Miecz przeznaczenia (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Venzlav us�yszy twoj� odpowied�, us�yszy mój g�os, zobaczy moje oczy i wszystko z nich wyczyta.Ale patrze� na to, co ma si� tu sta�, nie musz�.I nie chc�.Eithn? milcza�a nadal.- �egnaj, Ciri - Geralt ukl�kn��, przytuli� dziewczynk�.Ramiona Ciri zadr�a�y silnie.- Nie p�acz.Przecie� wiesz, nic z�ego nie mo�e ci si� tu sta�.Ciri poci�gn�a nosem.Wied�min wsta�.- �egnaj, Braenn - powiedzia� do m�odszej driady.- B�d� zdrowa i uwa�aj na siebie.Prze�yj, Braenn, �yj tak d�ugo, jak twoje drzewo.Jak Brokilon.I jeszcze jedno.- Tak, Gwynbleidd? - Braenn unios�a g�ow�, a w jej oczach co� mokro zal�ni�o.- �atwo zabija si� z �uku, dziewczyno.Jak�e �atwo spu�ci� ci�ciw� i my�le�, to nie ja, nie ja, to strza�a.Na moich r�kach nie ma krwi tego ch�opca.To strza�a zabi�a, nie ja.Ale strzale nic nie �ni si� w nocy.Niech i tobie nic nie �ni si� w nocy, niebieskooka driado.�egnaj, Braenn.- Mona.- powiedzia�a niewyra�nie Braenn.Puchar, który trzyma�a w d�oniach, dr�a�, przepe�niaj�cy go przezroczysty p�yn falowa�.- Co?- Mona! - j�kn�a.- Jestem Mona! Pani Eithn?! Ja.- Do�� tego - rzek�a ostro Eithn?.- Do��.Panuj nad sob�, Braenn.Geralt za�mia� si� sucho.- Masz twoje przeznaczenie, Le�na Pani.Szanuj� twój upór i twoj� walk�.Ale wiem, �e wkrótce b�dziesz walczy� sama.Ostatnia driada Brokilonu posy�aj�ca na �mier� dziewcz�ta, które jednak wci�� pami�taj� swoje prawdziwe imiona.Mimo wszystko, �ycz� ci szcz�cia, Eithn?.�egnaj.- Geralt.- szepn�a Ciri, siedz�c nadal nieruchomo, z opuszczon� g�ow�.- Nie zostawiaj mnie.samej.- Bia�y Wilku - powiedzia�a Eithn?, obejmuj�c zgarbione plecy dziewczynki.- Musia�e� czeka�, a� ona ci� o to poprosi? O to, by� jej nie opuszcza�? By� wytrwa� przy niej do ko�ca? Dlaczego chcesz opu�ci� j� w takiej chwili? Zostawi� sam�? Dok�d chcesz ucieka�, Gwynbleidd? I przed czym?Ciri jeszcze bardziej pochyli�a g�ow�.Ale nie rozp�aka�a si�.- A� do ko�ca - kiwn�� g�ow� wied�min.- Dobrze, Ciri.Nie b�dziesz sama.B�d� przy tobie.Nie bój si� niczego.Eithn? wyj�a puchar z dr��cych r�k Braenn, unios�a go.- Umiesz czyta� Starsze Runy, Bia�y Wilku?- Umiem.- Przeczytaj, co jest wyryte na pucharze.To puchar z Craag An.Pili z niego królowie, których ju� nikt nie pami�ta.- Duettae�nn aef cirr�n C�erme Gl�eddyv.Yn � esse�th.- Czy wiesz, co to oznacza?- Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza.Jednym jeste� ty.- Wsta�, Dziecko Starszej Krwi - w g�osie driady szcz�kn�� stal� rozkaz, któremu nie mo�na by�o si� przeciwstawi�, wola, której nie mo�na by�o si� nie podda�.- Pij.To Woda Brokilonu.Geralt zagryz� wargi wpatrzony w srebrzyste oczy Eithn?.Nie patrzy� na Ciri, powoli zbli�aj�c� usta do brzegu pucharu.Widzia� to ju�, kiedy�, dawniej.Konwulsje, drgawki, niesamowity, przera�aj�cy, gasn�cy powoli krzyk.I pustka, martwota i apatia w otwieraj�cych si� powoli oczach.Widzia� to ju�.Ciri pi�a.Po nieruchomej twarzy Braenn powoli toczy�a si� �za.- Wystarczy - Eithn? odebra�a jej puchar, postawi�a na ziemi, obur�cz pog�adzi�a w�osy dziewczynki opadaj�ce na ramiona popielatymi falami.- Dziecko Starszej Krwi - powiedzia�a.- Wybieraj.Czy chcesz pozosta� w Brokilonie, czy pod��y� za twoim przeznaczeniem?Wied�min z niedowierzaniem pokr�ci� g�ow�.Ciri oddycha�a nieco szybciej, dosta�a rumie�ców.I nic wi�cej.Nic.- Chc� pod��y� za moim przeznaczeniem - powiedzia�a d�wi�cznie, patrz�c w oczy driady.- Niech wi�c tak si� stanie - rzek�a Eithn? zimno i krótko.Braenn westchn�a g�o�no.- Chc� zosta� sama - powiedzia�a Eithn?, odwracaj�c si� do nich plecami.- Odejd�cie, prosz�.Braenn chwyci�a Ciri, dotkn�a ramienia Geralta, ale wied�min odsun�� jej r�k�.- Dzi�kuj� ci, Eithn? - powiedzia�.Driada odwróci�a si� powoli.- Za co mi dzi�kujesz?- Za przeznaczenie - u�miechn�� si�.- Za twoj� decyzj�.Bo przecie� to nie by�a Woda Brokilonu, prawda? Przeznaczeniem Ciri by�o wróci� do domu.A to ty, Eithn?, odegra�a� rol� przeznaczenia.I za to ci dzi�kuj�.- Jak ty ma�o wiesz o przeznaczeniu - powiedzia�a gorzko driada.- Jak ty ma�o wiesz, wied�minie.Jak ty ma�o widzisz.Jak ty ma�o rozumiesz.Dzi�kujesz mi? Dzi�kujesz za rol�, któr� odegra�am? Za jarmarczny popis? Za sztuczk�, za oszustwo, za mistyfikacj�? Za to, �e miecz przeznaczenia by�, jak s�dzisz, z drewna poci�gni�tego poz�otk�? Dalej�e wi�c, nie dzi�kuj, ale zdemaskuj mnie.Postaw na swoim.Udowodnij, �e racja jest po twojej stronie.Rzu� mi w twarz twoj� prawd�, poka�, jak tryumfuje trze�wa, ludzka prawda, zdrowy rozs�dek, dzi�ki którym, w waszym mniemaniu, opanujecie �wiat.Oto Woda Brokilonu, jeszcze troch� zosta�o.Odwa�ysz si�? Zdobywco �wiata?Geralt, cho� rozdra�niony jej s�owami, zawaha� si�, ale tylko na chwil�.Woda Brokilonu, nawet autentyczna, nie mia�a na niego wp�ywu, na zawarte w niej toksyczne, halucynogenne taniny by� ca�kowicie uodporniony.Ale to przecie� nie mog�a by� Woda Brokilonu, Ciri pi�a j� i nic si� nie sta�o.Si�gn�� po puchar, obur�cz, spojrza� w srebrne oczy driady.Ziemia uciek�a mu spod nóg, momentalnie, i zwali�a mu si� na plecy.Pot�ny d�b zawirowa� i zatrz�s� si�.Z trudem macaj�c dooko�a dr�twiej�cymi r�koma, otworzy� oczy, a by�o to tak, jak gdyby odwala� marmurow� p�yt� grobowca.Zobaczy� nad sob� male�k� twarzyczk� Braenn, a za ni� b�yszcz�ce jak rt�� oczy Eithn?.I jeszcze inne oczy, zielone, jak szmaragdy.Nie, ja�niejsze.Jak trawa wiosn�.Medalion na jego szyi dra�ni�, wibrowa�.- Gwynbleidd - us�ysza�.- Patrz uwa�nie.Nie, nic ci nie pomo�e zamykanie oczu.Patrz, patrz na twoje przeznaczenie.- Pami�tasz?Nag�y, rw�cy kurtyn� dymu wybuch jasno�ci, wielkie, ci�kie od �wiec kandelabry ociekaj�ce festonami wosku.Kamienne �ciany, strome schody.Schodz�ca po schodach zielonooka i popielatow�osa dziewczyna w diademiku z misternie rze�bion� gemm�, w srebrnob��kitnej sukni z trenem podtrzymywanym przez pazia w szkar�atnym kubraczku.- Pami�tasz?Jego w�asny g�os mówi�cy.Mówi�cy.Wróc� tu za sze�� lat.Altana, ciep�o, zapach kwiatów, ci�kie jednostajne brz�czenie pszczó�.On sam, na kolanach, podaj�cy ró�� kobiecie o popielatych w�osach rozsypanych lokami spod w�skiej, z�otej obr�czy.Na palcach d�oni, bior�cej ró�� z jego r�ki, pier�cienie ze szmaragdami, wielkie, zielone kaboszony.- Wró� tu - mówi kobieta.- Wró� tu, je�li zmienisz zdanie.Twoje przeznaczenie b�dzie czeka�o.Nigdy nie wróci�em, pomy�la�.Nigdy tam.nie wróci�em.Nigdy nie wróci�em do.Dok�d?Popielate w�osy.Zielone oczy.Znowu jego g�os, w ciemno�ci, w mroku, w którym ginie wszystko.S� tylko ognie, ognie a� po horyzont.Kurzawa iskier w purpurowym dymie.Belleteyn! Noc Majowa! Z k��bów dymu patrz� ciemne, fio�kowe oczy, p�on�ce w bladej, trojk�tnej twarzy przes�oni�tej czarn�, sfalowan� burz� loków.Yennefer!- Za ma�o.- W�skie usta widziad�a skrzywione nagle, po bladym policzku toczy si� �za, szybko, coraz szybciej, jak kropla wosku po �wiecy.- Za ma�o.Trzeba czego� wi�cej.- Yennefer!- Nico�� za nico�� - mówi widziad�o g�osem Eithn?.- Nico�� i pustka, która jest w tobie, zdobywco �wiata, który nie potrafisz nawet zdoby� kobiety, któr� kochasz.Który odchodzisz i uciekasz, maj�c przeznaczenie w zasi�gu r�ki.Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza.Jednym jeste� ty.A co jest drugim, Bia�y Wilku?- Nie ma przeznaczenia - jego w�asny g�os.- Nie ma.Nie ma.Nie istnieje.Jedynym, co jest przeznaczone wszystkim, jest �mier� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ pdf @ download @ ebook

Podobne