynie ofiarowa� lekarstwa, ale �ywili�my nadziej�, �e w innych okoliczno�ciach uda nam si� lepiej wyrazi� nasz� wdzi�czno��.Tutaj, podobnie jak w Gartoku, mieli�my sposobno�� lepiej pozna� uprzejmo�� arystokratów z Lhasy, o której tak wiele czyta�em w ksi��kach sir Charlesa Bella.Przypuszczali�my, �e na odpowied� z Lhasy przyjdzie nam czeka� d�ugie miesi�ce, uk�adali�my wi�c plany, jak sp�dzi� ten czas.Pragn�li�my robi� wycieczki w rejon Annapurny, Dhaulagiri i na pó�nocne wy�yny Czangthangu.Po pewnym jednak czasie wezwano nas do przeora, którego burmistrz poprosi� o pomoc.Oznajmi� nam on, �e zezwolenie na pobyt zawiera zakaz oddalania si� st�d dalej ni� o jeden dzie� drogi.Mo�emy robi� wycieczki dok�d tylko chcemy, jednak�e wieczorem zawsze musimy by� z powrotem.Je�li nie uszanujemy tego ograniczenia, b�dzie on zmuszony powiadomi� Lhas�, a to z pewno�ci� nie wp�ynie korzystnie na dalsze decyzje.Zadowalali�my si� wi�c krótkimi w�drówkami w najbli�sze góry.Szczególnie poci�ga� nas Lungpo Kangri, samotnie wznosz�cy si� szczyt o wysoko�ci 7065 m.Cz�sto siadywali�my ze szkicownikiem na przeciwleg�ym wzgórzu, aby utrwali� jego dziwne kszta�ty.Po�o�ony na uboczu w Transhimal�jach, podobnie jak Kajlas, zwraca� uwag� wspania�� sylwetk�.Na po�udnie od naszych wzgórz mogli�my podziwia� olbrzymy Himalajów, chocia� ich szczyty odleg�e by�y jeszcze o dobre sto kilometrów.Nie sposób by�o oprze� si� pokusie, aby podej�� bli�ej.Pewnego dnia postanowi�em wraz z Aufschnaiterem wybra� si� na gór� Tarsangri.Aby dosta� si� do jej podnó�a, trzeba by�o najpierw przekroczy� szerok� tutaj rzek� Cangpo.Wprawdzie na drugi brzeg mo�na by�o przeprawi� si� promem sporz�dzonym ze skór jaków, ale przewo�nicy mieli zakaz przewo�enia nas.Nie pozostawa�o wi�c nic innego, jak przedosta� si� na drugi brzeg wp�aw.Niewiele brakowa�o a pr�d porwa�by t�umoczek z ubraniem, który Aufschnaiter trzyma� ponad g�ow�.Na szcz�cie pochwyci� go w por�, bo szkoda by�oby cennych ubra�.Dalej oby�o si� ju� bez k�opotów.Z �naszego� wierzcho�ka rozci�ga� si� rozleg�y i wspania�y widok na krain� gór, których szczyty alpini�ci znaj� tylko z nazwy.Poniewa� nie mieli�my aparatu fotograficznego, przynie�li�my stamt�d jedynie szkice.W drodze powrotnej oszcz�dzono nam trudno�ci z przepraw�, bo wszyscy si� cieszyli, �e nas nie �nakryto�.Trad�n by� jednym z najwi�kszych miejsc prze�adunkowych w ruchu handlowym i wrza�o w nim jak na towarowym dworcu.Codziennie pi�trzy�y si� tu góry soli, herbaty, we�ny, suszonych brzoskwi� i przeró�nych artyku�ów.Po jednym czy dwóch dniach przejmowa�y je nowe karawany.Do d�wigania �adunków u�ywano jaków, mu�ów i owiec.Codziennie spotykali�my nowe typy ludzi i o nudzie nie by�o mowy.W sierpniu cz�sto pada� deszcz - resztki monsunu z Indii.We wrze�niu zrobi�o si� pi�knie i cz�sto sp�dzali�my dni, �owi�c potajemnie ryby lub kupuj�c od nomadów mas�o i ser.W�a�ciw� wiosk� tworzy�o mniej wi�cej dwadzie�cia budynków, a za ni� wznosi�o si� wzgórze z klasztorem, w którym mieszka�o tylko siedmiu mnichów.Chocia� domy sta�y ciasno st�oczone jeden przy drugim, to ka�dy mia� niewielkie podwórze, gdzie sk�adano towary.Bardzo zadziwi�y nas grz�dki sa�aty, nie wi�ksze ni� dwa metry kwadratowe.Czasami udawa�o mi si� wymieni� lekarstwa na te drogocenne zielone li�cie.Wszyscy mieszka�cy wioski trudnili si� w pewnym stopniu transportem i handlem.Prawdziwi nomadzi �yli rozproszeni po okolicy.Mieli�my te� okazj� uczestniczy� w licznych �wi�tach religijnych.Szczególne wra�enie robi�o �wi�to przypominaj�ce do�ynki.Wkrótce byli�my ze wszystkimi w dobrych stosunkach i w zamian za leki mogli�my otrzyma� do jedzenia niemal wszystko, czego zapragn�li�my.Dodatkowo pe�nili�my funkcj� lekarzy i szczególnie dobre efekty uzyskiwali�my w leczeniu ran oraz bólów �o��dka.Monotonne �ycie w Trad�n o�ywia�y od czasu do czasu wizyty notabli.Szczególnie wyra�nie utkwi�a mi w pami�ci wizyta drugiego garp�na, który zd��a� do Gartoku.Du�o wcze�niej, zanim ukaza� si� on sam i jego orszak, nadjechali �o�nierze, anonsuj�c jego przybycie.Nast�pnie zjawi� si� kucharz i natychmiast zacz�� przygotowywa� posi�ek.Dopiero nazajutrz ukaza� si� garp�n we w�asnej osobie wraz z g�ówn� karawan� i orszakiem trzydziestu s�ug i s�u�ek.Zbieg�a si� ca�a wie�, a my byli�my oczywi�cie nie mniej ciekawi.Dostojny go�� i jego rodzina jechali na wspania�ych mu�ach.Ka�demu cz�onkowi rodziny towarzyszy� s�u��cy lub starszyzna wioski, którzy prowadz�c zwierz�ta za uzdy odprowadzali go�ci do przygotowanych kwater.Silniejsze wra�enie ni� sam garp�n zrobi�a na nas jego córka.By�a to pierwsza zadbana kobieta, jak� zobaczyli�my od 1939 roku, i uznali�my, �e jest bardzo �adna.Ubrana by�a w jedwabie.Mia�a paznokcie polakierowane na czerwono i chocia� u�y�a nieco za wiele pudru, ró�u i szminki, pachnia�a czysto�ci� i �wie�o�ci�.Zapytali�my j�, czy jest najpi�kniejsz� kobiet� w Lhasie, ona jednak skromnie zaprzeczy�a mówi�c, �e spotka� tam mo�na wiele pi�kniejszych od niej.�a�owali�my, �e tak mi�e towarzystwo nazajutrz odjecha�o.Wkrótce wioska mia�a podejmowa� nowego go�cia.Pod pretekstem pielgrzymki do Trad�n z�o�y� nam wizyt� pewien urz�dnik rz�dowy z Nepalu.Odnie�li�my wra�enie, �e chce nas namówi� na wyjazd do swego kraju.Utrzymywa�, �e w stolicy - Kathmandu - znajdziemy mieszkanie i prac�, podró� za� zorganizuj� nam w�adze i nawet przyznano nam ju� 300 rupii na pokrycie jej kosztów.Brzmia�o to bardzo zach�caj�co, mo�e a� nadto, bo zd��yli�my ju� pozna� pot�g� Anglików w Azji.Up�yn�y trzy miesi�ce.Niecierpliwili�my si� coraz bardziej i nasze osobiste stosunki zacz�y si� psu�.Kopp nieustannie podkre�la�, �e ch�tnie przyj��by zaproszenie do Nepalu.Aufschnaiter, jak zwykle, chodzi� w�asnymi �cie�kami.Zakupi� cztery owce jako juczne zwierz�ta i chcia� wyruszy� w Czangthang.By�o to wprawdzie sprzeczne z naszym pierwotnym planem oczekiwania na list z Lhasy, ale my dwaj zacz�li�my ju� pow�tpiewa� w uzyskanie pozytywnej odpowiedzi.Aufschnaiter pierwszy straci� cierpliwo��.Pewnego popo�udnia wyruszy� ze swymi objuczonymi owcami i kilka kilometrów za wsi� rozbi� obóz.Pomogli�my mu przetransportowa� tam jego rzeczy i nast�pnego dnia zamierzali�my odwiedzi� go znowu.Kopp zacz�� si� tak�e pakowa�, a miejscowe w�adze, zadowolone z jego decyzji udania si� do Nepalu, gotowe by�y zapewni� mu �ywno�� i �rodki transportu.Natomiast zachowanie Aufschnaitera znacznie mniej im si� spodoba�o.Pod naszymi drzwiami zacz�li sypia� stra�nicy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne