GRANICA (3).TXT

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powietrze zatrzeszcza�o i zapachnia�o ozonem.- O, bogowie - j�kn�� Jaskier w podziwie.- Có� to b�dzie za ballada, Yennefer!Zakl�cie, rzucone zgrabn� nó�k�, nie ze wszystkim uda�o si� czarodziejce.Pierwszy wóz, wraz ze wszystkim, co si� na nim znajdowa�o, nabra� po prostu kacze�cowo �ó�tej barwy, czego ho�opolscy wojownicy w zapale bitewnym nawet nie zauwa�yli.Z drugim wozem posz�o lepiej - ca�a jego za�oga w okamgnieniu zmieni�a si� w ogromne, kostropate �aby, które, rechoc�c uciesznie, rozkica�y si� na wszystkie strony.Wóz, pozbawiony kierownictwa, przewróci� si� i rozlecia�.Konie, r��c histerycznie, umkn�y w dal, wlok�c za sob� u�amany dyszel.Yennefer zagryz�a wargi i ponownie zamacha�a nog� w powietrzu.Kacze�cowy wóz, w�ród skocznych tonów muzyki, dobiegaj�cej sk�d� z góry, rozp�yn�� si� nagle w kacze�cowy dym, a ca�a jego obsada klapn�a w traw�, og�upia�a, tworz�c malownicz� kup�.Ko�a trzeciego wozu z okr�g�ych zrobi�y si� kwadratowe i skutek by� natychmiastowy.Konie stan�y d�ba, wóz wywali� si�, a ho�opolskie wojsko wykuli�o si� i posypa�o na ziemi�.Yennefer, ju� z czystej m�ciwo�ci, macha�a zawzi�cie nog� i krzycza�a zakl�cia, zamieniaj�c Ho�opolan na chybi� trafi� w �ó�wie, g�si, stonogi, flamingi i pasiaste prosi�ta.Zerrikanki wprawnie i metodycznie dorzyna�y pozosta�ych.Smok, poszarpawszy wreszcie sie� na strz�py, zerwa� si�, za�opota� skrzyd�ami, zarycza� i pomkn��, wyci�gni�ty jak struna, za ocala�ym z pogromu, umykaj�cym szewcem Kozojedem.Kozojed pomyka� jak jele�, ale smok by� szybszy.Geralt, widz�c rozwieraj�c� si� paszcz� i b�yskaj�ce z�by, ostre jak sztylety, odwróci� g�ow�.Us�ysza� makabryczny wrzask i obrzydliwy chrz�st.Jaskier krzykn�� zduszonym g�osem.Yennefer, z twarz� bia�� jak p�ótno, zgi�a si� w pó�, wykr�ci�a w bok i zwymiotowa�a pod wóz.Zapad�a cisza, przerywana jedynie okazjonalnym g�ganiem, kumkaniem i pokwikiwaniem niedobitków ho�opolskiej milicji.Vea, u�miechni�ta nie�adnie, stan�a nad Yennefer, szeroko rozstawiwszy nogi.Zerrikanka unios�a szabl�.Yennefer, blada, unios�a nog�.- Nie - powiedzia� Borch, zwany Trzy Kawki, siedz�cy na kamieniu.Na kolanach trzyma� smocz�tko, spokojne i zadowolone.- Nie b�dziemy zabija� pani Yennefer - powtórzy� smok Villentretenmerth.- To ju� nieaktualne.Co wi�cej, teraz jeste�my wdzi�czni pani Yennefer za nieocenion� pomoc.Uwolnij ich, Vea.- Rozumiesz, Geralt? - szepn�� Jaskier, rozcieraj�c zdr�twia�e r�ce.- Rozumiesz? Jest taka staro�ytna ballada o z�otym smoku.Z�oty smok mo�e.- Mo�e przybra� ka�d� posta� - mrukn�� wied�min.- Równie� ludzk�.Te� o tym s�ysza�em.Ale nie wierzy�em.- Panie Yarpenie Zigrin! - zawo�a� Villentretenmerth do krasnoluda uczepionego pionowej ska�y na wysoko�ci dwudziestu �okci nad ziemi�.- Czego tam szukacie? �wistaków? Nie jest to wasz przysmak, je�li dobrze pami�tam.Zejd�cie na dó� i zajmijcie si� R�baczami.Potrzebuj� pomocy.Nie b�dzie si� ju� zabija�.Nikogo.Jaskier, rzucaj�c niespokojne spojrzenia na Zerrikanki, czujnie kr��ce po pobojowisku, cuci� wci�� nieprzytomnego Dorregaraya.Geralt smarowa� ma�ci� i opatrywa� poparzone kostki Yennefer.Czarodziejka sycza�a z bólu i mrucza�a zakl�cia.Uporawszy si� z zadaniem, wied�min wsta�.- Zosta�cie tu - powiedzia�.- Musz� z nim porozmawia�.Yennefer krzywi�c si� wsta�a.- Id� z tob�, Geralt - wzi�a go pod r�k�.- Mog�? Prosz�, Geralt.- Ze mn�, Yen? My�la�em.- Nie my�l - przycisn�a si� do jego ramienia.- Yen?- Ju� dobrze, Geralt.Spojrza� w jej oczy, które by�y ciep�e.Jak dawniej.Pochyli� g�ow� i poca�owa� w usta, gor�ce, mi�kkie i ch�tne.Jak dawniej.Podeszli.Yennefer, podtrzymywana, dygn�a g��boko, jak przed królem, ujmuj�c sukni� ko�cami palców.- Trzy Kaw.Villentretenmerth.- powiedzia� wied�min.- Moje imi� w wolnym przek�adzie na wasz j�zyk oznacza Trzy Czarne Ptaki - powiedzia� smok.Smocz�tko, wczepione pazurkami w jego przedrami�, podstawi�o kark pod g�aszcz�c� d�o�.- Chaos i �ad - u�miechn�� si� Villentretenmerth.- Pami�tasz, Geralt? Chaos to agresja, �ad to obrona przed ni�.Warto p�dzi� na koniec �wiata, by przeciwstawi� si� agresji i z�u, prawda, wied�minie? Zw�aszcza, jak mówi�e�, gdy zap�ata jest godziwa.A tym razem by�a.To by� skarb smoczycy Myrgtabrakke, tej otrutej pod Ho�opolem.To ona mnie wezwa�a, bym jej pomóg�, bym powstrzyma� gro��ce jej z�o.Myrgtabrakke odlecia�a ju�, krótko po tym, gdy zniesiono z pola Eycka z Denesle.Czasu mia�a do��, gdy wy gadali�cie i k�ócili�cie si�.Ale zostawi�a mi swój skarb, moj� zap�at�.Smocz�tko pisn�o i zatrzepota�o skrzyde�kami.- Wi�c ty.- Tak - przerwa� smok.- Có�, takie czasy.Stworzenia, które wy zwykli�cie nazywa� potworami, od pewnego czasu czuj� si� coraz bardziej zagro�one przez ludzi.Nie daj� ju� sobie rady same.Potrzebuj� Obro�cy.Takiego.wied�mina.- A cel.Cel, który jest na ko�cu drogi?- Oto on - Villentretenmerth uniós� przedrami�.Smocz�tko pisn�o przestraszone.- W�a�nie go osi�gn��em.Dzi�ki niemu przetrwam, Geralcie z Rivii, udowodni�, �e nie ma granic mo�liwo�ci.Ty te� znajdziesz kiedy� taki cel, wied�minie.Nawet ci, co si� ró�ni�, mog� przetrwa�.�egnaj, Geralt.�egnaj, Yennefer.Czarodziejka, chwytaj�c mocniej rami� wied�mina, dygn�a ponownie.Villentretenmerth wsta�, spojrza� na ni�, a twarz mia� bardzo powa�n�.- Wybacz szczero�� i prostolinijno��, Yennefer.To jest wypisane na waszych twarzach, nie musz� nawet stara� si� czyta� w my�lach.Jeste�cie stworzeni dla siebie, ty i wied�min.Ale nic z tego nie b�dzie.Nic.Przykro mi.- Wiem - Yennefer poblad�a lekko.- Wiem, Villentretenmerth.Ale i ja chcia�abym wierzy�, �e nie ma granicy mo�liwo�ci.A przynajmniej w to, �e jest ona jeszcze bardzo daleko [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne