Henryk Sienkiewicz Szkice węglem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rzepowa uczu�a, �e s�abnie.- Ratunku! ludzie! - zawo�a�a s�abym g�osem, ale tego nikt nie.s�ysza�.Wicher wbi� jej nazad g�os w gard�o i zatamowa� oddech.Wtedy to zrozumia�a, �e ju� dalej nie ujdzie.Zdj�a z siebie chust�, zdj�a przyjació�k�, fartuch, rozebra�a si� prawie do koszuli i okuta�a dziecko; potem, ujrzawszy w pobli�u brzoz� p�acz�c�, przyczo�ga�a si� do niej prawie na czworakach i z�o�ywszy pod g�stwin� dziecko, sama upad�a obok niego.- Bo�e! przyjm dusz� moj�! - wyszepta�a z cicha.I zamkn�a oczy.Burza szala�a jeszcze przez czas jaki�, na koniec opad�a.Ale zrobi�o si� ju� ciemno; przez przerwy chmur pocz�y po�yskiwa�-gwiazdy.Pod brzoz� bieli�a si� nieruchoma ci�gle posta� Rzepowej.- Nau! - rozleg� si� jaki� g�os w ciemno�ciach.Po chwili z daleka da� si� s�ysze� turkot wozu i chlapanie nóg ko�skich po ka�u�ach.To Herszek, pachciarz z Wrzeci�dzy, sprzedawszy w Os�owicach g�si, wraca� na noc do domu.Ujrzawszy Rzepow� zlaz� z wozu.Rozdzia� XZWYCI�STWO GENIUSZUHerszek z Wrzeci�dzy zabra� by�o Rzepow� spod brzozy i wióz� j� do Baraniej G�owy, a po drodze spotka� si� z Rzep�, który.widz�c, �e idzie burza, wyjecha� wozem na spotkanie kobiety.Kobieta przele�a�a noc i nast�pny dzie�, ale drugiego dnia ju� wsta�a, bo dzieciak by� chory.Przysz�y kumy i okadza�y go �wi�conymi wiankami, a nast�pnie stara Cisowa, kowalka, za�egnywa�a chorob� z sitem w r�ku i czarn� kur�.Jako� dzieciakowi zaraz pomog�o, ale bieda by�a coraz wi�ksza z samym Rzep�, który zalewa� si� teraz wódk� bez miary i ju� nie mo�na by�o doj�� z nim do �adu.Dziwna rzecz, kiedy Rzepow� przysz�a do przytomno�ci i zaraz spyta�a o dziecko, on, zamiast okaza� jej troskliwo��, ozwa� si� chmurno: "B�dziesz ty po miastach lata�, a dzieciaka licho we�mie.Da�bym ja ci, �eby� ty go by�a zatraci�a!" Wi�c dopiero kobieta na tak� niewdzi�czno�� uczu�a gorycz wielk� i g�osem prosto spod serca, w którym by� ból niepoj�ty, chcia�a mu to wymówi�, ale nie mog�a wi�cej powiedzie�, jak tylko krzykn��: "Wawrzon!" I spojrza�a na niego przez �zy.A ch�opa jakby podrzuci�o ze skrzynki, na której siedzia�.Przez chwil� cicho by�, a potem powiada innym ju� g�osem: "Mary�ko moja, odpu�� ty mi moje s�owa, bo widz�, �em ci� ukrzywdzi�." To rzek�szy rykn�� wielkim g�osem, i nu� j� po nogach ca�owa�, a ona mu w p�aczu wtórowa�a.Wi�c czu�, �e takiej kobiety nie wart.Ale ta zgoda nied�ugo trwa�a.Smutek j�trz�cy si� jako rana zacz�� ich zaraz j�trzy� jedno przeciw drugiemu.Gdy Rzepa przychodzi� do cha�upy, czy to pijany, czy trze�wy, nie mówi� do �ony ani s�owa, ale siada� na skrzynce i patrza� wilkiem w ziemi�.Tak siadywa� po ca�ych godzinach jak skamienia�y.Kobieta kr�ci�a si� po.izbie, pracowa�a jak i dawniej, ale tak�e milcza�a.Pó�niej, gdy jedno i chcia�o odezwa� si� do drugiego, ju� im by�o jako� i niesporo.�yli wi�c niby w wielkiej urazie, a w cha�upie grobowe panowa�o milczenie.O czym�e i mieli mówi�, kiedy wiedzieli oboje, �e ju� nie ma �adnej rady i �e dola ich ju� si� sko�czy�a.Po kilku dniach pocz�y ch�opu z�e jakie� my�li przychodzi� do g�owy.Poszed� by�o do spowiedzi do ksi�dza Czy�yka, ksi�dz nie da� mu rozgrzeszenia i kaza� przyj�� nazajutrz, ale nazajutrz Rzepa, zamiast do ko�cio�a, poszed� do karczmy.Ludzie s�yszeli, jak po pijanemu mówi�, �e kiedy mu Pan Bóg nie chce pomóc, to on dusz� diab�u zaprzeda, i pocz�li si� go wystrzega�.Nad cha�up� zawis�a jakoby kl�twa.Ludzie rozpu�cili j�zyki jak dziadowskie bicze i mówili, �e wójt z pisarzem dobrze robi�, bo taki zbere�nik �ci�gnie tylko pomst� bo�� na ca�� Barani� G�ow�.A i na Rzepow� pocz�y kumoszki niestworzone rzeczy wygadywa�.Zdarzy�o si�, �e u Rzepów wysch�a studnia.Rzepow� wi�c posz�a po wod� przed karczm�, a po drodze s�ysza�a, jak ch�opaki-mówili mi�dzy sob�: "Idzie �o�nierka!" A inny ch�opak powiada: "Nie �o�nierka to, ale diab�owa!" Kobieta nie rzek�szy s�owa posz�a dalej, ale widzia�a, jak si� prze�egnali.Nabra�a wody w konewk� i do domu.A tu przed karczm� stoi Szmul.Gdy ujrza� Rzepow�, wydoby� zaraz z g�by porcelanow� fajk�, co mu na brodzie wisia�a, i zawo�a�:- Rzepowa!Rzepow� zatrzyma�a si� i pyta:- Czego chcecie?A on:- Byli�cie u s�du w gminie?- By�am!- Byli�cie u ksi�dza?- By�am!- Byli�cie we dworze?- By�am!- Byli�cie w powiecie?- By�am!- I nie wskórali�cie nic?Rzepowa tylko westchn�a, a Szmul znowu:- Ny, jacy wy �cie g�upi, to ju� w ca�ej Baraniej G�owie nikogo g�upszego nie ma! A wam po co tam by�o i��?- A gdzie� mia�am i��? - rzecze kobieta.- Gdzie? - odpar� �yd - a na czym ugoda stoi? na papierze; nie ma papieru, nie ma i ugody; podrze� papier, i basta!- O moi�cie wy! - rzecze Rzepow� - �eby ja mia�a ten papier, dawno bym ja go podar�a.- Ba! a to nie wiecie, �e papier u pisarza? No.ja wiem, co wy, Rzepowa, du�o u niego mo�ecie wskóra�; on sam mi mówi�: niech Rzepow�, powiada, przyjdzie i mnie poprosi, a ja, powiada, papier podr�, i basta!Rzepowa nie odrzek�a nic, tylko chwyci�a konewk� za ucho i posz�a w stron� murowa�ca, a tymczasem �ciemni�o si� na dworze.Rozdzia� XISKO�CZONA NIEDOLANa niebie zaszed� ju� Wóz, a wesz�y Kurki, gdy drzwi skrzypn�y w chacie Rzepów i Rzepowa wesz�a cicho do izby.Wszed�szy stan�a jak wryta, bo spodziewa�a si�, �e Rzepa jak zwykle b�dzie spa� w karczmie; tymczasem Rzepa siedzia� na skrzynce pod �cian� z pi�ciami wspartymi o kolana i patrzy� w ziemi�.Na kominie dogasa�y w�gle.- Gdzie� by�a? - spyta� ponuro Rzepa.Zamiast odpowiedzie�, ona pad�a na ziemi� i le��c przy jego nogach ze szlochaniem i p�aczem wielkim zacz�a wo�a�:- Wawrzon! Wawrzon! dla ciebie to ja, dla ciebie! na sromot� si� poda�am.Oszuka� mnie, a potem zwymy�la� i wyp�dzi�.Wawrzon! ulituj �e si� cho� ty nade mn�: mój serdeczny! Wawrzon! Wawrzon! Rzepa wydoby� zza skrzynki siekier�.- Nie - mówi� spokojnym g�osem - ju� tobie przysz�o na koniec, niebogo! Ju� ty si� po�egnaj z tym �wiatem, bo go nie b�dziesz widzie�.Ju� ty nie b�dziesz, niebogo, w cha�upie siedzia�a, ino b�dziesz na cmentarzu le�a�a.ju� ty.Dopiero ona spojrza�a na niego z przera�eniem.- Có�e ty chcesz mnie zamordowa�? A on:- No, Mary�ko; nie tra� po pró�nicy czasu; prze�egnaj si�, a potem b�dzie koniec: nawet nie poczujesz, niebogo.- Wawrzon, i ty naprawd�?.- Po�ó� g�ow� na skrzyni.- Wawrzon!- Po�ó� g�ow� na skrzyni! - wo�a� ju� z pian� na ustach.- O! dla Boga! ratunku! ludzie! ratun.Rozleg�o si� g�uche uderzenie, potem, j�k i stuk g�owy o pod�og�; potem drugie uderzenie, s�abszy j�k; potem trzecie uderzenie, czwarte, pi�te, szóste [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne