[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Œwiat³oœæ reprezentuje prawdê i sprawiedliwoœæ, podczas gdy Ciemnoœæ oznacza wynaturzenie i z³o moralne.Ruch niebios ustala³ równowagê Œwiat³a i Ciemnoœci w Kosmosie, a ludzie byli indywidualnie obdarzani ka¿dym pierwiastkiem, jak zadecydowa³ uk³ad planet w dniu urodzenia.I tak kosmiczna batalia miêdzy Œwiat³oœci¹ i Ciemnoœci¹ toczy³a siê w ³onie ludzkoœci oraz miêdzy poszczególnymi osobami; niektórzy mieli proporcjonalnie wiêcej œwiat³a, inni proporcjonalnie wiêcej mroku.Uwa¿ano, ¿e Bóg jest najwy¿szym w³adc¹ nad tymi dwoma kardynalnymi pierwiastkami, a cz³owiek szukaj¹cy Drogi ku Œwiat³oœci wkracza na d³ugi i ¿mudny szlak sprzecznoœci.Ów szlak ma swój punkt szczytowy tam, gdzie jedna si³a zetrze siê z drug¹ w Czasie Oceny zwanym Dniem S¹du.Im bli¿ej owego momentu, tym bardziej w Okresie Pokuszenia bêd¹ potê¿nia³y si³y Ciemnoœci.Ludzie zostan¹ poddani próbie.Ci, którzy pod¹¿aj¹ Drog¹ Œwiat³oœci, bêd¹ starali siê unikn¹æ groŸby oceny prosz¹c: “I nie wódŸ nas na pokuszenie, ale zbaw ode z³ego".Tradycyjnie identyfikowano pierwiastek Ciemnoœci z Belialem (Marnoœci¹), którego dzieci czci³y boga innego ni¿ Jehowa.Pierwiastek Œwiat³oœci by³ otoczony opiek¹ hierarchii i symbolizowa³ go siedmioramienny œwiecznik, Menora.W czasie dynastii Dawida kap³ana z pokolenia Sadoka uwa¿ano za g³Ã³wnego rzecznika Œwiat³oœci.Swojego przedstawiciela na ziemi mia³, podobnie jak pierwiastek Œwiat³oœci, równie¿ i pierwiastek Ciemnoœci.Ta funkcja przynale¿a³a g³Ã³wnemu mê¿owi uczonemu w Piœmie, który tworzy³ formaln¹ “opozycjê" w ³onie hierarchicznej struktury30.Desygnowany “Ksi¹¿ê Ciemnoœci" mia³ w pierwszym rzêdzie poddawaæ próbie celibat nowicjuszek, st¹d te¿ nosi³ hebrajski tytu³ Szatana (Oskar¿yciela).W greckim odpowiada³ temu tytu³ Diabolos (Napastnik).(Por.ad-vocatus diaboli, który podczas procesu kanonizacyjnego w Koœciele katolickim z urzêdu wysuwa wnioski przeciwko uznaniu kandydata za osobê œwiêt¹).Wed³ug przepowiedni zawartej w Apokalipsie (16, 16) ostateczne starcie miêdzy Œwiat³oœci¹ i Ciemnoœci¹, dobrem i z³em, odbêdzie siê w Armagedonie (Har-Magedon, wzgórza Magedon), wa¿nym historycznie palestyñskim polu bitewnym, na którym forteca strzeg³a równin Jizreel, na po³udnie od wzgórz Galilei.Zwój wojenny opisuje szczegó³owo przysz³¹ walkê miêdzy Dzieæmi Œwiat³oœci i Synami Ciemnoœci31.Plemiona Izraela mia³y byæ po jednej stronie, podczas gdy Kittim (Rzymianie) i ró¿ni inni poganie – po drugiej.Jednak¿e w kontekœcie tej wieñcz¹cej wszystko wojny nie wspomi – nano o wszechpotê¿nym Szatanie – taka mitologiczna postaæ nie wystêpowa³a w stworzonym przez wspólnotê wyobra¿eniu S¹du j Ostatecznego.Konflikt mia³ mieæ wy³¹cznie wymiar œmiertelnego starcia miêdzy Œwiat³oœci¹ – Izraelem i Ciemnoœci¹ – cesarskim j Rzymem.O wiele póŸniej fundamentalny sens tego staro¿ytnego obrazu przej¹³ i przekszta³ci³ Koœció³ rzymski.Symboliczn¹ bataliê pod Har-Magedon wyniesiono do rangi powszechnego symbolu, a Rzym (uprzednio “Ciemnoœæ") dokona³ uzurpacji Œwiat³oœci.Aby zapewniæ w³adzê katolickim biskupom, dokonano strategicznego manewru og³aszaj¹c, ¿e Dzieñ S¹du jeszcze nie nadszed³.Tym, którzy od tej pory bêd¹ trzymaæ siê zasad Koœcio³a rzymskokatolickiego, obiecano prawo wstêpu do Królestwa Niebieskiego.W ten sposób ufortyfikowane wzgórze Har-Magedon nabra³o cech nadprzyrodzonych, a s³owo Armagedon wzbudza³o od tej pory apokaliptyczn¹ grozê, oznacza³o przera¿aj¹cy koniec wszystkiego, przy czym jedyn¹ pewn¹ drog¹ zbawienia by³o bezwzglêdne podporz¹dkowanie siê prawom Rzymu.By³ to jeden z najbardziej pomys³owych manewrów politycznych wszech czasów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]