Stefan Żeromski Przedwionie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ca�owa�em ci� w nocy - pewnie wtedy, gdy ci� tamten ca�owa� - wyci�ga�em do ciebie r�ce przez ca�� t� ziemi� - pewnie wtedy, gdy on ci� obejmowa�! Ty jeste� tak prosta - prze�liczna, ty jeste� tak strojna, tak zgrabna, tak pachn�ca, wykwintna, wyszukana - wybrana, mi�a! Jeste� okr��ona przez jakie� wymy�lne, nie istniej�ce, wyrafinowane kolory! Ty jeste� Laura! Laura! Laura!Szli boczn� alej�.Drzewa ogo�ocone sta�y nieruchomo, jakby nas�uchiwa�y tych wyzna�.Drzewa by�y jakby rozd�te od wilgoci, od odwil�y, od rozkisaj�cych waporów, które si� ju� po d�ugich deszczach burzy�y w ziemi.Pani Laura Barwicka gorzko p�aka�a.- Nie by�o ci� przez tyle miesi�cy! My�la�em ju� nieraz, �e ci� wcale a wcale nie by�o.My�la�em nieraz, �e by�a� tylko pi�kn� poezj�, któr� czyta�em w szcz�liwej chwili mego dzieci�stwa.My�la�em nieraz, �e by�a� zawik�an� opowie�ci�, snem moim o krasawicy, o najcudniejszej kobiecie ludzkiej rasy.Nieraz z t�sknoty prosi�em ci�, �eby� przysz�a do mnie przez sen.A teraz przysz�a� sama.Przysz�a� jeszcze bardziej zachwycaj�ca ni� w Le�cu.Jeszcze bardziej g�adka, powabna, nadobna! Jeste� teraz tak wysmuk�a, tak puszysta.Ale jeste� tak blada, tak smutna.Czemu jeste� smutna?Nic nie odpowiedzia�a.�za �z� pobijaj�c, p�yn�y po jej twarzy przeobfite strugi.Poniewa� podnios�a woalk�, wida� by�o jej policzki o przezroczystej, bia�ej cerze zimowej.Nie mog�a podnie�� oczu, bo zawalone by�y falami �ez.Nie mog�a mówi�, bo pe�ne mia�a usta s�onej goryczy.Stan�a wreszcie.- Widzisz, co� ty narobi�! - rzuci�a z g��bi piersi.- A co?- Ach, ty! - wybuch�a.- Gdyby� by� wtedy nie skroi� tej awantury, by�abym mo�e wybrn�a z matni.- Tej awantury.- powtórzy� jak echo.- By�abym si� mo�e od niego wykaraska�a! By�abym mo�e znalaz�a �rodki, �eby interesy moje rozpl�ta�, rozwik�a�.By�abym si� zapracowa�a na �mier�, a wreszcie bym wylaz�a.Ty� to narobi�, �e musia�am wzi�� lub bez zw�oki, natychmiast! Musia�am albo si� uratowa� w opinii, albo zgin��.Ty wariacie, napastniku, moskiewski wychowanku! Mog�am by� twoj�, a teraz musz� by� z Barwickim, musz� by� jego �on�!Zanios�a si� niemym, zduszonym, spazmatycznym p�aczem, oszala�ym �kaniem.Na chwil� pokona�a si�, zastanowi�a si�.S�owa przemoc� wyszarpane z piersi ledwo-ledwo wyda�a:- Musz� teraz.Musz�.Tak oto.Umiera� z �alu.Za tob�.Cezary zachwia� si� od wra�enia, �e to teraz on dosta� szpicrut� straszliwe poprzez oczy ci�cie.Wszelkie s�owa wypad�y mu z gard�a.Sam g�os zamar�.Ani jednego s�owa odpowiedzi.Stan�� g�upi i niemy.B�aga� j� o co? Przeprasza� j� za co? Przyobiecywa� jej co? Usprawiedliwia� si� z czego? Ani jednej my�li, ani jednego powzi�cia, ani jednego postanowienia.Wyj�kn�� cicho:- Chod�my st�d.- Dok�d?Albo� wiedzia�, dok�d? Któ� to by�a ta kobieta? Teraz dopiero dowiedzia� si� o niej.Gdyby móg� rzuci� si� przed ni� na kolana, gdyby móg� przycisn�� do ust brzeg jej sukni, gdyby móg� uca�owa� jej stopy!Ludzie w tym miejscu rozmaici przechodzili i podnosili oczy na t� dam� tak pi�kn�; a tak gorzko p�acz�c�.Trzeba by�o koniecznie z tego miejsca odej��.Znowu tedy powiedzia�:- Chod�my st�d!- A dok�d�e pójdziemy?Podnios�a na niego oczy.Blady u�miech, zb��kany go��, przewin�� si� przez jej usta, wykrojone tak przecudnie.- Nie, Czaru� - rzek�a - ju� z tob� nigdzie nie pójd�.- Nigdy?- Nigdy.- To po có�e� mi� tu wezwa�a?- Wezwa�am ci� tutaj - j�kn�a z najbardziej przepa�cistego dna bole�ci - �eby na ciebie popatrze�, na mi�o�� mojego serca jedyn�, jedyn�! Na szcz�cie moje zabite, zabite! A ty� my�la�, �e ja ci� na schadzk�?.�e do hotelu? Przystojna m�atka.do hotelu.- Nic nie my�la�em.- Wi�c mówisz, �em schud�a? Widzisz - to przez ciebie! A ty?Oczy jej obesch�y i patrzy�y teraz, sp�akane i zaczerwienione, z nieopisan� mi�o�ci�, z niezg��bion� s�odycz�.Ogl�da�a usta, oczy, brod� i policzki Cezarego, jakby je oczyma materialnie ca�owa�a.Po stokro� wznosi�a na niego oczy i po stokro� powraca�a.- Wi�c to tak - westchn�� - teraz jeste� �lubn� �on� Barwickiego.- Tak.- I �lub ten staje na przeszkodzie naszemu szcz�ciu?Zawaha�a si�, zako�ysa�a na miejscu, nie mog�c i�� dalej.Wreszcie rzek�a:- �lub nie �lub.Có� mi tam Barwicki! Ale s�owo.Dane s�owo honoru.- S�owo honoru.- Tak, Czaru�.Ja by�am wolna i ty by�e� wolny.Byli�my dwa wolne ptaki.Szaleli�my ze szcz�cia pod naszym niebem.Ale� to wszystko nogami podepta�!- K�amiesz! To ty teraz wszystko depczesz nogami! Nasze szcz�cie!- Nie gniewaj si� na mnie! W tej chwili nie gniewaj si� na mnie! T� chwil� b�d� �y�a.d�ugie miesi�ce, d�ugie miesi�ce.Nie odbieraj mi tej chwili!Chcia�a niepostrze�enie pochwyci� jego r�k�, ale j� wyrwa�.Znowu ponios�a go j�dza zazdro�ci, najstraszliwszy z demonów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne