inspekcja (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
." Naprawdę jednak nie był przekonany, bo wiedziałskądinąd, jakie trudności i problemy napotyka praca na stacjach księżycowych.Jadąc tu gotów był służyć pomocą w rozwiązywaniu trudnych spraw.Zdecydowany byłnawet na drobne ustępstwa - wiadomo, przepisy nigdy nie nadążą za rozwijającąsię techniką i trzeba je czasem poprawić, zmieniając „nieżyciowe" paragrafy.Lecz tu nawet te najtrudniejsze do spełnienia, gdzie indziej z reguły omijaneprzepisy - respektowano z całą dokładnością. - Bardzodobrze, znakomicie.- powiedział na wpół do siebie, na wpół do kierownikastacji, który siedział naprzeciw, przy biurku. -Staramy się, inspektorze! - kierownik uśmiechnął się z zadowoleniem. Inspektor wydobył z teczki blankiet protokołu.Prawiez żalem przekreślił na krzyż rubrykę „zauważone usterki". „Żeby tak chociaż jakiś drobiazg - pomyślałpodpisując.- Odnoszę wrażenie, jak gdyby ci wszyscy ludzie byli aniołami alboautomatami.Czyżby naprawdę człowiek mógł postępować w sposób tak idealny,wykazywać tyle dyscypliny w kwestii bhp" Kiedy wręczyłkopię kierownikowi stacji, ten uśmiechał się wciąż tak samo uprzejmie, leczinspektorowi wydawało się, że za tym uśmiechem kryje się odrobina złośliwejsatysfakcji.Pewnie myśli sobie teraz: ot i masz, bracie, przejechałeś się kawałdrogi, chciałeś nas przyłapać, a tu nic z tego! Inspektor, powtarzając w myślach wciąż swoje „nie dowiary, zupełnie nie do wiary", podszedł do radiostacji alarmowej stojącej wkącie pokoju kierownika. - Działa? - spytał już tylkodla formalności. - Oczywiście - powiedział kierownikstacji. - Proszę uruchomić. Kierownik przekręcił wyłącznik.Zapaliły się światełkakontrolne. - Proszę nadać tekst kontrolny - powiedziałinspektor. Kierownik stacji włączył mikrofon i zacząłmówić.Inspektor siedział i słuchał w rosnącym osłupieniu.Przez dziesięć minut,bez chwili przerwy, ten człowiek rzucał w mikrofon szeregi słów i liczb niezająknąwszy się ani razu! A gdy z centrum łączności przyszła odpowiedźpotwierdzająca pełną zrozumiałość tekstu, inspektor wiedział już wszystko.Przezmyśl przebiegła mu czytana w drodze notatka o nie zidentyfikowanym obiekcielatającym, zauważonym po tej stronie Księżyca.Tak! To jedyne wyjaśnienieniezwykłej historii! - Znasz to na pamięć - krzyknąłinspektor.- Nie widziałem człowieka, który potrafiłby pamiętać kolejność ibrzmienie kilkuset słów i liczb nie powiązanych w sensowny tekst! Ty nie możeszbyć człowiekiem! Ani ty, ani wszyscy inni.Teraz już rozumiem, skąd ten cudownystan bhp na waszej stacji!.Co też mówię! Na naszej stacji, którą wyopanowaliście podstępem ! Inspektor chciał chwycićmikrofon, ale silne uderzenie w czoło odtrąciło go do tyłu. - Zgadłeś, ale nie na wiele ci się to przyda-powiedział złowrogo tamten, ściągając z twarzy cienką powłokę maski, spodktórej ukazała się obca twarz nieznanej, nieziemskiej istoty.- Już stąd niewyjedziesz.Jesteśmy zwiadem cywilizacji z układu Procyona.Ta stacja jest namchwilowo potrzebna.Myśleliśmy, że się -od nas sam odczepisz.Dlategopozwoliliśmy ci tu buszować.Jesteśmy dobrze przygotowani na takie wizyty.Utrzymujemy stację w stanie zgodnym z wszystkimi waszymi przepisami i długojeszcze nikt nas nie rozpozna. - Mylisz się! Odpoczątku wiedziałem, że coś tu jest nie w porządku. -Jak to? - Po prostu, jesteście zbyt dokładni jak naludzi! Zbyt doskonale stosujecie się do wszystkich instrukcji. - Nie rozumiem ! Czyżby te instrukcje nie obowiązywały - Owszem, obowiązują, ale w warunkach normalnej pracyzdarzają się zwykle drobne, a niekiedy i poważne uchybienia i niedociągnięcia.To, co zastałem u was, było zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe! - To i tak nie ma teraz znaczenia - „kierownik" wydałkilka bulgotliwych, głośnych dźwięków.Do pokoju wpadło dwóch osobników iwywlekli inspektora na korytarz.Otworzyli jakieś drzwi i cisnęli go w głąbciemnego pomieszczenia. Inspektor Kirs otworzył oczy.Leżał na podłodze swegopojazdu obok fotela, z którego widocznie zsunął się na wybojach.Obok niegospoczywał tomik opowiadań fantastycznych.Inspektor przetarł oczy, wciąż podwrażeniem koszmaru sprzed kilku chwil.Dopiero gdy wydźwignął się na fotel iwyjrzał przez okno, upewnił się, że to był tylko sen.Pojazd stał przed wrotamiśluzy wjazdowej stacji Selene-13.Nad wrotami migało pomarańczowe światłosygnalizujące gotowość otwarcia.Po chwili mógł już wjechać do środka. W śluzie stał mechanik w poplamionym smaramiskafandrze, bez rezerwowej butli tlenowej, i popukiwał palcem w szybę manometruciśnienia wewnętrznego, który zaciął się właśnie w położeniu „próżniakosmiczna".Inspektor dopiął skafander i otworzył kopułkę pojazdu.Zeskoczył napodłogę trafiając prosto w kałużę rozlanego oleju.Dalszą drogę w kierunkuwnętrza stacji odbył na siedzeniu.Wstając nie miał już najmniejszychwątpliwości, że nie znalazł się wśród przybyszów z Procyona. powrót [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne