[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak twierdzi amerykañski psychiatra Jan Ehrenwald, tzw.symbiotyczna relacja miêdzy matk¹ a dzieckiem zmniejsza siê, w miarê jak dziecko dorasta, ca³kowicie nie znika jednak nigdy.Gdy mówimy o przyk³adach ³¹cznoœci pomiêdzy ludŸmi, trudno czasem orzec, gdzie koñczy siê “efekt Backstera", a zaczyna “telepatia".Czy nie nale¿a³oby zacz¹æ rozumieæ telepatiê jako szczególny przypadek zjawiska Backstera – przejaw ³¹cznoœci organizmów na najwy¿szych szczeblach rozwoju?Przedmiotem eksperymentu by³a para królików, które dosyæ d³ugo ¿y³y razem.Nastêpnie samicê umieszczono w odizolowanym, ciemnym pomieszczeniu, na jej g³owie zamocowano elektrody encefalografu i uruchomiono zapis.Samca przeniesiono do pomieszczenia znajduj¹cego siê o piêæ piêter ni¿ej.W pewnej chwili uciêto samcowi g³owê.W zachowaniu samicy nie dostrze¿ono w tym momencie ¿adnej widocznej zmiany, a jednak linia w zapisie EEG gwa³townie siê wychyli³a.Znane te¿ jest podobne doœwiadczenie radzieckie z królic¹, której zapis EEG wykazywa³ za ka¿dym razem œmieræ ka¿dego z jej m³odych.Króliczêta zabijano na pok³adzie g³êboko zanurzonej ³odzi podwodnej, podczas gdy matka przebywa³a w tym czasie w laboratorium.Zjawisko nieœwiadomego odbioru telepatycznego u ludzi mo¿na obserwowaæ podczas tzw.testów pletysmograficznych.W 1959 r.czechos³owacki fizjolog Stefan Figar stwierdzi³, ¿e wzmo¿ona aktywnoœæ psychiczna jednej osoby powoduje u drugiej, znajduj¹cej siê od tamtej w pewnej odleg³oœci, niewielkie zmiany w ciœnieniu krwi.Zmiany takie mierzy i zapisuje przyrz¹d zwany pletysmografem.Pletysmograf jest wstanie wykazaæ najsubtelniejsze nawet chwilowe spadki i wzrosty ciœnienia krwi, np.w têtnicach i ¿y³ach palca.Stany emocjonalne cz³owieka wp³ywaj¹ bezpoœrednio na to ciœnienie.Podczas eksperymentu odbiorca po³¹czony jest z pletysmografem, podczas gdy nadawca, Czêsto znajduj¹cy siê w znacznej odleg³oœci, patrzy na obrazy i s³owa, które na odbiorcê powinny dzia³aæ emocjonalnie.Jeœli krzywa pletysmograficzna odbiorcy wykazuje znacz¹ce zmiany w tych momentach, kiedy nadawca spogl¹da³ na obrazy maj¹ce dla niego znaczenie uczuciowe, wynik testu uwa¿a siê za udany.Doœwiadczenia Figara powtarzano z powodzeniem w wielu oœrodkach naukowych na œwiecie.Kilkaset takich eksperymentów przeprowadzi³ w 1967 r.w warunkach œcis³ej kontroli amerykañski badacz E.Douglas Dean.Zapisy pletysmograficzne.A – jednoczesne zmiany w pletysmogramach nadawcy(ni¿ej) i odbiorcy (wy¿ej) podczas intensywnej pracy umys³owej, któr¹wykonywa³ nadawca.By³o to w pamiêci wykonane obliczenie, którego czastrwania widaæ na linii dolnej; B – zapis towarzysz¹cy telepatycznemu przekazaniuobrazu, który oddzia³a³ emocjonalnie na nadawcêŒcis³¹ ³¹cznoœæ telepatyczn¹ miêdzy dwiema obcymi osobami mo¿na wytworzyæ sztucznie: przez udany dobór, a póŸniej wspólny trening.LudŸmi, którzy dostarczyli radzieckim uczonym najbardziej niezbitych dowodów na istnienie telepatii, pozwalaj¹c badaæ j¹ do woli w warunkach laboratoryjnych, byli Kamieñski i Niko³ajew.W kwietniu 1966 r.Karol Niko³ajew przebywaj¹cy w Nowosybirsku nawi¹za³ telepatyczny kontakt ze swym przyjacielem Jurijem Kamieñskim, biofizykiem, znajduj¹cym siê w Moskwie, czyli w odleg³oœci 3000 km.Obaj pozostawali pod kontrol¹ ekip naukowych.O ustalonej porze wrêczono Kamieñskiemu zalakowan¹ paczkê, wybran¹ przez losowanie spoœród wielu innych.Kamieñski otworzy³ paczkê, wyj¹³ z niej przedmiot, którym zacz¹³ manipulowaæ, usi³uj¹c pokazaæ go na dystans swojemu przyjacielowi.Przedmiotem by³ metalowy resor, z³o¿ony z siedmiu spiral.W Nowosybirsku Niko³ajew tak opisa³ ów przedmiot: okr¹g³y, metalowy, b³yszcz¹cy, przypomina bransoletkê.W 10 minut póŸniej, kiedy Kamieñski skoncentrowa³ siê na œrubokrêcie o czarnej plastykowej r¹czce, Niko³ajew zanotowa³: d³ugi, cienki, metal, plastyk, czarny plastyk.Matematyczne prawdopodobieñstwo tego, ¿e Niko³ajew móg³ odgadn¹æ choæ jeden z tych przedmiotów, by³o znikome.Sekcja Bioinformacji dzia³aj¹ca przy Naukowo-Technicznym Towarzystwie im.Popowa otrzyma³a wtedy kredyty pozwalaj¹ce na podjêcie doœwiadczeñ na wiêksz¹ skalê.W marcu 1967 r.umieszczono Kamieñskiego w Moskwie, Niko³ajewa zaœ w laboratorium leningradzkim.Obu zamocowano na g³owach elektrody elektroencefalografów.Po pewnym czasie, kiedy Niko³ajew oœwiadczy³, ¿e jest gotowy, zarejestrowano u niego specjalny rodzaj mózgowych potencja³Ã³w bioelektrycznych – tzw.rytm alfa (zwi¹zany z odprê¿eniem psychicznym).Niko³ajew nie mia³ pojêcia, w którym momencie zostanie mu przekazany telepatyczny meldunek Kamieñskiego.Gdy w Moskwie Kamieñski zacz¹³ “nadawaæ", dok³adnie po trzech sekundach zapis elektroencefalograficzny Niko³ajewa zmieni³ siê na podobny jak u Kamieñskiego.Tym sposobem uzyskano dowód na przekazanie impulsu z jednego umys³u do drugiego na odleg³oœæ ponad 600 km!W sekcji Bioinformacji Towarzystwa im.Popowa skonstruowano aparat, który za pomoc¹ sygna³u dŸwiêkowego powiadamia³ Niko³ajewa o pojawieniu siê w jego krzywej elektroencefalograficznej wspomnianego rytmu alfa.Urz¹dzenie to informowa³o go dŸwiêkiem, ¿e znajduje siê we w³aœciwym stanie psychicznym do odebrania przekazu telepatycznego.Obecnoœæ podobnych rytmów mózgowych, podobnych potencja³Ã³w elektroencefalograficznych jednoczeœnie u nadawcy i odbiorcy przekazu telepatycznego, jest wstêpnym warunkiem powodzenia.W jednym z doœwiadczeñ poddano Kamieñskiego dzia³aniu œwiat³a stroboskopowego, tzn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]