Dżinn

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powietrzeprzepe�nione by�o zapachem soli.Podszed�em do �uszcz�cych si�, pomalowanych naniebiesko drzwi i nacisn��em dzwonek.Us�ysza�em dobiegaj�cy ze �rodka sygna�.- Wygl�da na to, �e nikogo nie ma w domu - powiedzia�a po chwili Anna.- Zaczekajmy par� minut - zaproponowa�em.- Mo�e one d�ugo �pi�.Zadzwoni�em ponownie i znowu cierpliwie czekali�my na odpowied�.Po kilkunast�pnych próbach sta�o si� oczywiste, �e Marjorie i panna Johnson musia�ypój�� na targ lub zaj�� si� czym� innym, co zwyk�y robi� wdowy i ich damy dotowarzystwa w sierpniowy ranek.- Nie my�lisz chyba, �e co� si� sta�o, prawda? - spyta�a Anna.- Co masz na my�li?- No wiesz, chodzi mi o t� posta�, któr� widzieli�my w nocy.T� w todze.- Daj spokój.Sprawd� lepiej, czy w gara�u jest samochód.Ja rozejrz� si� wokó�domu.- Chrz�szcz�c �wirem pod stopami, Anna skierowa�a si� w stron�zniszczonego gara�u.Obszed�em tymczasem dom i po trzech niewielkich stopniach zceg�y wkroczy�em na rozleg�y zieleniec.Widzia�em z niego wie�yczk� zwie�czon�typowym dla stylu kolonialnego gotyckim dachem oraz ciemne okna, przez które niemo�na by�o zajrze� do �rodka Zacz��em rozwa�a� mo�liwo�� przystawienia do bokuwie�yczki drabiny.Mo�na by wtedy by�o zobaczy�, co kryje jej wn�trze jeszczeprzed wy�amaniem drzwi.W oddali halsowa�a po spienionym oceanie flotylla jachtów, nieco za� bli�ejkr��y�o nad opustosza�� pla�� stado mew.Ruszy�em ku nikn�cemu w�ród chwastówzegarowi s�onecznemu.D�ugie �d�b�a trawy przy ka�dym kroku z szelestem ociera�ymi si� o nogi.Chc�c lepiej przyjrze� si� wie�yczce, os�oni�em oczy d�oni�.Nadal niewiele mog�em dojrze�.Z tej odleg�o�ci okna stanowi�y nieprzejrzyst�przeszkod�, a w jej wygl�dzie zewn�trznym nie by�o niczego niezwyk�ego.Gdyznalaz�em si� obok zegara, spróbowa�em wej�� na kamienn� podstaw�, licz�c, �e ztej wysoko�ci uda mi si� mo�e spostrzec wi�cej szczegó�ów.Niestety, spotka�omnie rozczarowanie.Wie�yczka pozosta�a ciemna, cicha i tajemnicza.Spojrza�em w dó�, na blat zegara, chc�c porówna� jego wskazania z moimzegarkiem.Jako dziecko bardzo go lubi�em.Dla mnie zawsze by�o co� tajemniczegow sposobie, w jaki s�o�ce przemierza niebosk�on, a �ami�cy si� cie� odmierzajego drog�.Za ka�dym razem, gdy widz� taki zegar, przypominaj� mi si� gor�ce,d�ugie lata dzieci�stwa, kiedy dni zdawa�y si� biec tak powoli, a doros�o�� by�aczym�, co nawet nie przychodzi�o cz�owiekowi do g�owy.Dzi� jednak jego widok nie wzbudzi� we mnie podobnych skojarze�.Zamiastrzymskich cyfr i wyrytego w mosi�nej p�ycie nazwiska twórcy, ujrza�em zupe�nienowy zestaw rysunków i wygrawerowanych cyfr.Na obwodzie p�yty rozmieszczonoko�a wype�nione arabskim tekstem, w �rodku za� tak wyznaczonego kr�guprzedstawiono wizerunki owadów i zwierz�t.Wskazówka zegara równie� uleg�ametamorfozie.Wykonano w niej seri� zag��bie� i otworków uk�adaj�cych si� ww�ow� lini�.Us�ysza�em zbli�aj�ce si� kroki, wiec zawo�a�em: - Anno! Podejd� tu i obejrzyjto sobie.Odwróci�em si� i ujrza�em Marjorie.Musia�em obserwowa� jakie�zak�ócenie perspektywy, gdy� pocz�tkowo wyda�a mi si� bardzo ma�a, tak jakbymogl�da� j� przez niew�a�ciwy koniec teleskopu.W miar� jednak jak si� zbli�a�a,stawa�a si� coraz wi�ksza, zupe�nie nieproporcjonalnie do pokonywanej w tymczasie odleg�o�ci.W chwili, gdy znalaz�a si� przy mnie, wygl�da�a zupe�nienormalnie, lecz wspomnienie jej niezwyk�ego powi�kszenia wywo�a�o we mniezdumienie i niepokój.- Marjorie - powiedzia�em.Nie serdecznie, gdy� na to nie pozwala�a jej�ci�gni�ta nadmiernym napi�ciem twarz, lecz z szacunkiem, jaki winien jest wnukswojej babce.Popatrzy�a na mnie bez s�owa.Mia�a na sobie d�ugi do kostek, czarny strój,który pod wp�ywem morskiej bryzy co chwila zmienia� kszta�t, w�osy zaczesa�a wstalowosiwy kok.Ca�o�ci dope�nia�o ma�e, zabarwione na �ó�to pince-nez i du�e,dzwoni�ce przy ka�dym ruchu kolczyki.- Czy dobrze si� czujesz, Marjorie? - zapyta�em.- Wygl�dasz jakby� nie by�asob�.Marjorie zdawa�a si� mnie nie s�ucha�.- Dotyka�e� zegara?Rzuci�em okiem na pokryt� dziwnymi znakami p�yt�.- Nie, oczywi�cie, �e nie.Tylko si� przygl�da�em.Jest jaki� inny.- Niewiedzie� dlaczego, przysz�o mi do g�owy, i� lepiej b�dzie nie chwali� si�, �ewodzi�em d�o�mi po p�ycie.W tonie jej g�osu czai�a si� jaka� gro�ba.- Tak - przyzna�a sucho.- Jest inny.Czeka�em, licz�c, �e powie co� wi�cej,lecz tak si� nie sta�o.Sta�a cicha i nieruchoma; by�o to najbardziejniedwuznaczne zaproszenie do odej�cia, jakie ostatnio widzia�em.- Marjorie - zacz��em z przej�ciem.- Dzieje si� tutaj co� niedobrego, a ja chc�ci pomóc.Powiedz, prosz�, co tu jest nie w porz�dku.- Nie w porz�dku? - spyta�a cicho.- Nie, wszystko jest w porz�dku.Nie musiszsi� niepokoi�, Harry, nie musisz.Wszystko idzie tak jak powinno.Jeste�myszcz�liwi.Si�gn��em po papierosy.Nerwowa sytuacja zawsze pobudza mnie do nadmiernegopalenia.Zgi�t� d�oni� os�oni�em si� od wiatru, a drug� nacisn��em zapalniczk�,omal nie opalaj�c sobie przy tym brwi.- Marjorie, wydawa�o mi si�, �e zesz�ej nocy widzia�em tu jeszcze kogo�.Opróczpanny Johnson.M�czyzn� lub kobiet� w czym� w rodzaju togi.Marjorie omiot�a spojrzeniem dom.Chor�giewka na dachu wie�yczki obraca�a si� zpiskiem, celuj�c ostrym, pokrytym rdz� ko�cem na zachód.- Doprawdy, Harry? - rzuci�a wymijaj�co.- To mi�o z twojej strony.- Mi�o? Marjorie, zupe�nie ci� nie rozumiem.Jaka� tajemnicza osoba w todzekr�ci si� wokó� twego domu, a wszystko, co ty masz do powiedzenia w tej sprawieto "mi�o"? Kto to jest, Marjorie? Co si� tu dzieje?Marjorie ruszy�a w stron� Winter Sails.Porusza�a si� tak szybko, �e z trudemdotrzymywa�em jej kroku.- Marjorie, nie jestem w stanie ci pomóc, dopóki nie b�d� wiedzia�, co si� tudzieje.- Wszyscy jeste�my szcz�liwi, Harry - powtórzy�a monotonnym, pozbawionym wyrazug�osem.- Jeste�my szcz�liwi jak skowronki, Harry.Szcz�liwi jak skowronki.- Marjorie, prosz�! - Ale ona sz�a dalej, min�a ceglane schodki i znalaz�a si�na �wirowym podje�dzie.Wyci�gn��em d�o�, aby schwyci� j� za r�kaw, okaza�o si�jednak, �e jest to niemo�liwe.Odnios�em idiotyczne wra�enie, �e r�kaw wraz zeznajduj�cym si� w nim ramieniem jest niematerialny, �e nie istnieje naprawd�.Potem dotar� do mnie ju� tylko fakt, �e Marjorie przebieg�a podjazd i znikn�awewn�trz domu.Wszystko to zdarzy�o si� tak szybko, i� nie zd��y�em nawet poj��,co si� sta�o.Podszed�em do g�ównego wej�cia i zadzwoni�em jeszcze raz.Gdy to nieposkutkowa�o, zacz��em wali� pi�ci�.- Marjorie! Marjorie! Chc� z tob� pomówi� - wykrzykiwa�em na ca�e gard�o, leczto równie� nie przynios�o rezultatu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne