[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.38.Niech¿eæ wam tedy bêdzie jawno bracia, i¿ przez tego oznajmione wam jest odpuszczenie grzechów i to wszytko od czegoœcie przez zakon Moj¿eszów nie mogli byæ rozwi¹zani.39.Przez tegoæ ka¿dy, który wierzy, bywa rozwi¹zan.40.A przeto¿ baczcie, aby na was nie przysz³o to, co powiedziano w prorocech:41.Obaczcie wy, którzy gardzicie.Dziwujcie siê a zniszczejcie, bo ja sprawujê sprawê za waszych czasów, sprawê której nie uwierzycie jeœliby wam kto powieda³.42.Zatym gdy wyszli z bo¿nice ¯ydowskiej, prosili ich pogani, aby w drugi szabat mówili do nich ty s³owa.43.A gdy siê rozesz³o zgromadzenie, sz³o wiele ¯ydów i bogobojnych ludzi, nowo do ¯ydostwa przystaj¹cych, za Paw³em i Barnabaszem, którzy mówi¹c do nich radzili im, aby trwali w ³asce Bo¿ej.44.A tak w drugi szabat prawie wszytko miasto zebra³o siê ku s³uchaniu s³owa Bo¿ego.45.Tedy ¯ydowie ujŸrzawszy wielki lud, nape³nieni s¹ zazdroœci i sprzeciwili siê temu, co Pawe³ powieda³, mówi¹c przeciw temu i bluŸni¹c.46.Ale Pawe³ i Barnabas œwiebodnie mówili: Wamci by³o naprzód potrzeba opowiedaæ s³owo Bo¿e, ale gdy je odrzucacie, a skazujecie siê sami byæ niegodni wiecznego ¿ywota, otó¿ my obracamy siê do poganów.47.Abowiem nam tak roskaza³ Pan mówi¹c: Postanowi³em ciê œwiat³oœci¹ poganom, abyœ by³ zbawieniem a¿ do ostatecznym ziem.48.To tedy s³ysz¹c pogani uradowali siê i chwalili s³owo Pañskie, a uwierzyli ile ich jedno by³o zrz¹dzonych ku ¿ywotowi wiecznemu.49.Roznasza³o siê tedy s³owo Pañskie po wszytkiej onej krainie.50.Ale ¯ydowie poduszczali niewiasty bogobojne i uczciwe i przedniejsze w mieœcie, a wzruszyli przeœladowanie na Paw³a i Barnabasa i wyrzucili je z granic swych.51.A tak oni, otrz¹sn¹wszy proch z nóg swoich na nie, przyszli do Ikonjum.52.A zwolennicy byli nape³nieni wesela i Ducha œwiêtego.Kapitu³a 14.1.Sta³o siê potym w Ikonjum, i¿ spo³u weszli do bo¿nice ¯ydowskiej i mówili tak, ¿e wielkie mnóstwo ¯ydów i Greków uwierzyli pospo³u.2.Ale ¯ydowie, którzy niewierni byli, pobudzali lud, a uczynili z³e serce poganom przeciw braciej.3.A przeto¿ niema³y czas strawili bespiecznie powiedaj¹c za pomoc¹ Pañsk¹, który dawa³ œwiadectwo s³owu ³aski swojej i dawa³ to, ¿e siê znamiona i cuda okazowa³y przez rêce ich.4.Rozdzieli³ siê tedy lud w mieœcie, a jedni przestawali z ¯ydy, drudzy z Aposto³y.5.A gdy siê zsta³o gwa³towne naœcie poganów i ¯ydów spo³u z ksi¹¿êty ich, a czynili im krzywdê i miotali na nie kamieñmi.6.Tedy tê rzecz obaczywszy, uciekli do miast Likaoñskich, do Listry i do Derben i do okolicznej krainy.7.I tam¿e opowiedali Ewanjelij¹.8.Tedy niektóry cz³owiek w Listrze niemocny na nogi siedzia³, bêd¹c chrom jeszcze z ¿ywota matki swojej, który nigdy nie chodzi³.9.Ten s³ucha³, gdy Pawe³ mówi³, a gdy on nañ pilnie patrza³ i ujŸrzawszy, ¿e mia³ wiarê, aby by³ uzdrowion,10.Rzek³ g³osem wielkim: Wstañ prosto na twoje nogi! Tedy on wyskoczywszy chodzi³.11.A gdy lud ujŸrza³ to, co uczyni³ Pawe³, podnieœli g³os swój mówi¹c po likaoñsku: Bogowie podobni ludziam przyszli do nas.12.I nazywali Barnabasa Jowiszem, a Paw³a Merkurjuszem, i¿ on sam mawia³.13.Tedy kap³an Jowiszów, który by³ przed miastem ich, cielce koronowane do przysionka przywiód³, gdy lud chcia³ ofiary sprawowaæ.14.Co gdy us³yszeli Aposto³owie Barnabas i Pawe³, rozdarszy p³aszcze swoje, wskoczyli miêdzy lud wo³aj¹c15.I mówi¹c: Mê¿owie przecz to czynicie? I myæ te¿ tym¿e co i wy niedostatkom jestechmy poddani ludzie, oznajmuj¹c wam byœcie siê od tych pró¿nych bogów obrócili do onego Boga ¿ywego, który stworzy³ niebo i ziemiê i morze i wszytko, co w nich jest.16.Który za lat przesz³ych dopuszcza³ wszytkim poganom, i¿ sami swojemi drogami chodzili.17.Aczkolwiek nie zaniecha³, aby o nim œwiadectwa wiedzieæ nie miano, gdy nam dobrze czyni³, dawaj¹c nam z nieba d¿d¿e i czasy urodzajne, nape³niaj¹c pokarmem i radoœci¹ serca nasze.18.A to mówi¹c, zaledwie lud zawœci¹gnêli, ¿e im nie ofiarowali.19.Zatym przyszli niektórzy z Antiochijej i z Ikonium ¯ydowie, którzy odwiódszy lud, Paw³a ukamionowanego wywlekli precz z miasta, mnimaj¹c ¿eby ju¿ umar³.20.Ale gdy go zwolennicy obst¹pili, wsta³ i wszed³ do miasta, a nazajutrz odszed³ do Derben z Barnabasem.21.I gdy opowiedali Ewanjelij¹ miastu onemu, a uczyli ich wiele, wrócili siê do Listry i do Ikonium i do Antiochijej.22.A tak utwierdzaj¹c umys³y zwolenników i napominaj¹c je, aby trwali w wierze mówili: ¯eæ nam potrzeba przez wielkie uciski wnidŸ do Królestwa Bo¿ego.23.I gdy im za spo³ecznym zezwoleniem obrali w ka¿dym koœciele starsze i modlili siê z posty, zalecili je Panu, w którego uwierzyli.24.A przeszedszy Pisydia, przyszli do Pamfilijej.25.Opowiedziawszy te¿ s³owo Bo¿e w Pergen, szli do Attalijej.26.I ztamt¹d wieŸli siê do Antiochijej, sk¹d byli zaleceni ³asce Bo¿ej ku tej sprawie, której dosyæ czynili.27.A tak przyszedszy zebrali koœció³ i oznajmili to, cokolwiek Bóg uczyni³ przez nie, a i¿ poganom otworzy³ drzwi wiary.28.I strawili tam czas niema³y z zwolenniki.Kapitu³a 15.1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]