[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - To tam.- Wskazałem ręką.- Tam ją ostatnio widziałem.W mgnieniu oka stanęliśmy w komnacie.Nie było tu nikogo prócz nas.Ktoś uporządkował pokój i zasłał łóżko.Wyjąłem Atuty i wyszukałem kartę Coral.Patrzyłem, aż stała się zimna.Wyczułem obecność Coral.Sięgnąłem ku niej. Była tam i nie było jej.Ogarnęło mnie to dziwaczne wrażenie, jakie spotyka się we śnie albo w szoku.Przesunąłem dłoń nad kartą i zerwałem niepewny kontakt. - Co się stało? - zapytał Jurt. - Chyba jest pod wpływem narkotyku. - Czyli pewnie już ją dostali.Potrafisz ją jakoś wyśledzić w tym stanie? - Może też leżeć w sąsiednim budynku, na leczeniu.Kiedy odchodziłem, nie czuła się najlepiej. - Co teraz? - Tak czy tak, musimy porozmawiać z Lukiem - stwierdziłem, szukając jego Atutu.Nawiązałem kontakt od razu, gdy tylko spojrzałem. - Merlin! Gdzie jesteś, do diabła?! - zawołał. - Jeśli przebywasz u siebie, to jestem tuż obok. Powstał z czegoś, co teraz rozpoznałem jako łoże.Chwycił zieloną koszulę z długimi rękawami i wciągnął ją, zasłaniając kolekcję blizn.Zdawało mi się, że ktoś leży w pościeli za jego plecami.Mruknął coś w tamtym kierunku, ale nie zrozumiałem. - Musimy porozmawiać - oświadczył.Przeczesał palcami rude włosy.- Przerzuć mnie. - W porządku - zgodziłem się.- Ale najpierw muszę cię uprzedzić, że jest tutaj mój brat, Jurt. - A czy ma miecz taty? - Hm.nie. - Chyba go od razu nie zabiję.- Wsunął koszulę za pas. Gwałtownym gestem wyciągnął rękę.Chwyciłem ją.Zrobił krok i przyłączył się do nas.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]