[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.OGÓLNE ZASADY PRZYGOTOWYWANIA PROGRAMÓW HIPNOTERAPIIKonstruowanie szczegó³owych programów hipnodiagnostycznych, hipnoterapeutycznych i hipnorehabilitacyjnych wymaga odpowiedniej wiedzy, doœwiadczenia i – z oczywistych przyczyn – musi byæ odrêbne dla ka¿dego pacjenta.Stwierdzenie takie nie jest w medycynie rewelacj¹, poniewa¿ diagnoza, terapia i rehabilitacja zawsze s¹ programowane indywidualnie.W przypadku pos³ugiwania siê hipnoz¹ dochodzi jednak dodatkowy, wysoce zindywidualizowany czynnik w postaci silnego zró¿nicowania podatnoœci na hipnozê, przebiegu reakcji hipnotycznych, trwa³oœci sugestii hipnotycznych itp.Nie ulega w¹tpliwoœci, ¿e hipnoza w medycynie jest metod¹ kosztown¹ poprzez fakt, ¿e anga¿uje czas (niekiedy sporo czasu) wysoko kwalifikowanego specjalisty.Ekonomiczne gospodarowanie czasem jest natomiast bardzo wa¿nym zagadnieniem we wspó³czesnej medycynie i to nie tylko ze wzglêdów finansowych, ale przede wszystkim ze wzglêdu na interes pacjentów.Mo¿liwie szybki przebieg leczenia zapobiega rozwiniêciu siê choroby i jej nastêpstw, jest form¹ ochrony zdrowia pojmowanego ca³oœciowo, a ponadto zapobiega d³ugotrwa³emu oczekiwaniu kolejnych pacjentów na specjalistyczn¹ pomoc.Z tych w³aœnie wzglêdów decyzja o zastosowaniu hipnozy musi uwzglêdniaæ odpowiedŸ na pytanie, czy jest to w danym przypadku metoda wskazana merytorycznie i czy nie.istniej¹ inne równie skuteczne metody, prowadz¹ce szybciej do zamierzonego celu?Jeœli ta w¹tpliwoœæ zostaje wyjaœniona, to mo¿na przyst¹piæ do konstruowania szczegó³owego programu postêpowania hipnotycznego.Nie bêdzie to jednak mo¿liwe a¿ do momentu przeprowadzenia wstêpnych badañ reakcji hipnotycznych.Badania takie, w zale¿noœci od ich zakresu, trwaj¹ na ogó³ od dwudziestu minut do pó³torej godziny i musz¹ byæ niekiedy powtórzone po kilku lub kilkunastu dniach.Wyj¹tek stanowi¹ ci pacjenci, wobec których hipnoza jest traktowana zdecydowanie jako metoda pomocnicza (najczêœciej chodzi o lekkie stany hipnotyczne), s³u¿¹ca wy³¹cznie do obni¿enia poziomu lêku i napiêcia psychofizycznego lub krótkotrwa³ego wypoczynku.Podejmowanie zaawansowanych form hipnoterapii w czasie pierwszego kontaktu z pacjentem wi¹¿e siê z doœæ du¿ym ryzykiem pojawienia siê nieoczekiwanych reakcji i wymaga szczególnej ostro¿noœci oraz du¿ego doœwiadczenia.Dotyczy to tak¿e tych pacjentów, którzy od pocz¹tku ujawniaj¹ du¿¹ podatnoœæ na hipnozê, co nie powinno jednak nara¿aæ ich na b³êdy sztuki ze strony nazbyt niecierpliwego hipnoterapeuty.Po ustaleniu szczegó³owej diagnozy (ewentualnie tak¿e hipnodiagnozy) oraz indywidualnych reakcji hipnotycznych, mo¿na przyst¹piæ do opracowania programu hipnoterapii.Program taki powinien byæ w miarê szczegó³owy, ale z zachowaniem mo¿liwoœci jego ewentualnego przekszta³cenia w trakcie terapii, jeœli bêdzie to uzasadnione merytorycznie.Regu³a taka obowi¹zuje w ka¿dym postêpowaniu psychoterapeutycznym, które dostarcza w sposób ci¹g³y dodatkowych informacji wzbogacaj¹cych diagnozê.Hipnoterapeuta powinien dok³adnie zdawaæ sobie sprawê z tego, co jest, a co nie jest mo¿liwe do uzyskania z danym pacjentem.Opieraj¹c siê na zjawiskach psychicznych i psychofizycznych stanu hipnotycznego musi pamiêtaæ o ich zwi¹zku z g³êbokoœci¹ tego stanu.Nie ma wiêc sensu planowanie hipnoanalizy lub g³êbokiej analgezji hipnotycznej, jeœli pacjent nie wykazuj¹ podatnoœci do uzyskiwania g³êbokiej hipnozy.Sugestie nieadekwatne do g³êbokoœci stanu hipnotycznego pozostan¹ niezrealizowane, a upieranie siê przy ich realizacji daje skutek wrêcz odwrotny i najczêœciej prowadzi do nie kontrolowanej dehipnotyzacji.Jak ju¿ wspomniano, mo¿liwe jest jednak efektywne terapeutyczne wykorzystywanie stanu hipnotycznego œredniej, a nawet lekkiej g³êbokoœci, jednak pod warunkiem, ¿e zastosowane zostan¹, proste i mieszcz¹ce siê w zakresie tego stanu sugestie, nie stawiaj¹ce pacjenta w sytuacji, której jego organizm nie mo¿e sprostaæ.Uzyskiwanie stanu g³êbokiej hipnozy, oczywiœcie, znacznie rozszerza mo¿liwoœci budowania programu terapeutycznego, chocia¿ nie jest to równoznaczne z ogóln¹ efektywnoœci¹ terapii
[ Pobierz całość w formacie PDF ]