Janusz A. Zajdel Limes Inferior (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A raczej, nie o ciebie konkretnie, tylko o speca z twojej branży.Powiedziałam, że był tu taki i spytałam, czy cię zna.Ucieszył się i poszedł cię szukać.Nie wiem, czy.nie zrobiłam czegoś niewłaściwego? — Skąd wiesz, czym się zajmuję? — Sneer oprzytomniał już zupełnie.Patrzył na dziewczynę badawczo, raz jeszcze usiłując sobie przypomnieć, w jakich okolicznościach mógł ją widywać. — Nie denerwuj się.Jeśli to przeze mnie masz kłopoty, powiedz.Ja naprawdę niczego o tobie nie powiedziałam.On cię znał. — W porządku.Widziałem się z nim.Może byłoby lepiej, gdybym go nie spotkał, ale to i tak nie ma większego znaczenia.Nie trap się. Sneer uśmiechnął się blado i zamknął oczy.Czuł znów ogarniającą go falę senności, która przezwyciężała uczucie głodu i pragnienia. — Źle wyglądasz.Powinieneś się przespać — powiedziała dziewczyna. — Powinienem.Zjeść kolację, wyspać się.Ale nic z tego — odburknął niecierpliwie.— Nie mam Klucza. Milczała przez chwilę, jakby nie rozumiejąc. — Jak to? W ogóle nie masz? — powiedziała po chwili.— Zresztą, nieważne.Chodź, mam tu kabinę.Wprawdzie rano przyjdzie pewien facet, który. Sneer spał.Potrząsnęła jego ramieniem, potem odeszła na chwilę w stronę baru.Wróciła z plastykową torbą i znów potrząsnęła śpiącym. — Chodź! — powiedziała.— Wzięłam coś do zjedzenia.Nie mam zbyt wielu żółtych, ale nie mogę patrzeć, jak się męczysz. Wstał i bezwolnie dał się zaciągnąć do windy, a potem do kabiny.Tutaj dopiero obudził się na dobre, zatapiając zęby w ćwiartce kurczaka z rożna.Szklanka wina przywróciła mu całkowicie przytomność. Dziewczyna miała widocznie najprawdziwsze wyrzuty sumienia.Sądziła, że to z jej winy Sneer wpadł w tarapaty i chciała to jakoś odkręcić.Rozczuliła go ta troskliwość zupełnie obcej dziewczyny, której nie znał nawet z imienia. — Przypadkiem wiedziałam, jak cię nazywają i co robisz — wyjaśniała skwapliwie, w pośpiechu i bezładnie.— Ten facet szukał dobrego liftera.Wiesz, tutaj dziewczyny wiedzą coś o każdym, kto pomieszka parę dni.Plotkują w barze.A ten łysy zafundował mi przekąskę, więc.chciałam się zrewanżować.Czy to był ktoś z policji? — Nie.Sam ma jakieś kłopoty — powiedział Sneer między kęsami kurczaka — i przy okazji zaplątałem się w jego sprawę.Ale to ani twoja wina, ani jego. Spostrzegł, że dziewczyna patrzy na jego prawy nadgarstek. — O, widzisz? — uśmiechnął się.— Pozbyłem się tego drobnego problemu.Zostały inne, gorsze.Ale to już zupełnie osobna sprawa.Położył rękę na jej dłoni. — Dziękuję ci, w każdym razie.Jak ci na imię? — Alicja. — Przeszkadzam ci w pracy, Alicjo.Zaraz sobie pójdę. — Nie przeszkadzasz.Rano powinien tu przyjść facet, który przechowuje moje punkty.Wiesz, nie trzymam ich na własnym Kluczu.Nie muszę dziś pracować.za punkty.W ogóle, chętnie bym zajęła się czymś innym.Gdyby można było uczciwie zarobić chociaż ze dwie setki żółtych na miesiąc, nie marnowałabym zdrowia w tej cholernej knajpie. — Dwie setki? — Sneer spojrzał na nią ze zdziwieniem.— Tyle nie dostaje nawet zerowiec na kierowniczym stanowisku.Uśmiechnęła się zagadkowo. — Są różni zerowcy.Nie masz pojęcia, do jakiego stopnia różnią się między sobą.Znam wielu z nich.Rozmawiają ze mną.Niektórym nie dałabym nawet dwójki.Zupełne dno! — Wiem.Sam zrobiłem kilku takich. — Masz zero? — Coś koło tego. — Dlaczego nie pracujesz? — Za ile? Za sto żółtych miesięcznie? — skrzywił się Sneer.— Z liftingu mam cztery, pięć razy tyle.A jak się trafi kandydat na zero, to nawet wiecej. Otarł usta serwetką i wyciągnął się na tapczanie.Alicja usiadła obok niego.Widział jej profil na tle ciemnego okna.Miała ładny, mały nos i apetyczny zarys warg.Sneer przyglądał się jej z przyjemnością. Nażarłeś się — pomyślał z przyganą — i już zaczynasz łakomie zerkać na dziewczynę. — Posuń się — powiedziała.— Zająłeś cały tapczan. — Przypominam, że nie mam Klucza — mruknął, gdy kładła się obok. — Lubię sobie porozmawiać z prawdziwym zerowcem.Ale najpierw musisz się przespać — powiedziała i przytuliła się do niego. Sneer nie byłby sobą, gdyby potrafił zasnąć w takich okolicznościach.Bliskość Alicji rozbudziła go zupełnie. — Mówiłaś o zerowcach.Że wielu wśród nich jest liftowanych.W jaki sposób możesz to rozpoznać? — spytał, patrząc z bliska w jej oczy.— Kiedy otwierałaś drzwi kabiny, dostrzegłem czwórkę na twoim Kluczu. Zmieszała się trochę, ale po chwili uśmiechnęła się przepraszająco. — Zełgałam trochę.To co robię tutaj, wśród dziewcząt z baru, nie jest moim jedynym zajęciem.To jest.a raczej był.parawan dla sporych sum wpływających na mój Klucz.Zaczęli się mną interesować inspektorzy z Kontroli Dochodów, więc musiałam udawać panienkę lekkich obyczajów.Ale wkrótce przekonałam się, że to zajęcie opłaca się jeszcze lepiej niż poprzednie i.zmieniłam zawód. — Co robiłaś przedtem? — Też mam zero.Robiłam to samo, co ty. — Lifterka? — Sneer aż uniósł się na łokciu, by przyjrzeć się tak niezwykłemu zjawisku.— Coś podobnego! Pierwszy raz w życiu miał przed sobą dziewczynę lifterkę na poziomie zerowym. — Nie bujasz tym razem? — upewnił się jeszcze. — Stąd właśnie znam ciebie i paru innych.Któryż z lifterów Argolandu nie znałby Sneera, artysty w swoim rzemiośle — powiedziała, przymykając swoje ogromne oczy o tęczówkach koloni nieba nad Tibigan w pogodny lipcowy dzień. Sneer nie mógł oderwać wzroku od jej oczu, niewinnych na pozór, lecz dziwnie przyciągających i obezwładniających.Miał dziwne uczucie, jakiego nigdy przedtem nie doświadczył, że ta dziewczyna mogłaby zrobić z nim wszystko, co zechce.Jej spojrzenie rozmiękczało w jednej chwili ów chłodny pancerzyk, twardy acz niedostrzegalny z zewnątrz, którym się otaczał, zapobiegając zbyt głębokim penetracjom uczuć w obszar jego duszy.Duszy — jak uważał — w gruncie rzeczy zbyt wrażliwej, by bez dostatecznej osłony mogła funkcjonować w tym bezwględnym, zmechanizowanym świecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne