[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. - Tata? To śmieszne! Na pewno już nie żyje.To już tak długo. - Wiesz, że potrafiłby tego dokonać.Jest wystarczająco przebiegły.Nigdy do końca nie rozumieliśmy jego mocy. Benedykt wstał.Przeciągnął się.Pokręcił głową. - Chyba za długo siedziałeś na zimnie, Corwinie.Wracajmy do domu. - Bez sprawdzenia? Daj spokój.To żadna zabawa.Siadaj i daj mi jedną minutę.Spróbujmy jego Atutu. - Na pewno do tej pory już by się z kimś skontaktował. - Nie sądzę.A nawet.No, Benedykcie.Zrób mi przyjemność.Co mamy do stracenia? - Zgoda.Czemu nie? Usiadł przy mnie.Trzymałem Atut tak, żebyśmy obaj go widzieli.Patrzyliśmy.Oczyściłem umysł i spróbowałem kontaktu.Nastąpił prawie natychmiast. Przyglądał się nam z uśmiechem. - Dobry wieczór.To była dobra robota - powiedział Ganelon.- Cieszę się, że przynieśliście moje świecidełko.Już wkrótce będzie mi potrzebne.Strona główna Indeks
[ Pobierz całość w formacie PDF ]