Stefan Żeromski Ludzie bezdomni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szukam ksi��ekweso�ych.Wielk� by mi przyjemno�� sprawi�o, �ebym widzia�a czyje� �ycie pe�neszcz�cia.Mam doko�a siebie albo n�dzne, chorowite egzystencje, albo zapasy zprzeciwno�ciami nad si�y.Co krok mo�na spotka� osoby zadowolone (z siebie), alenigdzie nie wida� weso�ych.Zadowolenie jest tam, gdzie s� ma�e potrzeby, aszcz�cia, z którego tryska wesele, tak jakby nigdzie nie by�o.Cz�owiek stworzonyjest do szcz�cia! Cierpienie trzeba zwalcza� i niszczy� jak tyfus i osp�.24 grudnia.Wróci�am z pasterki.By�y�my wszystkie, to jest panna Helena, Iza i mojeb�benki.Mróz.Sypki �nieg iskrzy si� i chrupie pod nogami.Z mojego okna widz� tylkodachy ze srebra.Szeregi zaczarowanych pa�aców stan�y w biednej dzielnicy.Ksi�yc �wieci.Druty telefoniczne os�dzia�y.S� bia�e jak sznury grubej bawe�ny, któr� zwija nak��bek jaka� babcia, ogromnie, ogromnie wiekowa.Jest co� dziwnego w tej nocy jasnej,w tej nocy czystej.Niewys�owiony wdzi�k le�y na murach oblanych �wiat�emmiesi�cznym.Ju� chyba wszystkie walki ze znu�enia w tej ciszy usta�y i �elazna pi�� przemocyos�ab�a z �alu.Gdyby w tej chwili zbójca chcia� sztylet utopi� w piersiach swojejofiary - zemdla�aby mu r�ka.Bo teraz anio�owie zst�puj� z niebios na ziemi� i tul�do serc przeczystych westchnienia skrzywdzonych ludzi.Kto teraz modli� si� b�dzie.W ��obie, gorzej ni� niemowl� ubogiego parobka, le�y ten, o którym mówi� Izajasz,�e "uderzy ziemi� rózg� ust swoich".Mo�e to Jego królestwo ju� si�zacz�o, mo�e ju� idzie "rok Pa�ski wdzi�czny".Niech si� umocni� duszecierpi�ce dla dobra wielu, niech wytchn�, Panie.26 grudnia.�wi�ta! �pi�, pró�nuj� i chodz� na wizytki.Znios�am do siebie stosksi��ek i rzucam si� od jutra w srogie czytanie.Gu�pe wyjecha�a na tydzie�.Do naszego apartamentu wyniesiono dla braku miejsca od pa�stwa S.choink�.Mam w nocymi�y zapach �wierczyny.Ach, �eby tak przejecha� si� sankami w�ród lasu obsypanego�niegiem, �wiec�cego soplami, w zimowy wieczór, kiedy to gonty na dachach strzelaj�!Jak to tam jest teraz?Puste pola.Ani szmeru, ani szelestu.Ksi�yc idzie nad rozleg�ym przestworem.Gdzieniegdzie gruszka polna stoi w�ród �niegów samotna, obdarta.Rzuca swój cie�b��kitnawy.7 stycznia.Wac�aw umar�.Odebra�am wiadomo�� od tej pani przed tygod.23 marca.Przerzucaj�c rupiecie w szufladzie mojego stolika, znalaz�am ten sekretnik.Gdym go otwar�a, wzrok mój trafi� na s�owa przed dwoma miesi�cami pisane.Jak gdybyco� nowego!.Zarazem takie samo zimno, oboj�tno��.Czyli� to ma by� mojenieszcz�cie? Gdzie� ono jest? Ja go nie czuj�.S�owa te s� puste wewn�trz i tylkomaj� form�, pow�ok� bólu znanego ludziom.Dawno, gdy jeszcze by�am w domu, nieboszczyk tatko pokazywa� mi w G�ogach pszenic�,któr� �nie� zjad�a.Szli�my rano o �wicie, obok niwy pod góra nad strumykiemKamiennym.Tatko urywa� k�os, wyjmowa� z niego ziarno.By�o ca�kiem podobne do ziarnape�nego, mia�o zewn�trzn� barw�.Tylko gdy by�o dotkn�� go palcem, wylatywa� ze�rodka z�otej �upiny murz czarny, py�kowaty, sypki.Tak i moje uczucia.Nie ma wnich czystego chleba uczu� siostrzanych tylko �nie� spróchnia�a.25 marca.Chcia�abym tu opisa�.Zaczynam czu� potrzeb� wyjawienia, jakby ekstyrpacji z g��bi siebie.Jestem takazabita! �adnych uczu�, �adnych nawet porusze�.Jestem podobna do owej sadzawki Siloe, gdy od niej anio� odlecia�.Czuj�, �e co� wmej duszy, jaka� dawniejsza jej w�adza - przesta�a istnie�, a to, co zosta�o, jestdla mnie ju� na nic.Jest to tchórzliwe i ozi�b�e.Nic ju� nowego na ziemi zrobi�nie potrafi�.S� jeszcze dobre istoty, które ceni� we mnie i te resztki, ale ja samaczy� mog� przysta� na my�l, �eby jak�kolwiek warto�� nadawa� czemu�, co jest jakn�dzny �achman, pozosta�y z dawnej odzie�y.By� czas, kiedy s�dzi�am, �e jestemzdruzgotana ze szcz�tem Dzi� widz�, �e tak nie jest.Z�amane jest tylko moje osobiste szcz�cie.Chc� rozbudzi� w sobie si�� ycia, biczuj� si� wspomnieniem panny L., bior� si�pazurami do robót ci�kich.Ale to wszystko, to wszystko.Takie mam ci�gle uczucie, jakby mi kto� podpowiada�, co trzeba, uczy� mi�, jaktrzeba, wysila� na to dusz� swoj�, a ja mu stale, z ch�opska nie dowierzam.Cz�stoprzybiega do mnie to ta, to owa znajoma i mówi o swych strapieniach Wówczas mi� to"mile zajmuje", ale ów sposób bardzo zbli�ony do wzgardy.My�l� sobiepatrz�c na �zy cudze, jak szcz�liwymi s� ci, co takie tylko wylewaj�.Ja milcz�.Znam jedno m�dre s�owo, o którym Wacek nic nie wiedzia�.S�owo: Hart sei!By�by mi� zabi� wzrokiem, gdybym mówi�a, �e �ycie trzeba kocha� nade wszystko.26 marca.Cz�sto teraz wcale nie wiem, co jest dobre, a co z�e.Zdaje si�, �e nic"z�ego" nie robi�, ale te� �adnej nie mam pewno�ci, �e takie sprawowaniema jak�kolwiek warto��.Chwilami wydaje mi si�, �e "dobrym" uczynkiemby�oby w�a�nie wr�cz co� innego.Rozumie� rozumiem wszystko tak samo jak przedtem,tylko �adne ju� pewniki nie mog� mn� w�ada�.27 marca.Na có� si� zda cierpienie?Czy mo�na wierzy�, �e taka m�ka jest zwyczajn�, ordynarn� konieczno�ci�? Czyj�?Gdy d�ugie dnie s� tym wype�nione, staje si� ono dla umys�u niepoj�t� zagadk�,tajemnic� udr�czaj�c�, której znaczenie, nad wyraz donios�e, ukryte a w�adcze, jakptak mistyczny kr��y nad g�ow�.Czarny, z�owieszczy kruk niedoli!29 marca.Mia�am d�ug� chwil� wmy�lenia si� w jaki� krajobraz.K�py b�otniste,ledwo pokryte �niegiem.Jest mi bardzo niemi�o.2 kwietnia.Nie wiem, co mi jest.Jakie� uczucie ze wszystkich najsilniejsze i najbardziej przejmuj�ce smutkiem.T�sknota.Smutek, któremu brak wszelkiego przedmiotu, celu i my�li.Ach, nie - jesttej my�li jaka� n�dzna, uciekaj�ca, bezradna drobina.Taki b��dny okruch mie�ci wsobie tylko prze�wiadczenie, �e to, co mi� o smutek przyprawia, jest najwa�niejsz�,najcenniejsz�, jedyn� warto�ciow� spraw�.Dziwna rzecz: za pomoc� tego ma�ego atomuodgaduje si� prawdziw� tre�� ycia, widzi przestwory, �wiaty rozleg�e i dalekie, októrych nic nie wie codzienny, zdrowy rozum.T�sknota, t�sknota.Uczucie najbardziej niewypowiedziane, stan pró�ny wszelakiej ulgi, ucisk serca ci�g�yi jednostajny.A przecie on sam w sobie jest upragniony, bo daje jakby l�kliwe po��danie ujrzeniaznowu onej niedoli.Ozi�b�o�� zimowa, któr� prze�y�am - nie by� to stan dobry.Teraz zaczynam pami�ta� ka�de z tych zimnych uczu�, niby jakie� narz�dzia z �elaza,które rozdzieraj�.Dawno ju� temu, z osiem lat mo�e, szli�my pewnego razu z Henrykiem przez nasz gajbrzozowy.On mia� w kieszeni rewolwer.Chc�c si� pochlubi� przede mn�, wyj�� t�bro�, wycelowa� i strzeli�.Kula przebi�a na wskro� m�od� brzoz�.Z tego miejscatrysn�a struga soku i uchodzi�a tak d�ugo, tak d�ugo, a� nie mog�c znie��,uciek�am z lasu.Gdym by�a na jego skraju i odwróci�am g�ow�, wida� by�o jeszczestrug� s�cz�c� si� po bia�ej korze.S�o�ce w niej przegl�da�o si� i iskrzy�otak samo, jak si� przegl�da w n�dznej ka�u�y na drodze, po której brodz� ciel�ta.3 kwietnia.Ju� sama nie wiem, czego chc�.T�skni�, a raczej usycham z t�sknoty.Chcia�abym pój��, uciec [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne