05 (159)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Zacząłem płakać i odszedłem do ściany.Krew lała się zrozciętego policzka, i cała prawa strona kurtki była mokra i lepka.Prupispodszedł do mnie, wziął za ramiona, obrócił twarzą do siebie i powiedział: - Trzeba szyć.Felczer, chodź no tu.Jurgenowi teraz nigdziesię nie spieszy. Szczęka bolała, bolała głowa, było mi niedobrze.Niewolnikprzyniósł mi szklankę wódki.Prupis kazał wypić do dna. - No, przełykaj rzesz ! Bo przez ranę wyleje się na zewnątrz. Ktoś zaśmiał się głupio.Pospiesznie przełknąłem palący napój,bo rzeczywiście wystraszyłem się, że wyleje się ze mnie. Potem kazali położyć mi się na ławie i felczer, przemywszypoliczek wódką, zaczął go zszywać. Dobrynia podszedł do mnie - mąciło mi się w oczach i nie odrazu go poznałem. - Dobrze ci tak - powiedział.- Nie trzeba się było pchać,żółtodziobie - Ratował Jurgena - powiedział Batu-chan, który stał obok, i,kiedy chciałem się wyrwać, trzymał mnie za ręce. - Lepiej by zrobili, gdyby poczekali, póki my nie przyjdziemy. Dobrynia omal nie pękł od poczucia własnej wyjątkowości.Prawiewszyscy weterani byli tacy. - Póki wy szliście - powiedział Prupis, - tamci wybili by miwszystkich juniorów.Jesteście dobrzy, kiedy macie ilościową przewagę, a tak -przeczekujecie. - My? Przeczekujemy? - Wynoś się stąd - powiedział Prupis, i Dobrania, mamrocząc,odszedł. Następnego dnia policzek mi spuchł, felczer nawet bał się, żeumrę z powodu zakażenia krwi, ale do zakażenia nie doszło, chociaż dostałemgorączki, nie spałem całą noc i czułem się koszmarnie.I na pogrzeb Jurgena nieposzedłem.Co to zresztą jest - pogrzeb juniora? Zakopią do ziemi, naczelnikszkoły, albo trener powie, żeby mu ziemia lekką była, a potem całą szkołą napijąsię wódki nad jego grobem.I po sprawie. Kiedy dzielono rzeczy Jurgena, weterani się nie wtrącali -wszystko dostali nowicjusze i juniorzy.Mnie dali jego nóż.Niewielki nóż,pochwa skórzana, wytarta, klinga przez częste ostrzenie zrobiła się mała, długana dwie dłonie.Nosiłem go pod kurtką, za pasem, na wszelki wypadek, i byłemwdzięczny Jurgenowi za taki dobry podarek. Nóż Jurgena przydał mi się w walce, prawdziwej, zgodnej zkalendarzem walce, która okazała się dla mnie walką w naszej szkole. Było to jesienią, zaczęły się oficjalne mistrzostwa Moskwy, anasza szkoła znalazła się w fatalnej sytuacji - padły nam trzy konie, w tymulubiony bojowy koń Dobryni.Konie ktoś otruł, i nie wiadomo - czy to któryś zrywali, czy bukmacherzy, stawiający cudze pieniądze na drużyny. Bojowego konia od razu mieć nie będziesz.Takie konie wybierasię wśród źrebiąt.Specjalnie się karmi, trenuje.Kiedy nasze konie padły,spotkanie było za pasem.Pan Achmed, nie mówiąc już o weteranach, byli w podłymnastroju.Przegrana - oznaczała spadek w tabeli, a może nawet, wypadnięcie zpierwszej ligi.A z drugiej ligi rzadko kto wracał do pierwszej - chętnych byłowielu, a zdobyć pieniądze i ludzi do dobrej drużyny w drugiej lidze bezsponsorów było niemożliwe.A sponsorzy nie stawiają na pechowców. Dobrynia był nie swój, lepiej było do nie go nie podchodzić.Był przekonany, że konie otruli nasi przeciwnicy “Biali Murzyni” z Puszkińskiej.Wszystkie te słowa nic dla mnie nie znaczyły - nie wiedziałem, kto to sąMurzyni, i dlaczego są biali, nie wiedziałem, co oznacza słowo Puszkińska.Kiedyspytałem Prupisa, tylko wzruszył ramionami - nawet się nad tym nie zastanawiał.Dopiero felczer powiedział mi, że Puszkin był poetą, że żył dawno i pisałwiersze.Sponsorzy też mają poetów i wiersze, chociaż trudno w to uwierzyć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne