rozdzial 07 (232)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wy też zdejmijcie bluzy, tak żeby zrobić z nich torby.No, dalej.Wstydzić się będziemy kiedy indziej - powiedziała zdejmując kombinezon.Została w staniku i majteczkach, zawiązując rękawy i nogawki kombinezonu.Obliczyła, że może się tam zmieścić przynajmniej pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt wachlarzy.I razem z tuniką Wana i sukienką Janine byli w stanie zabrać co najmniej połowę tych przedmiotów.A to wystarczy aż nadto.Nie będzie zachłanna.W Fabryce Pożywienia było ich dużo więcej - pewnie przywiezione przez Wana, czyli najprawdopodobniej takie, które mógł zrozumieć. - Czy w Fabryce też znajdują się czytacze? - Oczywiście - odparł.- Inaczej po co by mi były książki? - Ze złością sortował wachlarze, mrucząc coś do siebie, kiedy przerzucał najstarsze, „bezużyteczne", do Janine i Lurvy - Zimno mi - poskarżył się. - Wszystkim nam zimno.Dlaczego nie nosisz stanika, Janine? - spojrzała na siostrę z niezadowoleniem. - Nie zamierzałam się rozbierać - odparła dotknięta.- Wan ma rację.Tu jest zimno. - Jeszcze tylko chwilkę.Pośpiesz się, Wan.Pomóż mu, Janine.Musimy jak najszybciej wybrać książki Heechów. Zapełnili już prawie cały kombinezon Lurvy i Wan, który został tylko w spódniczce, nachmurzony i obrażony, ładował teraz wachlarz w swoje ubranie.Lurvy zaczęła kombinować, jak by tu zapakować kilkanaście w jego spódniczkę.Miał przecież pod spodem spodenki.Ale i tak wszystko szło dobrze.Paul zabrał już przynajmniej trzydzieści lub czterdzieści.W jej kombinezon mogło się zmieścić z siedemdziesiąt.No, a jeśli się zdecydują, mogą przecież kiedyś wrócić po resztę. Lurvy uważała, że pewnie tak nie zrobią, bo nie należy przesadzać.Bez względu na to, co mogą jeszcze znaleźć w Niebie Heechów, odkryli jeden bezcenny fakt - okazało się, że wachlarze modlitewne to książki! Skoro dowiedzieli się aż tyle, batalia była prawie wygrana.Naukowcom na pewno uda się je odczytać.A jeśli nie, to w Fabryce Pożywienia znajdują się czytacze.W najgorszym przypadku mogli odczytać każdy wachlarz w jakieś końcówce Very, zakodować dźwięk oraz obraz i przekazać to wszystko na Ziemię.Może nawet udałoby im się wymontować ze ściany sam czytacz i zabrać go ze sobą.Lurvy nie miała w tym momencie najmniejszych wątpliwości, że kiedyś tu wrócą.Jeśli nie uda im się ruszyć Fabryki, zostawiają.Nikt nie będzie miał im tego za złe.I tak zrobili dużo.Jeśli trzeba będzie zrobić coś jeszcze, w ich ślady pójdą inne wyprawy, ale tymczasem.Przywiozą bogatsze łupy niż jakakolwiek inna ekipa poszukiwawcza od chwili odkrycia samej Gateway.Zostaną odpowiednio wynagrodzeni - co do tego nie ma wątpliwości - miała na to nawet osobiste słowo Robinette'a Broadheada.Po raz pierwszy od czasu, kiedy wystartowali z Księżyca, Lurvy pomyślała o sobie nie jak o kimś, kto walczy o nagrodę, lecz jak o kimś, kto wygrał.A jaki szczęśliwy będzie ojciec! - Wystarczy - powiedziała, pomagając Janine złapać rozsypujący się worek z wachlarzami.- Zanieśmy je prosto na statek. Janine przycisnęła nieporęczny tłumok do swych niewielkich piersi i wolną ręką podniosła jeszcze kilka sztuk. - Mówisz, jakbyśmy mieli wracać - zauważyła. - Może i wracamy - uśmiechnęła się Lurvy. - Oczywiście, będziemy musieli jeszcze odbyć naradę, żeby podjąć ostateczną decyzję.Co się dzieje, Wan? Stał przy drzwiach, trzymając pod pachą koszulę pełną wachlarzy.Wyglądał na przerażonego. - Za długo zwlekaliśmy - szepnął, zerkając wzdłuż korytarza.- Przy krzaku są jacyś Starcy. - Och, nie! - Lurvy ostrożnie wyjrzała.To była prawda, stali tam, wpatrując się w kamerę, którą Paul umocował na ścianie.Jeden ze starców sięgnął po nią i bez trudu zdjął. - Wan, czy jest stąd jakieś inne wyjście? - Tak, przez złote korytarze, ale.- jego nos pracował. - Wydaje mi się, że tam też są.Czuję ich, tak, nawet ich słychać.- To prawda.Z miejsca, w którym korytarz zakręcał, dochodził do Lurvy cichy odgłos soczystego, smakowitego mlaskania. - Nie mamy wyboru - zadecydowała.- Tam, skąd przyszliśmy, jest ich tylko dwóch.Postaramy się przebić przez zaskoczenie.Chodźcie! - Popędziła ich przed sobą, ciągle jeszcze trzymając taśmy, Heechowie są silni, ale Wan mówił, że ruszają się wolno.Jeśli będą mieli trochę szczęścia. Ale szczęście im nie sprzyjało.Kiedy dotarli na otwartą przestrzeń, zobaczyli, że było ich więcej niż dwóch - sześcioro.Stali u wylotów innych korytarzy i patrzyli w ich stronę. - Paul! - zawołała do kamery.- Złapali nas! Wsiadaj na statek i jeśli nie uda nam się uciec.- Nie zdążyła powiedzieć nic więcej, bo już ją mieli.Rzeczywiście byli bardzo silni! Ciągnęli ich przez kilka poziomów, każdego z nich prowadziło dwóch Starców.Bezdusznie coś do siebie szczebiotali, ignorując ich próby wyswobodzenia się i krzyki.Wan nic nie mówił. Pozwolił, żeby go ciągnęli do wrzecionowatej konstrukcji, gdzie czekał następny tuzin Starców - za nimi stała nieruchomo olbrzymia, niebiesko podświetlona maszyna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne