Zelazny Roger Amber 01 Dziewieciu Ksiazat Amberu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Bleys! - wykrztusi�em.- Dwie lub trzy mile przed nami jest rozga��zienie! Prawa odnoga prowadzi do rzeki Oisen, p�yn�cej do morza.To nasza jedyna szansa! Ca�a dolina Garnath stoi w ogniu.Jedyna nadzieja w tym, �e dotrzemy do wody!Przytakn��.Biegli�my dalej, ale ogie� by� szybszy.Dotarli�my jednak do rozwidlenia, gasz�c p�omienie na tl�cym si� ubraniu, wycieraj�c popió� z oczu i wypluwaj�c go z ust, przeczesuj�c r�kami w�osy, kiedy zagnie�dzi�y si� w nich p�omyki.- Jeszcze tylko �wier� mili - powiedzia�em.Kilkakrotnie spada�y na mnie roz�arzone ga��zie, nie os�oni�ta skóra pali�a mnie �ywym ogniem, a i te os�oni�te cz�ci cia�a mia�y si� nie lepiej.Biegli�my przez p�on�c� traw� wzd�u� d�ugiego zbocza i kiedy u podnó�a dojrzeli�my wod�, jeszcze przyspieszyli�my kroku, cho� wydawa�o si� to niemo�liwe.Wskoczyli�my do rzeki, z ulg� zanurzaj�c si� w ch�odn� to�.Trzymali�my si� z Bleysem jak najbli�ej siebie, walcz�c z pr�dem, który unosi� nas kr�tym nurtem rzeki Oisen.Spl�tane konary drzew nad naszymi g�owami wygl�da�y jak strop p�on�cej katedry.Kiedy �ama�y si� i spada�y prosto na nas, musieli�my ratowa� si� b�yskawicznym kraulem lub g��bokim nurem pod powierzchni�.Wod� wokó� pokrywa�y sycz�ce, czarne szcz�tki, a wystaj�ce z niej g�owy niedobitków naszej armii wygl�da�y jak p�ywaj�ce orzechy kokosowe.Rzeka by�a ciemna i zimna, wkrótce rozbola�y nas rany, zacz�li�my szcz�ka� z�bami i dygota�.Przebyli�my dobre par� mil, zanim zostawili�my z ty�u p�on�cy las i dotarli�my do p�askiej, bezdrzewnej równiny biegn�cej do morza.Pomy�la�em, �e to idealne miejsce dla Juliana, aby zaczai� si� na nas z �ucznikami.Podzieli�em si� tym z Bleysem, który zgodzi� si� z moj� opini�, ale uzna�, �e niewiele mo�emy na to poradzi�.Musia�em przyzna� mu racj�.Tymczasem drzewa p�on�y wokó� nas, a my posuwali�my si� naprzód p�yn�c i brodz�c.Wydawa�o si�, �e min�y ca�e godziny, ale w rzeczywisto�ci musia�o up�yn�� znacznie mniej czasu, zanim moje obawy si� sprawdzi�y i spad� na nas pierwszy grad strza�.Zanurkowa�em i pop�yn��em pod wod�, a poniewa� p�yn��em z pr�dem, uda�o mi si� przeby� ca�kiem niez�y dystans, zanim znów wynurzy�em si� na powierzchni�.W tej samej chwili za�wista�y mi ko�o uszu nast�pne strza�y.Nie mia�em poj�cia, jak d�ugi mo�e by� ten korytarz �mierci, ale nie pali�em si� do tego, aby wychodzi� na brzeg i sprawdza�.Wci�gn��em g��boko powietrze i ponownie da�em nura.Dotkn��em dna i wymacuj�c drog� mi�dzy kamieniami przesun��em si� jak mog�em najdalej, a potem skierowa�em si� do prawego brzegu, wypuszczaj�c po drodze powietrze.Wychyli�em si� na powierzchni�, wzi��em g��boki oddech i znów si� zanurzy�em, nie rozgl�daj�c si� przy tym zbytnio na boki.P�yn��em, a� zacz�o rozsadza� mi p�uca, wtedy znów wyjrza�em.Tym razem nie mia�em szcz�cia i dosta�em strza�� w lewy biceps.Zdo�a�em zanurkowa� i z�ama� drzewce, a potem wyci�gn��em grot i posuwa�em si� do przodu wyrzucaj�c nogi �abk� i pomagaj�c sobie ostro�nymi ruchami prawej r�ki.Wiedzia�em, �e kiedy znów si� wynurz�, zastrzel� mnie jak kaczk�.Zmusi�em si� wi�c do zostania pod wod�, a� przed oczami zacz�y mi lata� czerwone plamki i pociemnia�o mi w g�owie.Musia�em wytrzyma� chyba pe�ne trzy minuty.Za to kiedy tym razem wyjrza�em na powierzchni�, spotka�a mnie cisza.Ci�ko dysz�c ruszy�em przez wod� do lewego brzegu i chwyci�em si� zwisaj�cych wici.Rozejrza�em si� wokó�.Sta�o tu niewiele drzew i ogie� dot�d nie dotar�.Oba brzegi by�y puste, podobnie jak rzeka.Czy�bym by� jedynym, który ocala�? Wydawa�o mi si� to niemo�liwe, Przecie� by�o nas jeszcze tylu, kiedy przyst�powali�my do ostatniego marszu.Bytem ledwo �ywy z wyczerpania i obola�y na ca�ym ciele.Czu�em si�, jakbym mia� spalona skór�, lecz woda by�a tak zimna, �e trz�s�em si� i sinia�em.Wiedzia�em, �e musz� szybko wyj�� z rzeki, je�li chc� utrzyma� si� przy �yciu.Uzna�em jednak, �e sta� mnie na jeszcze par� podwodnych wycieczek, i postanowi�em odp�yn�� troch� dalej, zanim opuszcz� bezpieczne g��biny.Jakim� cudem zdo�a�em zanurkowa� jeszcze czterokrotnie, nim poczu�em, �e za pi�tym razem mog� ju� nie wyp�yn��.Przywar�em wi�c do przybrze�nej ska�y, z�apa�em oddech i wygramoli�em si� na brzeg.Nie poznawa�em tej okolicy, po�ar jednak j� omin��.Na prawo sta�a g�sta k�pa krzewów, doczo�ga�em si� do niej, wpe�z�em do �rodka, upad�em na twarz i natychmiast zasn��em.Kiedy si� obudzi�em, niemal tego po�a�owa�em.Bola� mnie ka�dy centymetr cia�a i by�em ci�ko chory.Le�a�em tak bez ruchu przez d�ugie godziny, na wpó� przytomny, a� wreszcie z najwy�szym trudem dowlok�em si� do rzeki, �eby si� napi� wody.Potem wróci�em do krzaków i znów zasn��em.By�em nadal ca�y obola�y, gdy wróci�a mi przytomno��, ale ju� troch� silniejszy.Poszed�em do rzeki i z powrotem, a potem z pomoc� lodowatego Atutu przekona�em si�, �e Bleys �yje.- Gdzie jeste�? - spyta�, gdy nawi�za�em kontakt.- Sam nie wiem - odpar�em.- Ciesz� si�, �e w ogóle jeszcze jestem.Chyba gdzie� w pobli�u morza.S�ysz� w oddali fale i rozpoznaj� zapach.- Jeste� nad rzek�?- Tak.- Na którym brzegu?- Na lewym, patrz�c w stron� morza.Pó�nocnym.- Zosta� tam i nie ruszaj si� z miejsca.Wy�l� kogo� po ciebie.Zbieram nasze rozrzucone si�y.Mam ju� ponad dwa tysi�ce �o�nierzy i z ka�d� chwil� ta liczba si� powi�ksza.Julian zostawi� nas na razie w spokoju.- Dobrze - powiedzia�em i zosta�em w miejscu, u�o�ywszy si� do snu.Us�ysza�em jaki� ruch w krzakach i usiad�em zaniepokojony.Rozsun��em paprocie i wyjrza�em.By�y to trzy czerwone wielkoludy.Poprawi�em rynsztunek, wyg�adzi�em ubranie, przeczesa�em r�k� w�osy, stan��em wyprostowany, cho� mia�em nieco mi�kkie kolana, odetchn��em par� razy g��boko i wyszed�em.- Jestem tutaj - oznajmi�em [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne