[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie odrywając wzroku od rysunku dorzuciłem do ognia poszwę - płomienie na moment przygasły, lecz zaraz wystrzeliły w górę. Ręka Dworkina nie straciła swoich magicznych właściwości, gdyż wkrótce latarnia morska wydawała mi się równie rzeczywista jak moja cela, a po chwili stała się jedyną rzeczywistością, a cela tylko Cieniem za moimi plecami.Usłyszałem plusk fal i poczułem ciepło popołudniowego słońca.Zrobiłem krok naprzód, lecz moja noga nie wylądowała w ognisku. Stałem na piaszczysto-skalistym brzegu małej wyspy zwanej Cabrą, na której znajdowała się duża, szara latarnia morska, wskazująca w nocy drogę statkom płynącym do Amberu.Nad moją głową krążyło stadko przestraszonych, wrzeszczących mew, a mój śmiech zlałsię w jedno z szumem fal i swobodną pieśnią wiatru.Amber leżał czterdzieści trzy mile za moim lewym ramieniem. Uciekłem.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]