Przełęcz Złamanego Serca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Claremont sko�czy� je��, opar� si� wygodnie i skin�� g�ow� na Henry'ego, bydola� mu kawy.Nast�pnie zapali� krótkie cygaro i rzuci� okiem na s�siednistolik.- Co� mi si� widzi, �e doktorowi nie�atwo b�dzie si� przyzwyczai� dowstawania na �niadanie razem z wojskiem - stwierdzi� i pozwoli� sobie na rzadkiu niego ch�odny u�miech.- Obud� go, Henry.- Odwróci� si� na krze�le i zawo�a�:- Ferguson! - Bez zmian, pu�kowniku.Nic.Cisza na linii.Przez chwil� Claremontw rozterce b�bni� palcami po stole.W ko�cu podj�� decyzj�.- Rozmontujciesprz�t! - krzykn�� w g��b korytarza i odwróci� si� do reszty towarzystwa.-Ruszamy jak tylko sko�czy.Majorze, czy by�by pan tak dobry.Nagle przerwa�,zaskoczony widokiem Henry'ego, który zapomniawszy o miarowym kroku, jakipowinien cechowa� kelnera, jak bomba wpad� do jadalni.Wytrzeszczone oczys�u��cego odzwierciedla�y strach maluj�cy si� na jego d�ugiej, ponurej twarzy.-Na mi�o�� bosk�, Henry, co si� sta�o?! - On nie �yje, pu�kowniku! Le�y tammartwy! Doktor Molyneux! - Nie �yje? Doktor nie �yje?! Jeste�.jeste� pewny,Henry? Dotyka�e� go? Henry skin�� g�ow�, wzdrygn�� si� i wskaza� kciukiem okno.- Jest zimny jak ten lód na rzece - wyj�ka�.Usun�� si� na bok, by przepu�ci�O'Briena.- Mnie si� zdaje, �e to serce, pu�kowniku.Wygl�da tak, jakby odszed�we �nie.Claremont wsta� i zacz�� kr��y� po ciasnej jadalni.- Mój Bo�e! Tostraszne, straszne.- Niezale�nie od szoku na wiadomo�� o zgonie Molyneux,przera�a�a go my�l o tym, co niesie ze sob� �mier� lekarza.Jego obawy wyrazi�s�owami wielebny Peabody: - W pe�ni �ycia.- Jak na kogo� o posturzeniedo�ywionego stracha na wróble, pastor wyró�nia� si� nadzwyczaj g��bokim,grobowym g�osem, który dobywa� si� niczym z czelu�ci mogi�y.- To straszne,pu�kowniku, straszne, odej�� tak w sile wieku, ale o ile straszniejsze dlawszystkich tych chorych umieraj�cych nieszcz�ników w forcie, których �yciezale�y tylko i wy��cznie od niego! O, gorzka ironio losu! �ycie jest tylkochodz�cym cieniem.- Sens ostatniego zdania pastora nie by� ca�kiem jasny, za tojasne by�o, �e Peabody nie zamierza go wyja�ni� - z�o�y� tylko r�ce, zacisn��powieki i pogr��y� si� w cichej modlitwie.Do jadalni wróci� O'Brien.Twarz mia�powa�n�, skupion�.Skin�� g�ow� w odpowiedzi na pytaj�ce spojrzenie Claremonta.- Moim zdaniem umar� we �nie, pu�kowniku.Jak mówi Henry, wygl�da to naniespodziewany atak serca i to ci�ki.S�dz�c po jego twarzy, niczego niepodejrzewa�.- Czy móg�bym rzuci� na niego okiem? - zapyta� nagle Deakin.Natychmiast zwróci�o si� na niego siedem par oczu, w tym wielebnego Peabody,który chwilowo powróci� duchem z za�wiatów, lecz w niczyim wzroku nie by�o tylezimnej wrogo�ci, co w spojrzeniu pu�kownika Claremonta.- Wy? A niby po co? -Mo�e po to, �eby ustali� przyczyn� zgonu - wyja�ni� Deakin, wzruszaj�cramionami.By� swobodny, niemal oboj�tny.- Wiecie, �e kiedy� by�em lekarzem.-Dyplomowanym? - Potem odebrano mi prawo do wykonywania zawodu.- Nie dziwota.-Ale nie za brak kwalifikacji.Ani za naruszenie etyki zawodowej.- Deakinmilcza� przez chwil�.- Powiedzmy, �e z innych powodów.W ka�dym razie lekarznigdy nie przestaje by� lekarzem.- Pewnie tak.- Claremont dostatecznie mocnosta� na ziemi, by jego pragmatyzm wzi�� gór� nad uczuciami.