[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Usłyszałem szum odsuwanej szyby i dostrzegłem błysk czerwieni. - Wsiadaj, Merlinie - odezwał się znajomy głos. - Fiona! Wsunąłem się do środka.Ruszyła od razu. - To ona? - zapytała. - Ona co? - Nie zrozumiałem. - Czy była osobą, z którą miałeś się spotkać? Aż do tej chwili nie przyszło mi to do głowy. - Wiesz - przyznałem po chwili.- Chyba tak. Skręciła na szosę i ruszyła w kierunku, z którego tu przybyłem. - Jaką grę prowadzi? - dopytywała się Fiona. - Wiele bym dał, żeby wiedzieć - odparłem. - Opowiedz mi o tym - zaproponowała.- Nie krępuj się, możesz wyciąć niektóre partie. - Dobrze - mruknąłem i zacząłem mówić. Zanim skończyłem, zatrzymaliśmy się na klubowym parkingu. - Po co tu wróciliśmy? - zdziwiłem się. - Stąd wzięłam samochód.Może należeć do któregoś z przyjaciół Bille.Pomyślałam, że uprzejmość nakazuje go zwrócić. - Skorzystałaś z mojego Atutu, żeby przenieść się do baru? - Owszem.Jak tylko poszliście tańczyć.Obserwowałam was prawie godzinę, głównie z tarasu.Mówiłam, żebyś był ostrożny. - Przepraszam.Zawróciła mi w głowie. - Zapomniałam, że nie podają tu absyntu.Musiała mi wystarczyć mrożona marguerita. - Za to też przepraszam.Potem uruchomiłaś samochód na drut i pojechałaś za nami? - Tak.Czekałam na parkingu przed blokiem i przez twój Atut utrzymywałam najbardziej peryferyjny kontakt.Gdybym wyczuła zagrożenie, poszłabym za tobą. - Dzięki.Jak peryferyjny? - Nie jetem podglądaczem, jeśli o to ci chodzi.No dobrze, teraz oboje wiemy, co się działo. - Ta historia jest o wiele dłuższa niż ostatni rozdział. - Zaczekaj z nią - przerwała.- Na razie.W tej chwili interesuje mnie tylko jedna sprawa: nie masz przypadkiem fotografii tego Luke'a Raynarda? - Mogę mieć.- Sięgnąłem po portfel.- Tak, chyba mam. Wyciągnąłem z tylnej kieszeni majtki i szukałem dalej. - Dobrze, że nie nosisz szortów - zauważyła. Znalazłem portfel i zapalilem sufitową lampkę.Kiedy przeglądałem zawartość, Fiona pochyliła się i oparła mi dłoń na ramieniu.Znalazłem wyraźne kolorowe zdjęcie z plaży: Luke, ja, a obok Julia i dziewczyna imieniem Gail z którą Luke wtedy chodził. Poczułem, jak ściska mi ramię.Nabrała tchu. - O co chodzi? - spytałem.- Znasz go? Zbyt szybko pokręciła głową. - Nie, nie - zapewniła.- Nigdy w życiu go nie widziałam. - Marny z ciebie kłamca, cioteczko.Kto to jest? - Nie wiem. - Daj spokój.Niewiele brakowało, a na jego widok wykręciłabyś mi rękę. - Nie męcz mnie. - Tu chodzi o moje życie. - Tu chodzi o coś więcej niż twoje życie. - A więc? - Zostawmy to na razie. - Obawiam się, że nie mogę się na to zgodzić.Będę nalegał. Odwrociła się w moją stronę i uniosła dłonie.Z wypielęgnowanych palców wydobyły się smużki dymu. Frakir zaczęła pulsować, co oznaczało, że Fiona jest dostatecznie wściekła, by uderzyć, jeśli nie będzie miała innego wyjścia. Wykonałem ochronny gest i uznałem, że lepiej ustąpić. - No dobrze.Zostawmy tę sprawę i wracajmy do domu. Zgięła palce i dym rozwiał się.Frakir znieruchomiała. Fiona wyjęła z torebki zestaw Atutów i wybrała kartę Amberu. - Ale prędzej czy później musisz mi powiedzieć - uprzedziłem. - Później - odparła.Przed nami pojawiła się wizja Amberu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]