[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.0 ile wiêc prawdopoieñstwo obiektywne mierzy rzeczywist¹ czêstoœæ zdarzeñ, o tyle prawdoobieñstwo subiektywne okreœla stopieñ poznawczej pewnoœci cz³owie159tywne odnosi siê do stanu rzeczy, a prawaopoaobienstwo subieKtywne odnosi siê do stanu umys³u.Ponadto mo¿na okreœlaæ prawdopodobieñstwo obiektywne tylko zdarzeñ masowych (powtarzalnych), takich jak: rzuty monet¹, narodziny dzieci czy katastrofy samochodowe.Nie mo¿na mierzyæ prawdopodobieñstwa obiektywnego zdarzeñ indywidualnych, poniewa¿ nie ma sensu mówiæ o czêstoœci pojedynczego wypadku.Przeciwnie, mo¿na okreœlaæ prawdopodobieñstwo subiektywne zarówno zdarzeñ masowych, jak i indywidualnych; w zwi¹zku z tym ludzie oceniaj¹ stopieñ pewnoœci, ¿e na Marsie ¿yj¹ istoty rozumne lub ¿e Bacon napisa³ dramaty Szekspira itd.A zatem pojêcie prawdopodobieñstwa subiektywnego jest najbardziej uniwersali#e.Pojêcie to nale¿y do najwa¿niejszych pojêæ teorii decyzji.Jego znaczenie wynika z faktu, i¿ stopieñ pewnoœci cz³owieka wp³ywa na wybór poczynania.Jeœli Wilhelm Tell i Aleksy Iwanowicz akceptowali bardzo ryzykowne dzia³ania, to miêdzy innymi dlatego, ¿e wed³ug ich oceny prawdopodobieñstwo sukcesu by³o wysokie.Nie mo¿na opisaæ procesów decyzyjnych bez poznania prawid³owoœci szacowania przez ludzi prawdopodobieñstwa subiektywnego, tak jak nie mo¿na opisaæ praw rynku bez poznania takich pojêæ, jak popyt i poda¿.Heurystyka dostêpnoœci psychicznejDokonuj¹c przewidywañ przysz³ych stanów rzeczy i szacuj¹c ich prawdopodobieñstwo ludzie stosuj¹ ró¿norodne zasady i regu³y heurystyczne.Regu³y te - jak to wykazaliœmy w rozdziale o czynnoœci myœlenia - sa doœæ ³atwe; redukuj¹ one wysi³ek poznawczy.Jednoczeœnie jednak nie zawsze pozwalaj¹ racjonalnie oceniæ prawdopodobieñstwo przysz³ych zdarzeñ.S¹ wiêc zawodne.W ostatnich latach, g³Ã³wnie pod wp³ywem prac D.Kahnemana i A.Tversky'ego znacznie wzros³a wiedza o mechanizmie oceny prawdopodobieñstwa subiektywnego.Badania nad heurystykami decyzyjnymi nale¿¹ do najwybitniejszych osi¹gniêæ wspó³czesnej psychologii.Omówimy niektóre z nich.Jedn¹ z najwa¿niejszych heurystyk jest z a s a d a d o s t ê p n o œ c i p s y c h i c z n ej (por.Kahneman i in., 1982).Zgodnie z ni¹ cz³owiek uwa¿a, ¿e zdarzenia s¹ tym bardziej prawdopodobne, im ³atwiej mo¿na je z a k t u a I i z o w a æ w pamiêci trwa³ej.Jeœli wiêc spytamy dan¹ jednostkê, jakie jest ryzyko zawa³u serca u ludzi w œrednim wieku, stara siê ona przypomnieæ przypadki zawa³Ã³w w swoim otoczeniu i na tej podstawie formu³uje s¹d o prawdopodobieñstwie.Warto podkreœliæ, ¿e s¹d ten zale¿y nie tyle od zasobu wiedzy jednostki na ten temat, ile od wiedzy, która uda³o siê jej zaktualizowaæ.W jednym z eksperymentów Kahneman i Tversky prosili osoby badane o odpowiedŸ na pytanie, czy litera k czêœciej jest umieszczona na pierwszYm160e litera k czêœciej znajduje siê na pierwszym miejscu.Jest to niezgodne rzeczywist¹ jej czêstotliwoœci¹.Ten b³êdny szacunek mo¿na ³atwo wyjaœniæ a pomoc¹ zasady dostêpnoœci.Otó¿ przed sformu³owaniem odpowiedzi #dzie staraj¹ siê przypomnieæ sobie wyrazy zaczynaj¹ce siê na literê k oraz 3kie, w których litera ta znajduje siê na trzecim miejscu.(£atwiej przy#omnieæ sobie wyrazy "kot", "kawa" czy "kara" ni¿ wyrazy "odkrycie", zak³ad" czy "poker".) Te pierwsze s¹ bardziej dostêpne i szybciej mo¿na je aktualizowaæ.Dlatego te¿ uwa¿a siê je za bardziej prawdopodobne.W wielu sytuacjach zupe³nie nowych cz³owiek nie ma dostatecznej iiedzy, umo¿liwiaj#cej mu szacunek prawdopodobieñstwa.Nie mo¿e wiêc #j zaktualizowaæ.Wówczas stara siê w procesie myœlenia stworzyæ nowe iformacje, u³atwiaj#ce ocenê pewnoœci.Zgodnie z heurystyk¹ dostêpnoœci sychicznej zdarzenie jest tym bardziej prawdopodobne, im ³atwiej mo¿na k o n s t r u o w a æ przyk³ady takiego zdarzenia.Chc¹c zbadaæ zale¿noœci miêdzy ³atwoœci¹ tworzenia przyk³adów ocen¹ prawdopodobieñstwa, Kahneman i Tversky wykonali szereg ekspe#mentów.W jednym z nich pokazywano ludziom uk³ady znaków, które iajduj¹ siê na rysunku 1.Uktad A Uktad BX X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X XX X X X X X X X X X X XRys.1.Uk/ady znaków.(Wed³ug: Kahneman i in.,1982)Proszono ich o odpowiedŸ na pytanie, ile dróg mo¿na wykreœliæ w uk³a3 A i w uk³adzie B.Poinformowano, ¿e droga jest lini¹ zaczynaj¹c¹ siê górnego rzêdu i koñcz¹c¹ w rzêdzie dolnym i ¿e mo¿e ona przebiegaæ.o przezjeden element w danym rzêdzie.Warto zwróciæ uwagê, ¿e pytañia mo¿na sformu³owaæ bardziej probabilistycznie: jakie jest prawdopo#ieñstwo wyznaczenia drogi w obu uk³adach? Takie sformu³owanie nie enia jednak istoty rzeczy.Wyniki s¹ charakterystyczne.Osoby badane uwa¿a³y, ¿e w uk³adzie A #eje przeciêtnie 40 dróg, a w uk³adzie B takich dróg mo¿na wykreœliæogólna161strukturach liczba permutacji jest identyczna i wynosi ts# =
[ Pobierz całość w formacie PDF ]