- No có�, w�a�ciwieto czemu nie? Zaprowad� go, Henry.Po wyj�ciu obu m�czyzn w jadalni zapad�ag��boka cisza.Tyle s�ów cisn�o si� na usta, lecz dotyczy�y spraw zbytoczywistych, �eby je wypowiada�.Za milcz�c� zgod� wszyscy unikali nawzajemswojego wzroku i wpatrywali si� w bli�ej nie okre�lon� przestrze�.Nawetpojawienie si� kelnera z dzbankiem �wie�o zaparzonej kawy nie rozwia�o grobowejatmosfery, by� mo�e dlatego, �e Henry na ka�dym pogrzebie móg�y gra� rol�pierwszego �a�obnika.Siedem par oczu oderwa�o si� od przestrzeni wraz zpowrotem Deakina.- Atak serca? - zapyta� Claremont.Deakin zastanowi� si�.-Mo�na to i tak nazwa�.Co� w tym rodzaju - odpar� po chwili i zerkn�� naPearce'a.- Dobrze si� sk�ada, �e jest z nami przedstawiciel prawa.- Co panchce przez to powiedzie�? - odezwa� si� gubernator Fairchild, jeszcze bardziejoszo�omiony ni� poprzedniego dnia wieczorem.Wyra�nie czym� si� trapi�, ale te�mia� po temu a� nadto powodów.- Kto� da� doktorowi po g�owie, wyj�� sond� zjego torby lekarskiej, wprowadzi� mu j� do klatki piersiowej i pchn�� tak, �eprzebi�a serce.�mier� nast�pi�a w zasadzie natychmiast.- Deakin leniwiepowiód� wzrokiem po zebranych.- Moim zdaniem sprawc� jest kto�, komu nie jestobca medycyna, a w ka�dym razie anatomia.Czy kto� z pa�stwa wyznaje si� naanatomii? - Có� wy nam tu, u licha, opowiadacie? - Szorstki ton Claremonta by�ca�kowicie usprawiedliwiony.- Uderzono go w g�ow� czym� ci�kim i twardym.naprzyk�ad kolb� rewolweru.Nad lewym uchem ma przeci�t� skór�.Ale �mier�nast�pi�a wcze�niej, ni� zd��y� powsta� siniak.Tu� pod �ebrami wida� male�kiesinoczerwone nak�ucie.Zreszt�, sprawd�cie sami.- To absurd.- Mina pu�kownikaprzeczy�a jego s�owom, gdy� w g�osie Deakina brzmia�a niepokoj�ca pewno��siebie.- Czysty absurd! - Naturalnie.Bo tak naprawd� to sam zad�ga� si� na�mier�, a potem wyczy�ci� sond� i schowa� j� z powrotem do torby.Schludny a� pogrób.- To nie czas na.- W poci�gu jest morderca.Czemu sam pan nie pójdziesprawdzi�? Claremont zawaha� si�, lecz ju� po chwili szed� do drugiego wagonu,na czele nieomal pospolitego ruszenia.Nawet wielebny Peabody, cho� wyl�kniony,drepta� niespokojnie na szarym ko�cu.Deakin zosta� w jadalni sam na sam zMarik�, która siedzia�a spi�ta, zaciskaj�c d�onie na kolanach i przygl�daj�c musi� z przedziwnym wyrazem twarzy.- Morderca! - odezwa�a si� cicho, prawieszeptem.- To pan jest morderc�! Tak twierdzi szeryf, tak podano w li�ciego�czym.To dlatego namówi� mnie pan, �ebym pana rozwi�za�a.�eby potemoswobodzi� si� i.- Bo�e dopomó�! - Deakin ze znu�eniem dola� sobie kawy.-Motyw, oczywi�cie, wida� jak na d�oni.Chcia�em zaj�� jego miejsce, wi�cwsta�em i za�atwi�em go w �rodku nocy.Zabi�em go, pozoruj�c �mier� z przyczynnaturalnych, �eby potem udowodni� wszem i wobec, jak naprawd� zgin��.A jak ju�by�o po wszystkim, zawi�za�em si� z powrotem, rzecz jasna palcami stóp.- Wsta�,podszed� do zaparowanego okna i przetar� szyb�.Mijaj�c dziewczyn�, pog�adzi� j�delikatnie po ramieniu.- Ja te� jestem zm�czony.Pada �nieg.�ciemnia si�,wiatr si� wzmaga, a za tymi szczytami czai si� zamie�.Nie ma mowy o pogrzebieprzy takiej pogodzie.- Nie b�dzie �adnego pogrzebu.Zabior� go z powrotem doSalt Lake.- Co takiego? - Zabior� doktora Molyneux z powrotem.I wszystkich,którzy zmarli w Forcie Humboldta.Taki jest zwyczaj w czasie pokoju.Krewni iprzyjaciele, oni.no, chc� przy tym by�.- Ale to przecie� potrwa wiele dni,zanim.- W wagonie z prowiantem jedzie ze trzydzie�ci pustych trumien -przerwa�a unikaj�c jego wzroku.- Naprawd�? A niech mnie.Karawan na szynach!- Mniej wi�cej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne